[SIZE="4"]เขียนโดย V. Raghunathan
นักวิชาการ ผู้บริหารบริษัทและเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยทั้งในอินเดียและในต่างประเทศ

ผมอ่านเรื่องเกี่ยวกับคนอินเดียเยอะก็จริงแต่ก็ไม่ปรารถนาที่จะสรุปอะไรเอง จึงขอนำการวิเคราะห์ของคนอินเดียที่มีต่อคนอินเดียเองมาเสนอและถ้าข้อใดผมเองมีประสบการณ์ตรงด้วยตัวเองก็จะเสริมเข้าไป ผมคิดว่าวิธีนี้จะดีที่สุด เพราะคงไม่มีคนที่เข้าใจอินเดียได้ดีไปกว่าคนอินเดียเอง เพียงแต่ว่าเราจะเปิดใจรับรู้สิ่งนั้นและพยายามที่จะเข้าใจหรือไม่

คิดแบบอินเดียเรื่องหนึ่งที่ผมอ่านจากหนังสือของ Raghunathan และได้นำไปยกตัวอย่างสอนลูกๆ ก็คือเรื่องนี้

ดช.ปัญญาเป็นเด็กที่เกิดในเมืองแต่ย้ายไปอยู่ในชนบท

วันหนึ่งไปซื้อแพะจากชาวนาในราคา 1000 บาทซึ่งชาวนายินดีที่จะส่งมอบแพะในวันรุ่งขึ้น

พอวันรุ่งขึ้น ชาวนาก็ไปหา ดช.ปัญญาแล้วบอกว่า

"ข่าวร้ายหนูเพราะแพะเพิ่งตายไปเมื่อคืนที่แล้วเอง"

ดช.ปัญญา ก็บอกว่า "ไม่เป็นไร ถ้าเช่นนั้นคืนเงินให้ผมก็แล้วกัน"

"โอ เสียใจด้วยจริงๆ แต่ฉันใช้เงินนั่นหมดไปแล้ว" ชาวนาพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ

"ไม่เป็นไร ถ้างั้นเอาแพะตัวนั้นมาให้ฉัน"

"หนูจะเอาแพะตายไปทำอะไร" ชาวนาถามด้วยความฉงน

"ฉันจะเอาไปจับฉลากขาย"

"จะไปจับฉลากแพะที่ตายได้อย่างไร ใครจะไปซื้อ"

"ได้ซิ คอยดูละกัน"

จากนั้นชาวนาก็มอบแพะที่ตายให้ ดช.ปัญญาไป

หนึ่งเดือนผ่านไป......ชาวนาพบกับ ดช.ปัญญาจึงถามว่าตกลงเอาแพะที่ตายไปทำอะไร

"ฉันก็ทำฉลาก 500 ใบ ขายใบละ 10 บาท แล้วบอกว่าใครดวงดีจับฉลากได้ก็ได้แพะไปเลย 1 ตัว"

"ฉันได้เงินมา 5000 บาท ได้กำไรหลังจากหักที่จ่ายให้ลุงชาวนาไปแล้ว 3990 บาท"

"แล้วไม่มีคนโวยวายหรือ(เพราะแพะตายแล้ว)" ชาวนาถามด้วยความสงสัย

"ก็มี มีคนเดียวคือคนที่จับฉลากได้ และฉันก็แค่คืนเงินค่าฉลากจำนวน 10 บาทให้คนๆ นั้นไป"

ในเรื่องบอกว่า ดช.ปัญญาต่อมาเติบโตและเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จในชีวิตอย่างมาก......


เรื่องราวแบบนี้เป็นสิ่งที่คนอินเดียสอนกัน ที่สำคัญก็คือการแก้ไขปัญหาและแก้ไขสถานการณ์ที่เผชิญหน้าหรือคิดคำตอบโจทย์ที่ยากๆ ซึ่งคนอินเดียจะเก่งในเรื่องแบบนี้มาก

คนอื่นอาจไม่ได้สังเกตุ แต่ผมเห็นว่าส่วนหนึ่งได้มีการถ่ายทอดความรู้แบบนี้ผ่านทางการ์ตูนพื้นบ้านซึ่งขายในราคาถูกมาก ทำให้เด็กไม่ว่าจะอยู่ในรัฐที่ห่างไกลหรือยากจนก็สามารถเรียนรู้วิธีคิดผ่านสื่อเหล่านี้ได้ เปรียบกับของไทยก็น่าจะได้แก่ศรีธนญชัยที่มีปัญญาและไหวพริบ ฉลาดหลักแหลม

แต่ก็เป็นที่น่าเสียดายว่า ความเป็นศรีธนญชัยหายสาบสูญไปจากสังคมไทยนานแล้วและบางครั้งถูกมองว่าเป็นความฉลาดในด้านไม่ดีด้วยซ้ำไป

สมอง ถ้าไม่ได้ใช้ ไม่นานก็ฝ่อ คนอินเดียจึงเป็นนักคิดนักแก้ปัญหาที่เก่งมาตั้งแต่โบราณกาลและยังสามารถสืบเนื่องมาจนทุกวันนี้ ด้วยองค์ประกอบทางด้านการศึกษาและภาษา

[SIZE="3"]เด็ดจริง ๆ

เรื่องที่เล่ามาก็แล้วแต่มุมมองนะคับ

เด่นมองว่าเด็กชายปัญญาทำผิดครับ เพราะเด็กชายปัญญาก็ทราบแต่แรกว่าแพะตาย นั่นก็เท่ากับว่าหลอกลวงคนที่ซื้อฉลากทุกคน

ว่ากันตรงๆ คนส่วนมากก็มองว่าคนเหล่านี้ว่าฉลาดแกมโกง ก่อนนี้เด่นก็โต้แย้งตลอด ว่าคนเรามีหลากหลายจะเหมารวมหมดไม่ได้ แต่...

จากประสบการณ์หลังๆ ที่เคยเจอมากับคนเหล่านี้ไม่ค่อยดีคับ เด่นว่าเค้าเอาเปรียบมากเกินไปคับ

แต่นั่นก็อาจเป็นเพราะเด่นดวงไม่ดี เจอแต่คนไม่ดีก็ได้คับ อยากเจอคนดีๆ เหมือนกันครับ เผื่อจะได้เอาทัศนคติดีๆ เดิมๆ กลับคืนมาคับ :)



ป.ล. ฉลาด มีสมอง มันก็ดีคับ แต่ต้องไม่เบียดเบียน หลอกลวงคนอื่น เพราะคนไทยฉลาดๆ แบบนี้ก็มีให้เห็นเยอะคับ ลองไปดูที่ห้องร้องเรียนสิคับ เต็มเลยยยยยยย

I agree with u ka k den

อ่านมาจนจบรู้สึกว่าเด็กชายปัญญาเหมือนศรีธนญชัยบ้านเราเลยค่ะพี่ดิว คือฉลาดบนพื้นฐานของการเอาเปรียบหรือฉลาดแกมโกงนั่นเองค่ะ ไล่อ่านแล้วเห็นความคิดคุณเด่น ดีใจที่มีคนคิดเหมือนกันค่ะ ^^

[SIZE="5"]พี่ก็ไม่ได้เห็นด้วยกับความคิดเค๊าหรอกค่ะ
แต่อยากเอามาให้อ่าน จะได้รู้ไว้ว่า
เค๊าสอนกันมาแบบนี้ ถ้ามีเพื่อนเป็นแขก
ก็จะได้ระวังและทำใจไว้เหน่อยก็ดีค่ะ:D

หึ หึ ฉลาดแกมโกงจริงๆ

[SIZE="4"]เห็นด้วยค่ะว่าคนอินเดียฉลาด เพราะหลายครั้งที่เจอลูกค้าที่เป็นคนอินเดีย แต่ละคน.... เหลือเกิน:o










..... = ฉลาดนะคะ:D

[SIZE="5"]คนอินเดียที่นิสัยดีดี น่ารักๆ ก็มีนะคะ:)

แต่จริงๆ ชาวนาเจ้าของเดิมที่ขายแพะ น่าจะรับผิดชอบนะคะ เพราะรับเงินเด็กไปแล้ว แล้วแพะตาย แต่ชาวนาไม่ยอมคืนเงิน บอกว่าใช้เงินไปหมดแล้ว... (มุกนี้คุ้นๆ แฮะ...)

หยั่งงี้ยิ่งตอกย้ำข้อสังเกตของคุณ Denmark เข้าไปอีก เพราะมันเป็นหยั่งงี้กันทุกคนในนิทานเรื่องนี้เลยอ่า... เปิดเรื่องมาก็โกงแล้ว...

[SIZE="5"]เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ

[SIZE="4"]อืมม แต่จริงนะคะ พี่ดิว อ่านไปจบ แว้บแรก ใจหายเลยค่ะ
ไม่นึกว่าเค้าจะทำแบบนี้ได้
เพราะก็คิดอยู่ค่ะว่า ถึงแม้ได้เงินมาน่าจะดีใจ ยังงัยมันก็หลอกลวงอยู่ดี
แต่ก็คล้ายๆกับนิสัยคนอินเดียหลายคนเหมือนกันค่ะ
ก็เลยไม่แปลกใจว่าทำไมหลายคนคงเคยเจออะไรแบบนี้มาคล้ายๆกัน
ซึ่งมันก็ต่างกันมากกับรากฐานนิทานพื้นบ้านไทย ;)
ไทยเราถึงมีสุภาษิตว่า "เจองูกะแขก ให้ตีแขกก่อน" ---> เพราะแขกมีพิษกว่างู ?? :confused:
[SIZE="2"]
(ปล คนอินเดียดีๆขออภัยนะคะ อันนี้เราพูดถึงคนที่ไม่ดีจริงๆ ซึ่งมีเยอะ)

ไม่แปลกใจเลยที่คนอินเดียจะคิดแบบนี้
ตัวเองไม่เสีย คนอื่นไม่รู้ เรื่องของเค้า อยากได้ไปเรียกร้องเอา...

แอบขอเพิ่มเรื่องการพูดด้วย พูดเก่งมา เห็นภาพเป็นฉากๆ
พอถึงเวลาจริง เหมือนที่พูดหรือเปล่าไม่รู้ มีหลักฐานไหม ว่าพูดว่าอะไร...

ปล. จากประสบการณ์ตรงทั้งหมดค่ะ เพราะส่วนตัวยังไม่เคยเจอคนอินเดียที่ไม่คิดแบบนี้เลยค่ะ
ปล. 2 เชื่อว่า เกลียดอะไร ได้สิ่งนั้น ส่วนตัวไม่ค่อยชอบอินเดีย ไม่คิดจะไปอินเดีย และไม่คิดจะมีเพื่อนเป็นอินเดีย

ได้เพื่อนรูมเมทตอนเรียนเป็นอินเดีย เพราะผู้หญิงมีแค่สองชาติ คือไทยกับอินเดีย
ได้ไปประเทศอินเดีย เพราะมีบริษัทมาจ้าง ให้ไปเป็นคนพรีเซ้นท์งานให้หน่อย เพราะบริษัทเค้ายังไม่เปิดด้านนี้
และปัจจุบัน ก็ยังทำงานให้บริษัทอินเดีย ที่มีนายจ้างเป็นคนอินเดียโดยตรงอยู่

ทั้งนี้ ความคิดข้างบน ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ