มีใครเคยเข้าพบจิตแพทย์บ้างคะ ช่วยแนะนำจิตแพทย์ รพ.เอกชนในกรุงเทพให้หน่อยนะคะ มีอาการซึมเศร้า หมดกำลังใจในชีวิต รู้สึกว่าตัวเองไร้คุณค่า ร้องไห้ไม่มีสาเหตุค่ะ เมื่อจิตป่วย กายก็ป่วยตามไปด้วย ปวดหัว ปวดท้องไม่มีสาเหตุ
รบกวนด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

ไม่รู้จักจิตแพทย์หรอกค่ะ
แต่เข้ามาให้กำลังใจ
ขอให้คุณ bambi รู้สึกดีขึ้นเร็วนะคะ

เพื่อนเราก็เป็น..เห็นเค้าทานยา แล้วก็พยายามไปออกกำลังกาย..จะได้รู้สึกดีน่ะค่ะ
พอดีน้องเพื่อนเราเป็นจิตแพทย์น่ะค่ะ แต่เค้าอยู่ตจว.ค่ะ

สู้ๆค่ะ:D

อย่าอยู่คนเดียว พยายามหาคนคุยด้วยอ่ะครับ



ถ้าไปหาหมอเค๊าก็คงประมาณชวนเราคุย ชวนเราระบายความรู้สึกในใจออกมา


เป็นกำลังใจให้นะครับ


ขอให้รู้สึกดีขึ้นในเร็ววัน ไม่มีใครไม่เคยเสียใจและล้มครับ


สำคัญที่สุดคือเราต้องมองไปข้างหน้า อย่ามองกลับหลัง และคิดถึงแต่อดีต



สู้ๆนะ

** แวะมาเป็นกำลังใจให้นะคะ

** ลองหากิจกรรมทำร่วมกับผู้อื่นไหมคะ

** หรือไม่ก็ลองไป ทำบุญ เลี้ยงอาหารกลางวันเด็กๆ จะได้รู้สึกดีขึ้น

** ไปออกกำลังกาย .... ปั่นจักรยาน ที่สวนรถไฟ

** อยู่กับธรรมชาติ .... ไปเที่ยว ต่าง จังหวัด ที่ธรรมชาติเยอะๆอะคะ

ปล. เอาใจช่วยนะคะ
ปล. สู้สู้ คะ :)

เพื่อนเดียเปนจิตแพทย์ค่ะ ไว้จะถามเค้าให้นะคะ
หรือจะให้เค้าแนะนำหมอเก่งๆให้ค่ะ

ทางที่ดีหาคนอยู่ด้วย หาอะไรทำให้ไม่คิดมากนะคะ
เพื่อนเดียคนนึงก้เป็นโรคนี้ค่ะ ตอนนั้นเค้าเป็นหนักมากเลย >"<
แต่ตอนนี้ ทานยา + หาหมอประจำ ค่อนข้างดีขึ้นแล้วค่ะ
แต่ก้ยังไม่หายขาด

เดียว่าเรื่องแบบนี้อยู่ที่กำลังใจ และตัวเราค่ะ
พยายามอย่าคิดอะไรมาก นึกถึงคุณพ่อคุณแม่ และคนที่รักเราเข้าไว้ค่ะ แล้วจะดีขึ้นเอง
สู้ๆนะค้า ^^

Ps. pm เบอร์โทรหมอไปให้นะคะ เพื่อนเดียไม่ใช่หมอที่เก่งมากนะคะ
แต่เค้าบอกว่า ขอเค้าคุยก่อน เพราะหมอแต่ละคนเก่งไม่เหมือนกัน คนละด้าน
ขอเค้า screen ก่อน ว่า จขกท ซึมเศร้า เพราะสาเหตอะไร ยังไง
แล้วเค้าจะแนะนำ หมอเก่งๆ ที่ถูกทางให้ค่า
Ps2. เพื่อนเดียจบจากศิริราชค่ะ คงแนะนำอาจารย์แพทย์เก่งๆศิริราชได้ค่ะ

เคยมีเพื่อนๆ คุณแม่เป็นค่ะ เค้าเคยไป รพ. หาหมอ ทานยาสารพัดอย่าง ทานแล้วก็นอน ลืมตาไม่ขึ้น พูดไม่ชัดแบบปากเบี้ยวๆ เราว่าไม่ค่อยโอเคเลยอ่ะ ตอนหลังเค้าไปเข้าวัดนั่งฝังธรรมะ ไปนั่งบ้านเพื่อน ทานข้าวนอกบ้าน หาคนคุยด้วย ดีขึ้นเยอะเลยค่ะ ลองดูนะคะ:D

ลองฟังเทศน์จากพระที่อธิบายง่ายๆ ดูมั้ยคะ? สวดมนต์ทุกวันก็ช่วยได้ ช่วยให้จิตใจนิ่งขึ้นได้น่ะค่ะ ถ้าสนใจหนังสือสวดมนต์ พีเอ็มมานะคะ จะส่งไปให้ และจะส่งหนังสือธรรมะที่ใช้ในชีวิตประจำวันให้ด้วยค่ะ

อยากให้ลองดูแบบที่พี่ทินีบอกครับ เป็นกำลังใจให้ครับ :D

[SIZE="2"]เป็นกำลังใจให้นะคะ

หวังว่าคงจะผ่านพ้นไปได้ค่ะ

ไม่ว่าจะซึมเศร้าด้วยเรื่องอะไรก็ตาม

สู้ๆค่ะ

มาเปนกำลังใจให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะคะ



พยายามคิดบวกเข้าไว้ค่ะ

เห็นไหมมีเพื่อน ๆ มาให้กำลังใจตั้งเยอะ หนูไม่ได้อยู่คนเดียวนะจ๊ะ สุู้สู้นะค่ะ:D

ชื่อ หมอ ปราโมทย์ สุขนิตย์ เก่งทางนี้มากค่ะเพราะญาติที่บ้านรักษาอยู่ค่ะ เป็นอาจารย์หมอที่รามาด้วยลองติดต่อดูนะค่ะ

เพิ่งเห็นข้อความที่คุณ bambi มาเพิ่มเติม ว่าคุณรู้สึกไม่มีค่า อยากบอกว่าทุกๆ คน มีคุณค่าในตัวเองค่ะ และไม่มีใครเทียบกับใครได้เลย คุณค่าของแต่ละคน ไม่เหมือนกันเลยค่ะ แต่มีคุณค่าแน่ๆ

มีเทียนไขเล่มหนึ่ง รู้สึกน้อยใจ ว่าตัวเองไม่มีค่าเลย เทียนไขรู้สึกต่ำต้อยมาก เมื่อมองดูพระอาทิตย์ เพราะพระอาทิตย์มีแสงในตัวเอง และแสงสว่างมากด้วย ใครๆ ก็ต้องมาพึ่งพาพระอาทิตย์ ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ หรือแม้แต่ดวงดาว และพระจันทร์

ส่วนเทียนไข ไม่มีแสงในตัวเอง ต้องพึ่งพาไม้ขีดไฟมาจุด แล้วยังแสงน้อยนิดเดียว... เทียนไขคิดว่า ถ้าให้ใครๆ เลือก ทุกๆ คนก็คงต้องเลือกพระอาทิตย์แน่นอน... หรือแม้แต่เทียบกับหลอดไฟ เทียนไขก็ยังดูด้อยค่ามากๆ อยู่ดี...

แต่พอถึงเวลากลางคืน พระอาทิตย์ลับไปแล้ว ปรากฏว่าไฟฟ้าดับ ผู้คนในบ้าน ก็ต่างวิ่งหาเทียนไขมาจุด เพราะเป็นสิ่งเดียวที่ให้แสงสว่างได้... เทียนไขก็ได้รู้คุณค่าของตัวเองในตอนนั้น...

ทุกๆ คน ทุกๆ อย่างมีคุณค่าในตัวเองแน่นอนค่ะ ลองไปทำงานการกุศลดูมั้ยคะ ลองไปช่วยเหลือคนที่ต้องการความช่วยเหลือ แล้วคุณจะได้รู้สึกว่า คนที่ด้อยกว่า มีอีกเยอะค่ะ และคุณยังดีกว่าคนเหล่านั้นมากๆ

ยกตัวอย่างอีกเรื่องนึงแล้วกันนะคะ มีมูลนิธิแห่งหนึ่งดูแลเด็กที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายอยู่ ส่วนมากเด็กๆ ที่เป็นมะเร็ง จะรู้สึกว่าตัวเองหมดความหมายแล้ว เพราะป่วย ทำอะไรไม่ค่อยได้ เด็กๆ เหล่านี้ ก็มีแนวโน้มที่จะเป็นโรคซึมเศร้าสูงค่ะ

วันนึง ทางมูลนิธิก็พาเด็กที่เป็นมะเร็งนี้ ไปเยี่ยมเด็กตาบอด เด็กๆ ที่ป่วยเป็นมะเร็ง ก็ได้เข้าไปช่วยเด็กตาบอดในบางเรื่อง เช่น อ่านหนังสือนิทานให้ฟัง แล้วก็เล่นกันตามประสาเด็ก

พอกลับมาจากบ้านเด็กตาบอด เด็กๆ ที่เป็นมะเร็ง ก็รู้สึกดีขึ้นมากๆ มีเด็กคนนึงพูดว่า "เรายังดีนะ แค่เป็นมะเร็งเอง แต่เราก็ยังมองอะไรๆ เห็น... ไม่เหมือนเด็กตาบอด น่าสงสารจังนะ" แล้วเด็กที่เป็นมะเร็งกลุ่มนั้น ก็เลิกสงสารตัวเอง และรู้สึกว่าตัวเองยังดีกว่าคนอื่น ไม่ได้แย่อย่างที่คิด...

ขอให้คุณ bambi รักตัวเองมากๆ นะคะ แต่ไม่ต้องสงสารตัวเองนะคะ เพราะคุณมีคุณค่าแน่นอนค่ะ...

เป็นกำลังใจให้นะคะ :)

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ผ่านพ้นช่วงเวลานี้ไปเร็วๆ กลับมาสดใสเหมือนเดิมเร็วๆนะคะ
สู้ สู้ค่ะ

ที่เพื่อน ๆ แนะนำก็เป็นวิธีที่ดีนะคะ แต่ถ้ามีอาการขนาดคุณเจ้าของกระทู้เล่าคงต้องใช้ยาช่วยแล้วละค่ะ แต่เดี๋ยวนี้มียาใหม่ ๆ ทานแล้วจะช่วยปรับสภาพอารมย์ทำให้อาการดีขึ้นเร็วบวกกับกิจกรรมต่างๆ ที่เพื่อน ๆ แนะนำจะช่วยให้ดีขึ้นเร็วค่ะ ที่เห็นเก่ง ๆ ชำนาญเรื่องซึมเศร้าก็เป็นคุณหมอสมรัก ชูวานิชวงศ์ มีคลินิกอยู่แถวบางซื่อ ถ้าสนใจก็พีเอ็มติดต่อมานะคะ หายได้ค่ะ ไม่ต้องกังวลแต่ต้องรีบรักษาค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

[SIZE="2"]เป็นกำลังใจให้นะคะ

สู้ สู้ ค่ะ

ขอน้อมรับคำแนะนำ แง่คิด มาคิดและปฏิบัติตามค่ะ

ขอบคุณมากๆๆค่ะสำหรับทุกความเห็น ทุกกำลังใจ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ น้ำใจที่มีให้คนที่กำลังอ่อนแอ ซาบซึ้งใจอย่างหาที่สุดมิได้ค่ะ

ขอบคุณที่ทำให้รู้สึกว่าเราจะไม่อ้างว้างอีกต่อไป และมิตรภาพก็มีอยู่จริง

ขอบคุณที่ทำให้เรารู้สึกว่าไม่ไร้ค่าจนเกินไปนัก และเราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลก

สุดท้าย.. ขอบคุณมากค่ะที่สละเวลาอันมีค่าให้กับมิตรผุ้ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนคนนี้ค่ะ

สัญญาว่าจะเข้มแข็ง พรุ่งนี้จะต้องดีกว่าวันนี้ค่ะ สู้ๆค่ะ

ไปวัดดีกว่าค่ะ ทำบุญ ทำสมาธิค่ะ แล้วอยู่กับเพื่อนๆ ครอบครัว

น่าจะ ดีขึ้นน่ะค่ะ

ดีขึ้นแล้วใช่ไหมครับ?


อยากจะบอกว่าความรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ไม่มีค่าอะไรเลย

เป็นเพียงความคิดที่เราบอกตัวเองเท่านั้นครับ

คุณค่าของตัวเราเองไม่ได้หายไปไหน

เวลาจะพิสูจน์สิ่งนั้นเอง


ยิ้มไว้น๊า ผมก็เคยตกอยู่ในความรู้สึกต่ำต้อยไร้ค่าเหมือนกัน


แต่มาคิดเข้าจริงๆ มีคนที่เห็นค่าของเราอีกตั้งเยอะครับ


คุณไม่ได้สู้อยู่ตัวคนเดียวหรอกครับ ยังมีคนอื่นที่แย่กว่าเรา หรือกำลังต่อสู้กับเวลาที่ยากลำบากนี้เช่นกัน



เข้มแข็งนะครับ !!


^____^

เห็นด้วยคะ ว่ายิ้มเข้าไว้ ความรู้สึกจะดีขึ้น

แม้ฝืนยิ้ม ก็ยังช่วยให้ใจหดหู่น้อยลง ลองดูนะคะ

อีกวิธีนอกจากจะปรึกษาหมอแล้ว ลองหาทำสิ่งที่ตัวเองชอบ อะไรก็ได้ จะช่วยให้การดำเนินชีวิตมีคุณค่าขึ้นไหมคะ

มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ สู้ๆ ค่ะ

มาเปนกำลังใจให้ค่ะ:D

เป็นกำลังใจให้คุณ Bambi นะคะ

เข้ามาส่งกำลังใจอีกคนค่ะ
เดี๋ยวก็ดีขึ้นเองเน๊อะ...ในนี้เพื่อนเยอะออก:D

มาเป็นกำลังใจให้นะคะ ทุกอย่างต้องมีทางแก้ค่ะ สู้ๆนะคะ :)

มาเป็นกำลังใจให้นะคะ

ลิเองก็เคยประสบกับตัวเอง เลยเข้าใจอาการดีว่าเป็นยังไง
ครอบครัว และตัวเราเอง ช่วยเราให้พ้นจากสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ได้ดีที่สุดค่ะ

ให้กำลังใจตัวเอง ให้เวลากับตัวเอง เวลาที่คิดทบทวน ไม่ใช่เวลาที่คิดจมอยู่แต่เรื่องเดิม ๆ ปัญหาที่กำลังเกิด

วันนี้หลังจากเราผ่านไปได้ วันหน้าหากเราจะต้องเจอเรื่องเลวร้ายอีก เรื่องใหม่มันก็แค่ ความเลวร้ายส่วนต่าง ที่เราต้องผ่านมันไปให้ได้ เหมือนที่เคยทำได้ แค่นั่นเอง

ในปัญหา ก็ยังมีคุณค่า มีบทเรียน มีสิ่งดี ๆ ให้กลับมา ในปัญหาไม่ได้ให้เราแค่ความเศร้า ความทุกข์ใจ เพียงเราค่อย ๆ ใช้เวลากับมัน รู้จัก และเข้าใจกับมัน ปัญหาก็จะเป็นทางแก้ไขในตัวของมันเอง

ลองดูนะคะ ทุกคนต่างมีวิธีที่แตกต่างกันออกไป ลิเชื่อว่าวันนึงคุณจะคนพบวิธี พบทางที่เหมาะกับคุณด้วยตัวของคุณเอง ถึงวันนั้นคุณจะรู้สึกภูมิใจที่ตัวเองผ่านมันมาได้ และในที่สุดปัญหาก็จะไม่ใช่เพียงแค่ปัญหา

ที่พูดมาไม่ใช่เพียงคำสวยหรู แต่เป็นคำพูด ความรูสึกจากใจ จากคนที่เคยประสบ และมีอาการอย่างเดียวกัน จึงอยากมาแชร์ความรู้สึก มาให้กำลังใจ

ลิ และทุก ๆ คนที่แวะมาต่างก็เชื่อว่าคุณสามารถทำได้นะคะ ถ้าใจเราว่าได้ ไม่มีอะไรยากเกินไปจริง ๆ

[SIZE="3"]เราเคยอ่านน่ะ เรื่องโรคซึมเศร้ามันเป็นโรคที่เกิดจากความรู้สึกที่เราไม่เคารพตัวเอง คิดว่าตัวเองด้อยค่า อาจเกิดขึ้นจากเหตุการณ์แรงๆในชีวิต หรือคิดไปเอง เพราะชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น

[SIZE="3"]ขอแนะนำให้คุณ จขกท ลองสำรวจตัวเองว่าอะไรในใจมันทำให้คุณรู้สึกอย่างนี้ เอาแบบอย่าโกหกตัวเอง แล้วแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ อย่าคิดทางลบว่ามันเป็นไปไม่ได้ ทำไมความโชคร้ายมันต้องเกิดขึ้นกับฉัน ขอบอกทุกคนโชคร้ายทั้งนั้นแหละ ถ้าเขาคิดว่าเขาโชคร้ายหรือไม่มีความสุข คนมีความสุขอยู่ที่ไหนก็มีความสุข นั่งรถเมล์ก็มีความสุขได้ เข้าไปดูของของคนอื่นในเว็บ SBN ก็มีความสุขได้แม้ตัวเองไม่มี:)

ทางแก้เช่นว่า ปัญหาคือ เราจน แก้โดย จนแต่เงินแต่ไม่จนน้ำใจ ผลที่ได้ เพื่อนฝูงเยอะแยะ

[SIZE="3"]ขอแนะนำหนังสือชื่อว่า บนปากเหว ของ คุณอ้อม อิศริยา เค้าก็เคยเป็นโรคซึมเศร้าแบบใกล้บ้าแล้ว พอดีไปรักษาหายที่แคนาดาเลยมาแชร์ประสบการณ์ผ่านการเขียน

[SIZE="3"]แนะนำอีกหน่อย หนังสือสร้างความมั่นให้ตัวเอง ของ คุณ บัณฑิต อึ้งรังษี ที่เค้าเป็นวาทยากร มี 3 เล่มที่เค้าเขียนออกมา อ่านแล้วจะกลายเป็นคนมั่นมาก

[SIZE="3"]แล้วก็หนังสือมองโลกในแง่ดี เข็มทิศชีวิต ตอนนี้มี 2 เล่ม ของคุณฐิตินาถ เปลี่ยนความคิด...ชีวิตเปลี่ยน ของคุณเหมียว

[SIZE="3"]เราอ่านแล้วก็รู้สึกชีวิตมีความสุขขึ้นเยอะเลยนะ

[SIZE="3"]จุดจบของมนุษย์ทุกคนสุดท้ายก็ต้องตาย เราขอให้ คุณ จขกท เลือกหนทางไปสู่จุดนั้นโดยใช้ทางที่มีความสุขนะคะ อย่าเสียเวลาซึมเศร้ากับสิ่งที่ไม่มีตัวตนเลยค่ะ ทุกสิ่งในโลกนี้ไม่มีอะไรจริงๆหรอกค่ะ มันเกิดแล้วก็ดับไป

แค่อยากมาเป็นกำลังใจให้อีกแรงค่ะ..
>>หายไวๆนะค่ะ..

ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดีค่ะ เราเป็นแม่บ้านหลังจากส่งลูกเสร็จว่างงง PM มาคุยแก้เหงาได้นะ

เคยเกือบเป็นนะคะโรคนี้ มีอาการแย่ๆทางใจอยู่เหมือนกัน

ลองไปหาซื้อหนังสือชื่อ the top secret อ่านดูนะคะ หาซื้อตามร้านใหญ่ๆเช่น ซีเอ็ด

หนังสือเล่มนี้ช่วยให้พี่มีมุมมองที่ต่างไปจากเดิม มองตัวเองและสิ่งรอบตัวดีขึ้นกว่าเดิม
ช่วยได้ในระดับนึงเหมือนกันนะ แต่ก็ต้องอยู่ที่ใจเราเองและคนรอบข้างด้วย

ส่วนจิตแพทย์ น้องสาวรู้จักค่ะ ถ้าสนใจเดี๋ยวพี่ติดต่อให้นะคะ

น้องหมอคนนี้เคยแนะนำอาจารย์หมอที่ รพ. พญาไทให้ แต่ในที่สุดพี่ก็ไม่ได้ไป พอดีมาอ่านหนังสือเล่มนี้ก่อน รู้สึกดีขึ้น จัดการกับตัวเองได้ในระดับนึงก็เลยไม่ได้ไปหาหมอจ้ะ


สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ;)

ดีแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้อีกคน คิดถึงคุณพ่อคุณแม่ไห้มากๆนะค่ะเพราะท่านเป็นคนที่รักเรามากที่สุดในโลก อย่าคิดว่าตัวเองไร้ค่า ถ้ามีเวลาว่างมากลองไปอ่านหนังสือให้กับคนพิการตาบอดหรือช่วยสอนหนังสือให้กับน้องๆที่ด้อยการศึกษาดีมั้ยค่ะ พี่เชื่อว่ายังมีอีกหลายๆที่ที่ต้องการคนที่มีความรู้อย่างน้องค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะสู้ๆๆ ;)

อยากแนะนำ อ.ปรัชญา ปิยะมโนธรรมอ่ะค่ะ คือ เราเคยมีความรู้สึกแบบเจ้าของกระทู้ ซึ่งเราทำงานฝ่ายพัฒนาบุคลากร ก็เลยเชิญอาจารย์มาบรรยายเรื่อง Problem solving and Decision making อาจารย์ให้ข้อคิดและคำแนะนำดีๆ ในหลายๆ เรื่อง มันโยงมาถึงสภาพจิตใจที่เราเป็นอยู่ ก็พยายามเอาวิธีคิดอาจารย์มมาใช้ ทุกวันนี้ เราดีขึ้นมาก แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่าคลีนิคอาจารย์อยู่ที่ไหน รู้แต่ว่าอาจารย์เป็นอ.ประจำภาควิชาจิตวิทยาที่ ม.รามฯ อ่ะค่ะ (search ใน net ก็เจอประวัติอาจารย์ค่ะ ถ้าสนใจก็ลองดู)
แต่เท่าๆ ที่ฟังอาจารย์เล่าวิธีการรักษา ก็คือ ชวนคุยให้คนไข้สบายใจ ชวนคุยหาสาเหตุที่เค้าป่วยทางจิตอ่ะค่ะ แต่สิ่งนึงที่อยากจะแนะนำ คือ อย่าไปปรึกษากับคนที่ไม่เข้าใจปัญหาเรา เพราะเค้าแนะนำ สิ่งที่ไม่ถูกต้อง แนะนำตามประสบการณ์ไม่ใช่หลักการซึ่งมันอาจใช้กับบางคนไม่ได้ อาจทำให้สภาพจิตใจเรายิ่งแย่ค่ะ
สู้ สู้ ค่ะ

เป็นกำลังใจให้มากๆเลยนะคะ ขอให้ผ่านไปให้ได้ และขอให้คุณ bambi คิดเสมอว่ามีทุกข์ก็มีสุข ความทุกข์จะแวะเวียนมาทักทายเราทุกคน อยู่ที่เราจะผ่านมันไปให้ได้ ไม่มีใครทุกข์อยู่ตลอด สู้ๆนะคะ

ก่อนอื่นขออนุญาตแนะนำเวปไซด์ให้นะคะ www.thaimental.com
ที่นี่จะมีจิตแพทย์มาตอบคำถามค่ะ

ยังไงเราก็ขอร่วมให้กำลังใจคุณ Bambi ด้วยนะคะ
อย่าให้ตัวเองว่างเกินไปนะคะ พยายามหากิจกรรมทำ ออกกำลังกาย ถักโครเชต์ นิตติ้งเพลินๆ นะคะ

ขอให้หายดีขึ้นนะคะ :p:p
สู้สู้ค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะค่ะ ก่อนอื่นเลย ควรจะอยู่กับธรรมชาติค่ะ อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ นั่งสูดอากาศให้สดชื่นนะค่ะ ถ้ายังไม่ดีขึ้น ก็ไปหาหนังตลกมาดูนะค่ะ ดูไปเลยค่ะ ตลกฮา ๆ หนังไทย หนังฝรั่ง และพยายามอ่านหนังสือที่เป็น Self-improvement ค่ะ ส่วนตัวชอบเล่มนึงมากค่ะ นั่นคือ What to say when you talk to yourself ค่ะ เป็นหนังสือที่ดีมาก ๆ ค่ะ มีคนแนะนำมาให้อ่าน ชอบมาก ๆ เลย ไม่แพงด้วยค่ะ ลองไปหาใน Amazon นะค่ะ คือ ตอนนั้น เราอยากปรับ Attitude ของเราให้เป็นคนคิดบวกค่ะ แล้วหนังสือเล่มนี้ช่วยได้มากค่ะ อยากแนะนำเจ้าของกระทู้นะค่ะ

แต่ถ้าทำตามนี้แล้วไม่หาย คงต้องไปหาหมอแล้วละค่ะ เพราะมีเพื่อนที่ไม่สนิทเท่าไหร่เคยเป็น เค้าบอกว่า เป็นกรรมพันธุ์ เป็นกันทั้งครอบครัวเลย แต่ไม่ทราบนะค่ะว่า เค้าไปหาที่ไหนค่ะ

[SIZE="2"]ขอให้ใจตัวเราเองเข้มแข็งก่อน อาจดูยากนะค่ะ แต่เชื่อสิไมนานเราจะชนะใจตัวเองได้(เหมือนอยากมีหน้าท้องแบนๆ ก็ต้องงดข้าวเย็น+ซิส อัพ บ่อยๆ มันเป็นเรื่องที่ฝืนใจทำ แต่ถ้าฝืนใจได้ เราก็จะมีหน้าท้องแบนๆ นะค่ะ) คุณต้องให้กำลังใจตัวเองเยอะๆ รักตัวเอง อย่าคิดมาก นั่งสมาธิช่วยได้มาก นึกดูว่าเป็นเพราะอะไรที่ทำให้เราเป็นแบบนี้ แล้วคิดกลับกัน มองปัญหาต้องมองทั้งสองด้าน ทุกอย่างมีเหตุผลของมัน มองโลกในแง่ดี(ยิ่งคิดบวก ยิ่งสวยขึ้น) หรือ อ่านหนังสือ ซีเคร็ด(แมกกาซีน) ไม่ได้โฆษณาแต่อ่านแล้วรู้สึกดีขึ้นจริงๆ
สู้ สู้ นะค่ะ:o

โรคซึมเศร้า เกิดจากความไม่สมดุลของสารเคมีในสมองนะคะ ถ้าเป็นโรคนี้จริงๆธรรมะก็ช่วยมะค่อยได้แล้วค่า แต่ถ้าเป็นซึมเศร้าชั่วคราว เฉียบพลัน จากการสูญเสียชีวิตของคนใกล้ชิด อกหัก รักคุด ปัญหารุมเร้านี่ต้องธรรมะค่ะ ถ้าเป็นซึมเศร้าจริงๆต้องพบหมอนะคะ มียาที่ช่วยปรับสมดุล และต้านเศร้าค่ะ ไม่แนะนำให้อยู่คนเดียวเด็ดขาดค่ะ ให้อยู่กับคนที่ active มองโลกแง่บวกนะคะ ทำกิจกรรมมากๆเพื่อดึงความสนใจออกจากความรู้สึกเศร้า อาจเล่นเกมส์ง่ายๆ หรือ ไปทำกิจกรรมช่วยเหลือคนที่ด้อยโอกาสต่างๆ น่าจะดีขึ้นนะคะ ด้วยความเป็นห่วงค่า

เอาใจช่วยค่ะ เป็นกำลังให้นะคะ สู้ๆ

[SIZE="3"]เข้ามาให้กำลังใจ จขกท. ค่ะ เราเองเป็นคนเครียดง่าย มีหลาย ๆ เรื่องมาทำให้ปวดหัวบ่อย ๆ โชคดีที่ได้อยู่บ้านบ่อยขึ้น คุยกับพ่อแม่ทุกวัน ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมาก ๆ ค่ะ วันหยุดก็ปลูกต้นไม้ รดน้ำต้นไม้ ตัดหญ้า ทำโน่นทำนี่ หายเครียดไปเยอะเลยค่ะ

สู้ ๆ นะคะ

[SIZE="3"]อาการของคนไข้ที่เล่ามา ว่ามีอาการลืมตาไม่ขึ้น พูดไม่ชัด ปากเบี้ยว คิดว่าเกิดจาก side effect ของยาค่ะ ซึ่งอาการเช่นนี้ไม่ได้เกิดกับยารักษาโรคกลุ่มที่มีอาการทางจิตทุกตัว จะมีก็เฉพาะยาบางตัว ที่รักษาบางโรคเ่ท่านั้น ซึ่งหากมีอาการเกิดขึ้น สามารถพบแพทย์เจ้าของไข้ เพื่อที่จะปรับขนาดของยาใหม่ หรือเปลี่ยนยา ทำให้อาการพวกนี้ลดลง และหายไปได้ค่ะ



[SIZE="3"]ตามด้านบนเลยค่ะ ควรจะพบจิตแพทย์ เพื่อวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้าจริงหรือไม่ หรือเป็นแค่อาการซึมเศร้า เพราะหากเป็นแค่อาการซึมเศร้า เมื่อปัญหาคลี่คลาย อาการก็จะค่อยๆหายไป

แต่หากเป็นโรคซึมเศร้า ก็จะมีการเปลี่ยนแปลงต่างๆ ทั้งทางร่างกายและจิตใจด้วย ทำให้การทำกิจวัตรต่างๆแย่ลง จำเป็นต้องได้รับการรักษาค่ะ

และอีกอย่างคือ ต้องวินิจฉัยแยกจากโรคในกลุ่มที่อาการคล้ายๆกันค่ะ เพื่อที่แพทย์จะได้วางแผนในการรักษาและให้ยา

ต่ายมีเพื่อนเป็นจิตแพทย์ อยู่ รพ.รามาค่ะ แต่ไม่ได้เป็นถึงขั้นอาจารย์หมอ เป็นแค่ fellow :D ยังไงถ้าสนใจจะแนะนำให้นะคะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ โรคนี้รักษาหาย แต่ต้องใช้เวลา และกำลังใจทั้งจากตัวเองและคนรอบตัวค่ะ :D

เห็นด้วยค่ะ ธรรมะช่วยไม่ได้ทั้งหมดแล้วค่ะ คงต้องใช้ยาช่วยด้วยแล้วล่ะค่ะ

เพราะโรคซึมเศร้าเกิดจากสารในสมองหลั่งออกมาผิดปรกติค่ะ ต้องรีบรักษาทานยานะคะ
ส่วนเรื่องจิตใจ ก็ต้องทำควบคู่ไปด้วย พยายามมองโลกแง่ดีไว้นะคะ
แต่ตอนนี้ไปหาหมอด้วยจะดีมากค่ะ ขอให้หายไวๆค่ะ

[SIZE="5"]ไปหาหมอเลยค่ะ ด่วน!!!
โรคนี้ไม่ทำให้ตาย แต่ทำให้อยากตาย
แต่ถ้าได้รับการรักษาก็หายได้ไม่ยากค่ะ
หมอบอกว่าเกิดจากรสารเคมีในสมองไม่สมดุล
เนื่องจากเกิดจากปัจจัยหลายๆอย่าง
เช่นความเครียด วิตกกังวล ที่สะสมมาเป็นเวลานาน
ทำให้่สารเคมีในสมองเกิดความไม่สมดุล
ต้องได้รับการรักษา เมื่อดีขึ้นแล้ว ก็ต้องปรับอารมณ์
ใหม่ ไม่ให้เครียดหรือกังวลมากๆ โดยเข้าหาธรรมมะค่ะ
แล้วออกกำลังสมำ่เสมอ เพ่ือรักษาสมดุลของร่างกายเอาไว้จ้า:)
เป็นกำลังใจให้หายไวๆนะคะ
อ้อ!ลืมแนะนำ คุณหมอสเปน อยู่ที่รพ.บำรุงราษฏ์
ตอนนี้ก็กำลังรักษาอยู่ค่ะ ไม่ใช่ดิวนะคะ แต่เราเป็นคนพาเค๊าไป
ต้ังแต่แรก รักษามาได้4เดือนแล้ว อาการดีขึ้นค่ะ

ขอบคุณทุกความเห็น ทุกคำแนะนำ จากใจจริงค่ะ สังคมที่นี่ช่างน่าอยู่ มีคนดีๆมากมายและเปื่ยมไปด้วยมิตรภาพจริงๆ

เพือนเราเคยเปนคะ เราแนะนำคุณหมอได้นะคะคุณหมอที่รพ.จิตเวชแถวบางนาอะคะ ดีมากๆคุณหมอผุ้ญเปนอาจารย์ที่รพจุฬาด้วยคะ หรือไปคลีนิกนอกเวลารพ จุฬา เราว่าดีนะคะคุณหมอเก่งๆทุกท่านเลย แล้วส่วนมากเค้าจะช่วยปรับทัศนคติตนเองให้มีความมั่นใจมากกขึ้นอะคะ แล้วก้มีช่วยด้วยการนำการนนังสมาธิมาช่วยดว้ยคะ ขอให้หายไวๆนะคะ สำคัญจิตใจต้องเข้มแข็งคะ:D

เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ท้อได้ค่ะ ให้เวลาทำใจ แล้วลุกขึ้นมาใหม่ รักตัวเองเพราะคุณพ่อคุณแม่เราทะนุถนอมเรา รักและหวังดีต่อเราเสมอมา อย่างน้อยก็มีครอบครัวค่ะ;)

พอดีญาติforward มาให้เลยเก็บไว้สอนใจตัวเองค่ะ:rolleyes:

โลกกลมๆ ใบนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ
ของฟรีไม่เคยมี ของดีไม่เคยถูก
อยู่ให้ไว้ใจ ไปให้คิดถึง
คนเราต้องเดินหน้า เวลายังเดินหน้าเลย
ไม่ต้องสนใจว่าแมวจะสีขาวหรือดำ ขอให้จับหนูได้ก็พอ
ยิ่งมีใจศรัทธา ยิ่งต้องมีสายตาที่เยือกเย็น
ในโลกกลม ๆ ใบนี้ ไม่มีคำว่า }แน่นอน~
คนเราเมื่อ ตัวตายก็ต้องลงดิน
ท้อแท้ได้ แต่อย่าท้อถอย อิจฉาได้ แต่อย่าริษยา พักได้ แต่อย่าหยุด
เหตุผลของคนๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่ของคนอีกคนหนึ่ง
ถ้าไม่ลองก้าว จะไม่มีวันรู้ได้เลยว่า ข้างหน้าเป็นอย่างไร
หนทางอันยาวไกลนับหมื่นลี้ ต้องเริ่มต้นด้วยก้าวแรกก่อนเสมอ
ปัญหาทุกอย่าง อยู่ที่ตัวเราทั้งสิ้น
จะเห็นค่าของความอบอุ่น เมื่อผ่านความเหน็บหนาวมาแล้ว
อันตรายที่สุดคือ การคาดหวัง
เริ่มต้นดีแล้ว ลงท้ายก็ต้องดีด้วย
อย่ายอมแพ้ ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่
จงใช้สติ อย่าใช้อารมณ์
เบื้องหลังความเข้มแข็ง สมควรมีความอ่อนโยน
ไม่มีคำว่า บังเอิญในเรื่องของความรัก มีแต่คำว่า ตั้งใจ
ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป

หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใสเสมอ
หลังผ่านปัญหา จะรู้ว่าปัญหานั้นเล็กนิดเดียว
ไม่เป็นขุนนางนะ ได้ แต่ไม่เป็นคนไม่ได้
มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง
เมื่อวานก็สายเกินแล้วพรุ่งนี้ก็สายเกินไป
อย่าหวังว่าจะได้รับความรัก จากคนที่คุณรัก
เพราะคนที่คุณรักไม่ได้รักคุณหมดทุกคน

เพื่อนทั่วไปไม่เห็นคุณร้องไห้
เพื่อนแท้ มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาให้
เพื่อนทั่วไป ถือขวดไวน์ติดมือมางานปาร์ตี้ของคุณ
เพื่อนแท้ จะมาแต่หัววันเพื่อช่วยเตรียมงาน
เพื่อนทั่วไป คาดหวังให้คุณเคียงข้างเขาเสมอ
เพื่อนแท้ คาดหวังที่จะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป
เพื่อนทั่วไป เข้าหาผลประโยชน์ ที่ได้รับจากเรา

ก่อนหน้านี้ไม่นาน พี่ก็เป็นแบบนี้ค่ะ เนื่องมาจากการหย่า เอะอะ อะไรนิดอะไรหน่อย น้ำตาก็มา ทำงานไม่ได้เรื่องเรื่องมันวนเวียนๆอยู่ในหัวตลอด คนรอบข้างมีทั้งช่วยกระพือและช่วยให้ตัดใจ พี่คิดว่าถ้าน้องรู้ตัวว่าตัวเองเป็นโรคไร้ค่า ซึมเศร้า แสดงว่าอาการไม่หนัก

น่าจะใช้วิธีพฤติกรรมบำบัดมากกว่าใช้ยานะคะ ขอแนะนำให้ไปที่สถานธรรมชาติบำบัดบัลวีนะคะ เข้ากูเกิ้ลแล้วคีย์
บัลวีธรรมชาติบำบัดนะคะ แล้วติดต่อขอพบเเพทย์หญิงกอบกาญจน์ ( หมออ้อม ) จะช่วยแนะนำได้ดีมากๆเลยค่ะ
http://www.balavi.com/

หรือที่นี่ก็ได้ค่ะ เพราะพี่ไปทั้ง2แห่ง แต่ที่นี่ครบวงจรทันสมัยทั้งเครื่องมือและวิธีการ แต่ค่อนข้างแพงมาก ต้องเจรจาต่อรองให้เขาลดราคาเยอะๆหน่อย แต่ถ้าอ้างชื่อพี่ก็ได้ลดแน่นอนค่ะ

http://www.revitalite.co.th/new/th/index.htm

พี่ไปหาจิตแพทย์/นักจิตวิทยามาเยอะ บางคนถนัดคอนซัลท์วัยรุ่น บางคนถนัดผู้สูงอายุ ไม่เหมือนกัน ไม่ได้ทุกคนหรอก ไม่ค่อยได้ผล ถ้าทานยาก็แรง บางทีผลข้างเคียงใกล้บ้าก็มี (เห็นเพื่อนๆนะคะ ) การใช้พฤติกรรมบำบัดจะดีมาก โดยเฉพาะน้องยังเด็ก และยังรู้ตัว น่าจะไม่ต้องทานยาจะดีกว่าค่ะ

ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจค่า เราเคยเป็นวูบนึงที่ซึมเศร้า แต่คนรอบข้างช่วยให้ดีขึ้นค่ะ

ลองคุยกับคุณหมอตามที่เพื่อนๆแนะนำ
ออกไปทำกิจกรรม ช่วยเหลือคนที่ด้อยโอกาส ชีวิตเค้าแย่กว่าเราแต่เค้าก็ยังยิ้มสู้
พูดคุยกับคุณพ่อคุณแม่ พบปะเพื่อนสนิท

ทุกชีวิตมีคุณค่านะคะ สู้ๆจ้า :)

คุณแม่ก็เป็นโรคซึมเศร้า ช่วยแนะนำหมอเก่งๆใน กทม หน่อยครับ

เราเองก็เคยเป็นค่ะ

พบหมอมาหลายโรงพยาบาลมากๆ เลย . . จะบอกว่า "ยา" ไม่สามารถ เยียวยาจิตใจของคนเราได้ นอกจากตัวเองค่ะ(หากสาเหตุที่เกิดขึ้นมาจาก ความเครียด ฯลฯ ที่ไม่เกี่ยวกับทางร่างกาย)เราเคยมึนจากการรับประทานยาจนตกบันได T^T
และ หมอ ไม่สามารถเข้าถึงจิตใจได้ ถ้าเราไม่เปิดใจเราเอง . .
มันเป็นการยากที่จะเยียวยาตัวเอง (มากๆ) แต่มันเป็นสิ่งที่มีผล ได้ระยะยาว และมั่นคงที่สุด มากกว่าพึ่งยาหมอ

คุณยังพอมีสติ กับตัวเองอยู่บ้าง ที่อาจสามารถช่วยตัวเองได้
ลองตั้งสติ นั่งหลับตา สัก 3-5 นาที ปล่อยจิตใจให้ว่าง
หายใจ เข้า-ออก อย่างมีสติ
แล้วลองกลับไปหาสาเหตุของการ ซึมเศร้า เครียด และไม่สบายใจ
ชั่งใจว่า เป็นเรื่องที่เราละ หรือปล่อยวางได้หรือไม่(การค้นหาสาเหตุให้ได้มากที่สุด เป็นการช่วยหาผลสรุป ของความคิดว่าเราควรจะหนักใจต่อไปดีหรือไม่)
คุณ ไม่สบาย อะไรหรือเปล่า
----ทางกายภาพ ป่วย เจ็บ ไข้ ตรงไหนมั้ย การรับประทานอาหาร หรือพักผ่อนไม่เพียงพอต่อร่างกายก็ จะส่งผลกระทบด้วยเช่นกัน
----ทางจิต + กายภาพ (ตอนนี้มีโรคดังๆ น่ากลัวๆ มากมาย ที่เกิดขึ้น และมี คนรู้จักน้อยมาก อย่าง Bulimia/Anorexia Nervosaฯลฯ)
----ทางจิต(ควรพบแพทย์) ==> แนะนำ รพ. วิชัยยุทธ (เด๋วไปตามหาชื่อคุณหมอให้นะคะ)
พยายาม อย่าปล่อยให้ความคิด วนกับที่ หากเริ่มคิดมากๆควรปลีกตัวไปหาอะไรอย่างอื่นทำ
ปล่อย ทุกสิ่งอย่างที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองให้ได้มากที่สุด ( เพื่อนแย่งแฟนเพื่อน , คนที่ทำงานตีกัน ฯลฯ)
อยู่กับ เพื่อน และสังคมให้มากขึ้น หากิจกรรมทำ หรือเรียน

v
v
สิ่งเหล่านี้ ไม่ได้มาง่ายๆ แต่อาศัยความพยายาม และอดทน *0* เป็นกำลังใจให้นะคะ ตรงนี้ ก็มีคน ที่เคยเป็นเหมือนคุณมากมาย

อาจเครียดมากๆๆ เลยก็มี หรือป่วยหนักจริงๆ ก็มี

ทุกคน มีความคิด และ ชีวิต อันมีค่า อย่าเอา ตัวเองไปเปรียบเทียบกันกับคนอื่น เพราะแต่ละคนก็ มีค่าเหมือนๆๆกัน


สุดท้ายยย
v
v
ไม่ว่าใครจะยังไง ก็ยังมีคนที่รักคุณอยู่เสมอ
ลองกลับไปกอด พ่อ-แม่ พี่-น้อง ผู้ปกครอง หรือคู่ครองอันเป็นที่รัก
อาจทำให้อะไรๆ ดีขึ้นได้นะ ^-^