:) ขอถามความเห็นของเพื่อนๆหน่อยนะค๊ะว่า สมมุติว่า เวลาที่เครียดๆ หรือว่าที่บ้านกำลังมีปัญหา เช่น อาจญาติป่วย คนสำคัญมั่ยสบาย แต่มั่ยได้ถึงขนาดเลือดตกยางออก แต่ประมาณว่า คนที่บ้านมั่ยค่อยมีความสุขกันเท่าไหร่ แต่รักยังกันดี แล้วก้อยังใช้ชีวิตอยู่เป็นปกติอยู่ แต่ว่าอาจจะต้องมีการดูแลใครเป็นพิเศษ อยากทราบว่าถ้าลูกหลานในบ้านต้องการอยากเอาสัตว์มาเลี้ยงในบ้าน ((สัตว์ที่เลี้ยงง่ายอ่ะค่ะ)) เช่น หมา แมว ปลา เต่า คุณเพื่อนๆจะอนุญาติไหมค๊ะ ??? (( ไม่ได้มากมายแค่ตัวเดียวงี้ค่ะ)) มันจะทำหั้ยเพิ่มภาระที่บ้านมากมั้ยค๊ะ หรือว่าจะทำหั้ย มีปัญหาและยุ่งยากมากขึ้นรึป่าว ??? แต่ว่าที่บ้านนอกจากคนป่วย ก้อมีคนไม่ป่วยอยู่ด้วยนะค๊ะ ญาติๆค่ะ

*** คำถามอาจจะดูเรียบๆ แต่ว่าอยากจะทราบความคิดเห็นของแต่ละคนค่ะ ว่าสัตว์เลี้ยง มันเกี่ยวข้องกับปัญหาทางครอบครัวรึป่าว เพราะถ้าเป็นความคิดเอิ๊ก เอิ๊กว่ามั่ยน่าเกี่ยว แถมเป็นการรีแล็คซ์อีกต่างหาก เบื่อๆก้อมาเล่นกับสัตว์เลี้ยง เพื่อนๆคิดยังไงกันบ้างค๊ะ ต้องการคะแนนโหวดนิ๊ดนึงค๊ะ เพราะว่าจะนำมาช่วยในการตัดสินใจตอนนี้ ((บางที่เรื่องมันเล็ก แต่มันก้อทำหั้ยเป็นสาเหตุทะเลาะกันในครอบครัว)) ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆค่ะ ^^

เอาคนใกล้ตัวเลยนะคะ แม่เราเมื่อก่อนไม่ชอบหมาเลย เห็นหมาหลงเข้ามาในบ้านก็ต้องไล่อยู่เนืองๆ พอเราแต่งงานออกมา พี่ชายก็หย่าเมียกลับมาอยู่บ้าน แล้วขโมยขึ้นบ้าน พี่ชายเราก็ไปเอาลูกหมามาเลี้ยงที่บ้านกันขโมย แรกๆแม่เค้าก็ไม่ชอบนะคะ แต่ตอนนี้เนี่ยเราตกกะป๋องไปเลย เวลาที่มาเยี่ยมเราอาทิตย์ละครั้ง ต้องรีบกลับทุกทีเลยบอกคิดถึงหมา :D แต่มีเค้าก็ดีนะคะ แม่เราหายเหงาเยอะเลยค่ะ

[SIZE="3"]อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวเปิ้ลนะคะ เปิ้ลว่าจะเลี้ยงสัตว์เลี้ยง มันก็ทำให้เรามีภาระมากขึ้นค่ะ แต่ก็ทำให้เรามีความสุขมากขึ้นเช่นกันค่ะ เช่นเมื่อก่อนอยากไปเที่ยวต่างจังหวัดก็ไปค้างได้ แต่ปัจจุบันก็ห่วงน้องหมาที่บ้าน ถึงแม้จะมีคนดูแลให้ก็ตามค่ะ แต่เค้าติดเราค่ะ และเลี้ยงเค้าก็ต้องดูแลเค้าอย่างดี รายละเอียดจิปาถะจะตามมาค่ะ ( แต่มีเค้าทำให้เรามีความสุขค่ะ )
[SIZE="4"]

ทั้งนี้ทั้งนั้น เปิ้ลอยากให้ทุกคนเลี้ยงเพราะ รัก ค่ะ เปิ้ลเห็นบางคนเลี้ยงสักพักแล้วก็เบื่อ จะให้คนอื่น สงสารเค้าค่ะ เพราะเค้ามีจิตใจนะคะ ถึงแม้จะพูดไม่ได้ ( อัลเซเชี่ยนตัวเก่าเรา ถ้าเราไปเที่ยวตจว เค้าไม่ยอมทานข้าวเลยค่ะ จะรอแต่หน้าบ้าน ตอนหลังเลยไปไหนเอาไปด้วย ถ้าที่นั่นเค้าให้ไป หรือก็ไม่ไปเที่ยวเลยค่ะ ) อยากบอกว่า ถ้าเลี้ยงแล้วจะผูกพัน ยิ่งรักมากขึ้นค่ะ

อยากให้พร้อม ถึงค่อยเลี้ยงค่ะ จะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลังค่ะ

[SIZE="3"]ยังไงคุณ จขกท. ก็ลองตัดสินใจดูนะคะ ว่าเราพร้อม แต่กับสมาชิกในครอบครัวพร้อมหรือเปล่า ไหนจะกินข้าว ,เวลาเจ็บป่วย ก็ต้องดูแล ,ยามเค้าฉี่ หรือถ่าย ก็ต้องทำความสะอาด , ถ้าคุณคิดว่าพร้อมก็เลี้ยงเค้าได้ค่ะ ไม่อยากให้เป็นเหมือนบ้านคนที่เรารู้จักค่ะ เลี้ยงเค้ามา 5 ปีแต่แล้วจะให้คนอื่น เพราะเลี้ยงไม่ไหว ไม่มีเวลาให้กับเค้า และตัวญาติเรา ก็เรียนโท คิดดูเค้าจะรู้สึกยังไง

จากที่คุณจขกท. เล่ามาคร่าวๆๆ เราว่าเลี้ยงปลา อาจเหมาะกว่าน้องหมา หรือน้องแมวนะคะ เพราะที่บ้านท่านมีท่านที่ไม่สบายอยู่ เค้าอาจแพ้ขน ก็ได้ค่ะ ยังไงลองตัดสินใจดูนะคะ

สัตว์เลี้ยงบางชนิดก่อให้เกิดความรำคาญได้นะครับ เช่น นก
ผมเคยเลี้ยงนกกระตั้ว เสียงดังมากครับ เลี้ยงได้สักพักใหญ่ๆ ก็ไม่ไหว ต้องขายต่อเพื่อนไป

ส่วนหมาแมวนี่ ภาระเรื่องการให้อาหารสำหรับคนที่ไม่ใช่เจ้าของ จะให้เค้าดูแลดีเท่าเราทำก็คงยาก

ปลาเป็นทางออกที่ดีที่สุดนะครับ คนเป็นภูมิแพ้จากขนสัตว์จะไม่เจอปัญหานี้เลย
ปล. สมัยที่ผมเลี้ยงปลาสวยงาม เวลาเรียนเสร็จเครียดๆ ก็มานั่งดูปลา สบายใจดีครับ

ในกรณีหากที่บ้านไม่ได้จ้างคนงานนะคะ อาจเป็นความสุขของเราที่ได้เล่นกับสัตว์เลี้ยง
แต่เป็นภาระของคุณพ่อคุณแม่เนื่องจาก นอกจากจะหาเลี้ยงเรายังต้อง มาหาข้าวหาปลาให้น้องหมาน้องแมวทานเวลาเค้าไม่สบายมีปัญหาก็ต้องไปหาหมอ ซึ่ง จุดนี้คิดว่าจะเป็นภาระคุณพ่อคุณแม่มากกว่า จริงๆแล้วเมื่อเราจะนำเขามาเลี้ยง ก็ต้องมั่นใจว่าภาระทุกอย่างที่จะต้องดูแลสัตว์ชนิดนั้นต้องเป็นของเราทั้งหมดและตลอดไป ชั่วชีวิตของสัตว์นั้นๆ ถ้าเราไม่สามารถรับผิดชอบจุดนี้ได้ ไม่ควรนำเค้ามาไว้ในความดูแลของเราค่ะ;)

น่านนะสิค๊ะ เอิ๊กคิดว่าสัตว์เลี้ยงน่าจะทำหั้ยเราหายเหงาขึ้นบ้าง ??

เคยเลี้ยงเหมือนกันค่ะปลาทอง ซื้อมาจากจตุจักร สุดท้ายก้อตาย เอิ๊กยังงงอยู่เรยค่ะว่า ตายได้ยังไง ตัวก้อโต((ตัวละร้อย เค้าบอกว่าแข็งแรง แพงรึป่าวไม่รุค่ะ ซื้อครั้งแรก เลือกตัวอ้วนสุด พร้อมสอนวิธีเลี้ยงมาเสร็จ)) ทำตามที่เค้าบอกทุกอย่าง ทุกเรื่อง สุดท้ายทำไมตายก้อยังไม่ทราบ หงายท้องป่อง เสียใจมากมาย จนมีความรุสึกว่าทำไมปลาตายง่าย (( อันนี้ไม่ทราบนะค๊ะ ความคิดส่วนตัว เพราะเราเลี้ยงเค้าไม่ทนเรย)) แต่ตอนนี้ก้อยังพยายามหาทางรักสัตว์อยู่ค่ะพี่เปิ้ล ขอบคุณอีกหนึ่งความเห็นค่ะ ^^

[SIZE="3"]จริงอยู่ค่ะ ที่ทำให้เราหายเหงา และที่สำคัญก็ทำให้เรามีความสุขมากด้วย แต่เราก็ต้องดูแลเค้าให้ได้ด้วยเช่นกันค่ะ จนเค้าแก่ตายไปค่ะ ต้องรับผิดชอบชีวิตเค้าให้ได้ และต้องให้ดีด้วย เหมือนดูแลตัวเราเอง เลยค่ะ ไม่ว่าเค้าจะอายุน้อย ยามแก่ ยามเจ็บป่วย

ลองตัดสินใจให้ดี ให้รอบคอบนะคะ เพราะเค้าจะอยู่กับเราไปนานอย่างน้องไม่ต่ำกว่า 12 ปีค่ะ ขอตัวไปนอนแล้วนะคะ

สุดท้ายขอให้น้องเอิ๊ก ตัดสินใจอย่างรอบคอบนะคะ มีอะไรปรึกษาได้ค่ะ ฮือๆๆแต่ตอนนี้น้องหมาพี่ถูกลักพาตัวไปน่ะสิคะ เศร้าใจอยู่เนี่ยค่ะ

เป็นภาระมากๆเลยค่ะ....เดี๋ยวอย่าเพิ่งหาว่าเราใจร้าย ภาระอยู่ที่ความรู้สึก เราเป็นคนไม่เคยเลี้ยงสัตว์ ออกจะโดนสัตว์หลายอย่างทำร้ายตั้งแต่เด็กบ่อยๆ(แทบจะเกลียด) แม่เราเจ้าระเบียบ+รักสะอาดมาก ลูกสาวอยากได้หมา เค้าเป็นเด็กอารมณ์รุนแรงนิด สามีรักหมามากเป็นพิเศษ เลยให้เค้าเป็นของขวัญ เอาจริงๆลูกไปเรียน สามีไปทำงาน เรากับแม่ทำงานที่บ้าน ปัจจุบันเราที่1 แม่ตามมาติดๆเลยค่ะ ไอ้คนที่รักและอยากได้ไม่ผูกพันเท่าคนที่ไม่ชอบ+เกลียด ยิ่งรักมากก็ห่วงมากเลยเป็นภาระมาก ช่วงนี้อากาศเย็นให้เค้านอนบนเตียงด้วยทุกคืนเค้าตัวเล็ก(ชิวาวา)สามีก็ตัวใหญ่ นอนหลับไม่สนิทเลยทุกคืน ต้องรู้สึกตัวมาดูเป็นระยะทั้งคืนกลัวเค้ามุดแต่ในผ้าห่มขาดอากาศ กลัวตัวเอง+สามีเผลอทับ กลางวันจะเดินไปใหนก็ตาม เข้าห้องน้ำก็รอหน้าห้อง นั่งทำงานก็เกาะแข้งเกาะขาต้องอุ้มมานั่งตักแล้วเค้าก็หลับ แต่ถ้าเป็นสามี+ลูกๆเค้าคงตอบว่าไม่เป็นภาระแน่นอน

ขอบคุณ PREZZO ค่ะ ^^

5555 แสดงว่าคุณพี่ต้องเป็นคนดูแลใช่ไหมค๊ะ ขอบคุณพี่ ice-ga อีกหนึ่งความคิดคร่าาา ^^

ว้าาส์ เป็นอย่างนั้นร๋อคะคุณนุ้ย ???? :(

ไม่เคยเลี้ยงสัตว์จนอายุแปดขวบ ตอนนั้นที่บ้านปลูกบ้านใหม่ ก็เลยต้องเลี้ยงหมาเอาไว้เฝ้าบ้าน แม่ไม่ชอบหมาเลยค่ะ ถึงขั้นเกลียด แต่ก็ต้องเลี้ยง เพราะกลัวขโมยขึ้นบ้าน ตอนนั้นบ้านห่างไกลความเจริญมากมีคลองล้อมรอบบ้านสามฝั่ง เลี้ยงไปเลี้ยงมา จำนวนหมาเยอะขึ้นเป็นหกตัว มีกระต่ายอีกสอง มีไก่อีกสอง หนักๆเข้าเคยเลี้ยงห่านด้วย หมากระเจิงหมดเลย

แต่ตอนนั้นมีเด็กที่บ้านคอยดูแลให้อาหารมัน แล้วก็คุณตาคุณยายยังอยู่ ท่านก็คอยดูแลด้วย เพราะว่าพี่ชายกับบุ๋มก็เรียน น้ากับแม่ทำงานกลับดึก พ่อก็ว่างบ้างไม่ว่างบ้าง แต่ตอนเย็นเลิกเรียนมาก็ให้อาหารมันบ้าง ชวนมันวิ่งเล่นบ้าง แต่ก็ทำได้แค่นี้เพราะเรายังเด็ก ไม่ค่อยรับผิดชอบอะไรมาก ดีแต่เล่นอย่างเดียว

โตมาอยากเลี้ยงหมาเองก็เลี้ยงไม่ได้ แต่แม่แฟนก็เอาหมาวัดสองตัวมาให้เลี้ยงกันเอง น่ารักมากๆ คอยดูแลมัน อาบน้ำมัน มันก็รักเรามาก เรานั่งปุ๊บมันก็มานั่งตัก นอนหลับบนตัก เหมือนคิดว่าเราเป็นแม่มัน แต่แม่แฟนบุ๋มเค้าก็ไม่ได้อะไรกับมันมากนะคะ แค่ให้ข้าวมันตอนเย็น แล้วก็ปล่อยมันตามยถากรรม มีแต่บุ๋มกับแฟนที่ประคบประหงมมันมาก

สรุปคือมีภาระค่ะ แต่ถ้าเต็มใจจะมี แล้วมีเวลาให้มัน ก็จะดีมากค่ะ สัตว์เลี้ยงไม่เคยโกรธเราค่ะ เราดุแป๊บเดียวมันก็ลืมค่ะ แล้วมันก็รักเราที่สุดในชีวิตของมันเลยค่ะ

เราเลี้ยงสุนัข 1 ตัว ที่เลี้ยงเองเลยนะคะ
พันธุ์มิเนียเจอร์ ตัวเล็ก ดูแลง่าย
เลี้ยงมา 3 ปีแล้ว ดูมาตั้งแต่เขายังเด็ก เพราะแม่เขาตาย ตอนคลอดเขา

เราต้องตื่นมาให้นม ทุกๆ 3-4 ชม.
ให้ก่อนนอนประมาณ 4-5 ทุ่ม ตื่นมาอีกที ตอนตี 4
เหมือนมีแม่ลูกอ่อน

ต้องคอยกกไฟ เพราะร่างกายมันอ่อนแอมาก แล้วไม่ได้กินนมแม่

ถามว่าเป็นภาระมั้ย เป้นภาระมากค่ะ แต่เราเต็มที่มาก เพราะเราเลือกที่จะเลี้ยงเขาเราต้องดูแลเขาให้ดี เมื่อก่อนะไปไหนมาไหนตลอด
แต่ค่อยๆฝึกให้เขา อยู่คนเดียวได้เวลาเรามีธุระจริงๆ

เคยลองปล่อยเขาไว้คนเดียว แล้วมาแอบดู ว่าเขาเป็นไง
สรุปเขาก้อปกติดี แต่ตอนเราไปมันจะหงอยๆหน่อย

ตอนนี้มีแต่คนชมว่า น้องวิคกี้ นิสัยดีมาก เรียบร้อย ไม่ดิ้อ สะอาด
ดูแบบ เริ่ดๆ เชิดๆ 555++
มีคนจะมาให้ฝึกหมาให้ เราบอกไม่ไหวแว้ววค่าา

55555 น้องวิคกี้น่ารักจัง รูปสุดท้ายนี่สงสัยยังเบบี๋อยู่แน่เลย ยิ่งเห็นยิ่งเกิดกิเลสค่ะ ^^



****ขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็นนะค๊ะ ส่วนใหญ่จะบอกว่าภาระทั้งนั้นเลย มิน่าล่ะ....คุณแฟนถึงไม่ค่อยสนับสนุนเรื่องเอาสัตว์มาเลี้ยง เราก้อนึกว่า ไม่ยอมตามใจเราซะอีก :p ****

การเลี้ยงสัตว์เป็นภาระแน่นอนค่ะ ฟันธง 555
เพราะเมื่อเรานำเค้าเข้ามาในชีวิตเราแล้ว นอกจากเค้าจะเป็นลูกน้องเราแล้ว
เราก็คือ"ลูกพี่" คนสำคัญของเค้าล่ะค่ะ

*เวลาหิว...เค้าก็จะรออาหารจากเรา จ๊อก จ๊อก ท้องร้องละก๊า....
*เวลาอยากจะซน...เค้าก็จะอยากเล่นกับเรา ...โยนบอลให้หน่อยก๊าบบบ
*เวลาเราออกไปช๊อปปิ้งข้างนอก...
พอเรากลับมาเค้าก็จะแสดงท่าทางว่ารอเรา แล้วก็คิดถึงมากมายยยยย อี๊ด.. อี๊ด

*เวลาเค้าป่วย T-T จะใจดำไม่พาไปหาหมอได้มั้ยคะ?

ฯลฯ

ถ้าคิดว่าเราสามารถทำทุกๆข้อให้เค้าได้ทั้งหมด และอาจจะมากกว่านี้
เราก็จะไม่คิดว่าเค้าเป็นภาระ แล้วเค้ายังคืนความสุขกลับมาให้เราได้อีกด้วยค่ะ
สัตว์เลี้ยงไม่ใช่ตุ๊กตาน่ะค่ะ...ไม่อยากให้ใครเอามาเลี้ยงแค่เพราะความน่ารัก
พอโตแล้ว เมื่อสัตว์แก่ลง อาจไม่เหลือความซุกซน น่ารักเหมือนตอนเด็กๆ
แต่ที่แน่ๆ ความรักที่เค้ามีให้เราไม่ลดลงเลยค่ะ

***ที่บ้านเลี้ยงแมว 3 ตัวค่ะ มีแมวสาวแก่อ้วนๆ อายุ 13 ปี ทุกวันนี้หูตาฝ้าฟาง
เดินก็ช้าลง พุงก็ห้อยๆ บางวันก็ไอค๊อกๆแค้กๆ บ้างตามสภาวะอากาศ
แต่เค้าก็ยังอยากให้เราเกาคางหรือนอนบนตักอุ่นๆของเจ้านายเหมือนตอนสาวๆนะคะ
เห็นมั้ยคะ...เค้ารักเราไม่เปลี่ยนไปเลย ;)

[SIZE="4"]ต้องถามว่าคนที่บ้านรักสัตว์กันแค่ไหน ถ้ายังไม่เคยก็เริ่มจากปลา ไม่ก็เต่าค่ะ
-ปลาที่ดูเหมือนเลี้ยงง่ายแต่จริงๆพวกนี้ไวมาก คือนิดหน่อยก็ตายแล้ว(แต่ซื้อมาเติมได้บ่อยๆ บาปไหมเนี่ย) เวลามองตู้ก็รู้สึกสงบ มีความสุขค่ะ สามารถอดอาหารได้หลายวันแต่ไม่ควรทำบ่อยนะคะ ที่บ้านเคยหักโหมเลี้ยงตู้ใหญ่มากตอนล้างนี่ลำบากสุดๆ
-เต่าอันนี้มีประสบการณ์เลี้ยงตั้งแต่เด็กๆ ตอนตัวมันเล็กๆก็กินผักกินอาหารเม็ดได้ แต่พอโตขึ้นมาหน่อยถ้าใครเลี้ยงรวมกับปลานี่ห้ามเลย เพราะเต่ากินปลาค่ะ เราเคยเลี้ยงรวมกันปลาหายวันละตัว2ตัว เลี้ยงไปเรื่อยๆเต่ามัก็โตตามตู้อะค่ะ ตู้ใหญ่ตัวมันก็ใหญ่ได้มาก พอตัวใหญ่แล้วอันนี้ก็เดือนร้อนที่เลี้ยงแล้วสิ ตู้ไม่พอให้มันอยู่สุดท้ายก็ต้องหาที่ปล่อย บาปอีกแล้ว
-หมา แมว อันนี้เป็นภาระขั้นสูงสุด ถ้าเอามันมาตั้งแต่เด็กๆเราก็ไม่รู้เลยว่ามันจะมีนิสัยเสียๆอะไรรึเปล่า อย่างปากเปราะเห่าได้ทุกเวลา กัดแทะบ้าน ทำลายข้าวของ อะไรแบบนี้อะค่ะแต่พาไปโรงเรียนได้หรือคนเลี้ยงค่อยๆฝึกไปกับมันก็ได้ค่ะ เวลาจะเลี้ยงต้องศึกษาลักษณะนิสัยของแต่ละสายพันธุ์ด้วยว่าเป็นไงค่ะ บางพันธุ์นี่ติดเจ้าของมาก เจ้าของทิ้งหรือฝากใครไปไหนไม่ได้เลยมันเศร้าซึมอดข้าวอดน้ำกันขนาดนั้นเลยสภาพน่าสงสารมาก หรือบางพันธุ์อย่างบางแก้วเนี่ยเฝ้าบ้านอย่างเริศค่ะ แต่แขกใครไปมาต้องเก็บลูกพี่ดีๆเพราะล่อหมด หวงของ หวงเจ้านาย คนนอกถึงแม้จะรู้จักกันแต่ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับมันมาเดินเพ่นพ่านในบ้านนี่โดดกัดเลยดุ๊ดดดดุค่ะ

เรามียอร์คเชียร์อยู่ตัว ทิ้งไว้ตัวเดียวนี่ไม่ยอมเลย เราต้องอยู่ในสายตาเค้าตลอดเวลาอะ อาบน้ำก็เฝ้าหน้าห้องน้ำ เดินไปไหนวิ่งตามตลอด นั่งไหนก็นอนเฝ้ากันเลย ร๊ากกกรัก แต่บางทีต้องไปไหนคนเดียวทีนี้ไม่รู้จะเอาไปไว้ไหนเหมือนกัน ให้คนอื่นดูก็เกรงใจด้วยเกรงว่าดูให้ไม่ดีด้วยกลัวไปตีมันด้วย

เป็นภาระแน่นอน ทั้งเงิน ทั้งเวลาและ ความรับผิดชอบ
แต่เราก็มีความสุขนะคะ ตอนนี้หมาน้อยบีเกิ้ลของเราก็ป่วยอยู่ เราก็ต้องหิ้วไปหาหมอตอนห้าทุ่ม เหนื่อยก็เหนื่อยนะคะ
แต่ถ้าเลือกจะเลี้ยงเเล้วก็ต้องรับผิดชอบมันให้ดีที่สุดค่ะ

ก็ขึ้นอยู่กับนิสัยของญาติๆแต่ละคนว่าชอบสัตว์ไม บ้างคนชอบ บ้างคนไม่ชอบ
แต่ที่บ้านนี้แต่ก่อนแม่ไม่ชอบ ไม่อนุญาตให้เลี้ยง แต่เราอยู่หอก็ซื้อมาเลี้ยง
พอกลับบ้านก็เอามาเลี้ยง เค้าก็ต้องยอมเพราะว่าเลี้ยงมานานแล้ว
แต่เค้าก็จะบ่นๆเรื่องขนร่วงที่เบาะรถไรเงียครับ แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว

ดังนั้นคำแนะนำคือ ถ้าเราซื้อมาเลี้ยงแล้วเราต้องดูแลเค้าอย่างดี
อย่าปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนอื่น เรื่องอาหาร การขับถ่าย ต้องดูแลเองครับ
แต่ก็ไม่รู้ว่าครอบครัวคุณ จขกท จะโอเคไม แต่ถามว่ามันเพิ่มภาระไม ก็เพิ่มแน่นอนครับ
แต่เค้าก็จะช่วยผ่อนคลายมากๆครับ เวลาเราเหงา เราเบื่อ คือผมเลี้ยงชิวาวาอยู่ตัวนึง(กำลังเล็งเพิ่ม)
เค้าจะติดเจ้าของมากๆ ตลอดเวลาเลยก็ว่าได้ เพราะฉนั้นจะซื้อพันธ์ุไหนมาเลี้ยงต้องศึกษานิสัยพิ้นฐานของแต่ละพันธ์ก่อนน่ะครับ อย่าตัดสินเฉพาะรูปลักษณ์ภายนอก แล้วบางทีมันก็ไมใช้เรื่องง่ายในการสอนให้สัตว์เราขับถ่ายหรือกิน
ตามระบบที่เราต้องการ เพราะฉนั้นต้องเผื่อใจไว้ถ้าเค้าไม่ได้เป็นไปตามที่เราต้องการครับ

ประมาณนี้ครับ

เมื่อก่อนเป็นคนไม่ชอบสุนัขเล๊ย วันนึงแฟนซื้อพันธ์ปั๊กมาร้าก รัก มันมากที่สุด น่ารักตาโต หายเหงา เลยรู้ว่าสิ่งที่มันให้เรามีความสุข ต้องตอบแทนโดยการดูแล ศึกษาพฤติกรรมของมันด้วยคะ ถ้าไม่มีเวลาจริงๆ ไม่แนะนำให้เลี้ยงสุนัข แต่ถ้าคุณพร้อม ให้อาหาร , ให้ความรัก,อาบน้ำให้น้องหมา ,เก็บอึ, พาไปฉี่ ,ไปเดินเล่น, ถ้ามันเซื่องซึมต้องสังเกตุว่าไม่สบายรึเปล่า , คอยเล่นด้วย , ครบกำหนดพาไปฉีดยา , สุนัขตัวเมียมีประจำเดือน-สุนัขตัวผู้เวลาติดสัตว์ จะหอนบางทีหนีออกไปหาตัวเมีย , สุนัขถ้าหวงของรักเจ้านายมาก เวลามีเพื่อนมาจะลำบาก เพราะบางคนไม่ชอบ ต้องขัง(สงสาร) , ต้องระวังเห็บหมัด , ต้องมีเวลาสอนให้รู้จักคำสั่ง โอ๊ย อีกสารพัด แต่ที่บอกมาเราทำได้หมดเลยคะ เพราะความรักกับเจ้ามะหมาสี่ขา และตอนนี้ก้อมีมาเพิ่มอีก 2 ตัว น่ารัก จิง จิง และตอนนี้ก็ไปเที่ยวลำบากม๊าก มาก ต้องวางแผนก่อน เต็มที่ได้ 1 คืน กลัวมันไม่กินข้าวคะ

สรุปเลี้ยงน้องหมาเป็นภาระคะ ค่าอาหาร,ค่ายา,ค่าของเล่น,ค่าชดใช้,ทำลายข้าวของ(ตอนเล็กๆ) แต่ถ้าเราพร้อมยินดีก้อสุขใจนะคะ เพราะการเลี้ยงสุนัขสื่อสารกันทางรู้สึกคะ เราเลี้ยงและรักเขา ต่อไปรักหรือไม่รักเขา แต่เขาก้อจะรักเราไปจนตาย :D:D

ถ้าคิดจะเลี้ยงสัตว์ ต้องเป้นภาระทางบ้านเพิ่มแน่นอนค่ะ
ค่าอาหาร ค่ายา ค่ารักษา ค่าเสริมสวย ต้องเสียเวลาด้วยค่ะ
เวลาจะไปไหนหลายๆๆวัน ไม่กล้าปล่อยไว้ที่บ้าน คิดถึงต้องเอาไปด้วย
ต้องใจรักสัตว์ จิงๆๆ ค่ะ ถึงแนะนำให้เลี้ยง ไม่งั้นจะกลายเป็นปัญหาค่ะ

เป็นบางครั้งอะ อิอิ ต้องมีเวลา + เงิน อิอิ :D

ฟังทุกคนพูด ทำให้เราคิดถึงลูกจัง
คิดถึงลูกเราอ่ะ เรากับลูก (พุดเดิ้ลค่ะ) อยู่ไกลกันมาก
คิดถึงเค้าจัง ไม่รู้เค้าจะลืมเราหรือยัง เศร้า T_T

ถ้าถามถึงว่าเป็นการเพิ่มภาระให้กับคนในครอบครัวหรือไม่ พี่ว่าเพิ่มแน่นอน อย่างน้อย
ถ้าเลี้ยงสุนัข ก็ต้องหมั่นอาบน้ำ กำจัดเห็บ หมัด ฉีดวัคซีน กำจัดมูล
ถ้าเลี้ยงปลา ต้องเปลี่ยนน้ำตู้ปลา ให้อาหาร หยดยาฆ่าเชื้อ
ถ้าเลี้ยงแมว ต้องกำจัดขนที่ร่วงหล่น หาอาหารโดยเฉพาะข้าวคลุกปลาทูซึ่งจะชอบมาก ๆ
แต่ก็นั่นแหละ อยู่ที่ใจรัก และความพร้อมของแต่ละครอบครัว ซึ่งถ้าได้เลี้ยงก็จะได้ความน่ารัก ความผูกพันจากสัตว์เลี้ยงชนิดนั้นเป็นผลตอบแทนได้เหมือนกันค่ะ

เลี้ยงสัตว์เป็นภาระแน่นอนค่ะ สัตว์เลี้ยงไม่ใช่แค่ของเล่น ที่เราจะเอาแค่เล่นกับเค้าสนุกๆ เท่านั้น แต่เป็น"ชีวิตอีกหนึ่งชีวิต" ที่เมื่อได้มาอยู่ในบ้านเราแล้ว เราก็ต้องดูแลค่ะ

คนที่มีสัตว์เลี้ยง ก็ต้องเต็มใจที่จะรับภาระทั้งหลายด้วยค่ะ คนเรามีภาระต้องดูแลตัวเองยังไง สัตว์เลี้ยงก็เป็นภาระแบบเดียวกันค่ะ อาจจะยากกว่าคนด้วยซ้ำ เพราะสื่อสารกันลำบากหน่อย เค้าเป็นอะไรก็บอกเราไม่ได้

[SIZE="3"]เลี้ยงเค้า(สัตว์เลี้ยง)สำหรับเรา เราว่าไม่เป็นภาระนะคะ

เพียงแต่ต้องรักและดูแลเค้า ให้ได้เหมือนเค้าเป็นคนในครอบครัวค่ะ^^

เห็นด้วยค่ะ เป็นภาระอยู่แล้ว แต่เค้ามีชิวิต เราไม่สามารถเอาเค้ามาเลี้ยงเล่นๆ ได้ต้อง ดูแลและเอาใจใส่เค้าเสมือนดูแลตัวเองค่ะ

สำหรับเรานะคะ(ประสบการตรง:D)
เรามีช่วงนึงอยากได้หมามากๆค่ะ แล้วก็ซื้อมาสุดท้ายตอนนี้มาอยู่คอนโด ก็ต้องทิ้งไว้ ให้ที่บ้านเป็นภาระค่ะ

เราว่าถ้าเป็นเด็กๆ(เล็ก) อยากได้เนี่ยต้องดูก่อนนะคะว่า
เค้าอยากได้จริงๆไหม
แล้ว เรามีเวลาดูเค้าไหม

สัตว์เลี้ยงไม่เหมือนคนนะคะพราะ เลี้ยงเค้าแล้วต้องเลี้ยงตลอดชีวิต เค้าไม่มีทางช่วยเหลือตัวเองได้ + ต้องรักษาความสะอาดด้วยเผื่อมีเชื้อโรคอะไรอ่ะค่ะ ต้องรักเค้าดูแลเค้าดีๆ(ไม่งั้นบาปอีก)แล้วก็เป็นภาระทั้งเงินและเวลาค่ะ

ถ้าถามเรา ว่าถ้าให้ลี้ยงเอาอีกไหมเราไม่เอาแล้วค่ะ
เพราะเวลามันตายแล้วเสียใจจริงๆ ทำใจไม่ได้ค่ะ - -"

ต้องมองอนาคตด้วยนะค่ะ ไม่ใช่ว่ารักเฉพาะตอนที่ตัวมันเล็กๆ แต่พอมันโตก้อไม่อยากเลี้ยงแล้วไม่ได้ สุนัขที่เราเลี้ยงเขาจะต้องอยู่กับเราไปจนวันที่เขาตายนะค่ะ แต่ถามว่าเขาจะทำให้คุณหายเหงาและลืมความเครียดไปได้เยอะเลยค่ะ ลองคิดดูดีดี ก่อนตัดสินใจนะค่ะ:cool:

ขอบคุณทุกๆความเห็นของเพื่อนๆมากมาย ทำหั้ยได้ข้อคิดเยอะเลยค่ะ การอยากได้เค้ามาเพราะบางครั้งอยากผ่อนคลายความเหน็ดเหนื่อย ได้เล่นกับเค้าได้เจอเค้า สัตว์ที่น่ารักๆ ลืมนึกนึกถึงปัญหาสำคัญค่ะ ว่าเค้าจะอยู่กับเรา เรามีเวลาหั้ยเค้าแค่ไหน เค้าก้อมีหัวใจ จริงด้วยนะค๊ะ บางทีเราก้อลืมนึกถึงเค้า แต่ที่บ้านเอิ๊กทุกคนรักสัตว์มาก เมื่อก่อนตอนที่ที่บ้านอยู่ในสภาวะปกติ ก้อมีสัตว์เลี้ยงมีหลายอย่างเลย มาถึงตอนนี้ พอครอบครัวเหน็ดเหนื่อยปัญหาบางอย่างเริ่มเข้ามา บางอย่างก้อหายไปเช่นสัตว์เลี้ยง ((เค้าไม่ได้เอาไปไหนหรอกค่ะ แค่พอมันตายแล้ว ก้อไม่เอาอะไรเข้ามาใหม่ )) แต่อย่างว่าเราก้อไม่เคยได้เลี้ยงเองตลอดหรอกค่ะ เพราะคนที่บ้านมีหลายคนก้อช่วยกันดูแล ตอนนี้สงสัยเค้าคงต้องการดูแลคนในครอบครัวมากกว่า คงจะเหนื่อยกัน อืมม ขอบคุณนะค๊ะ ^^

เอาตัวเราเลยแล้วกันนะ

เราเลี้ยงหมาปอมเมอราเนียนอะค่ะ

เรากะแฟนอยู่อพาร์ตเม้นค่ะ อยู่กทม ทำงานๆ ไม่มีเวลา แต่อยากเลี้ยง

ย้ายมาอยู่อีกที่ ได้ห้องใหญ่กว่าเดิมม ก็เลยเลี้ยงปอม ตอนแรกเอามา น้องยังเล็ก ต้องดูแลเหมือนเด้กๆ เหนื่อยมากๆค่ะ ต่อมา น้องโตนิดนึง ทำอะไรๆได้เองอยู่มาก ก็เริ่มดีขึ้น

ชีวิตเราเปลี่ยนไปเยอะอะค่ะ

แรกๆๆ เรามีงานอดิเรก คือ เล่นบลายธ์ ซื้อมันหมดเลยค่ะ แล้วก็ชอบตัดชุดให้บลายธ์ แล้วก็มาเริ่มคิดว่า มันสิ้นเปลือง แต่ก็ไม่รู้จะไปทำอะไรดี

สุดท้ายมีหมามา ก็เลิกเล่นบลายธ์ไปเลยค่ะ เล่นกับหมาสนุกกว่าเยอะ ประหยัดตังค์ไปมากมาย (บลายธ์ตัวละพันปลายๆ ถึง หมื่นขึ้น) ไม่ต้องซื้อชุดบลายธ์ ซื้อชุดให้หมาใส่ ซื้อข้าวของหมาเช่น เตียง เบาะ ของเล่น ไม่แพงเลยค่ะ พาน้องไปฉีดวัคซีนครั้งละอย่างมากไม่เกินสี่ร้อย (ชุดบลายธ์แพงกว่านี้ อิอิ)

ชีวิตประจำวันก็เปลี่ยนค่ะ

จาก เดิม ตื่นเช้ามา แต่งตัวไปทำงาน กลับมานั่งเล่นคอมจนนอน
กลายเป็น ตื่นเช้ามา หมาปลุก เล่นกับหมา เอาอาหารให้หมา แต่งตัว ไปทำงาน กลับบ้าน เล่นกับหมา (ไม่เล่นคอมมากมายเหมือนแต่ก่อน) แล้วก็นอน

วันหยุด ก็พาหมาไปเที่ยวค่ะ สนุกดี

นั่นหละค่ะ ทำให้เรามีงานอดิเรก ที่ไม่เปลืองได้ แล้วก็สุขภาพจิตดี

แต่ เลี้ยงเอง เหนื่อยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ