รีวิว : หนังสือ "อ่านก่อนที่ชีวิตจะหมดความหมายไปมากกว่านี้" เรื่องราวที่นำมาโพสต์ในกระทู้นี้ เป็นการเรียนรู้ชีวิต มองย้อนเข้าไปในตัวเอง เพื่อ อ่าน ชีวิตตนเองและค้นหาการเรียนรู้ที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับตน เพื่อ หา วิถีชีวิตที่รักษาคุณค่าจิตวิญญาณตน จากที่ได้อ่านหนังสือ "อ่านก่อนที่ชีวิตจะหมดความหมายไปมากกว่านี้" 
จึงเห็นเรื่องราวชีวิตตน เช่นนี้ *******************************************************ก่อนจะอ่านเรื่องราวชีวิต ลองอ่านเกริ่นนำกันก่อนนะครับ เพื่อให้คุณพิจารณาว่า ทำไมคุณควรต้องอ่าน ? คุณเชื่อไหม บางคนค้นหาคำตอบ “เกิดมาทำไม” ด้วยทั้งชีวิตของเขา แต่ยังไม่รู้คำตอบ ... และไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ทั้งชีวิตที่ผ่านไปกำลังตามหาอะไรกันแน่ คุณเคยสงสัยไหม คุณเกิดมาทำไม ? หรือ ทำไมจึงเกิดมา ? ทำไมพ่อกับแม่จึงให้เราเกิดมา ?เราคงลืมกันไปแล้ว ก่อนหน้าที่เราจะเกิด เราอยากเกิดมากแค่ไหน ตลอดเวลาที่อยู่ในท้องแม่ เราดิ้น ดิ้นเพื่ออะไร เท่าที่ผมรู้ ผมดิ้นเพื่อจะออกมาดูโลกข้างนอก ดิ้นเพื่ออยากออกมาเป็นลูกของพ่อกับแม่ แล้วที่สุด เขาก็ให้เราได้เกิด ชีวิตเราจึงเริ่มต้น ... จริงไหมที่ว่า นี่คือ จุดเริ่มต้นของชีวิตทั้งของผมและของคุณ ชีวิตผมเริ่มต้นเช่นเดียวกับคุณทุกคนที่ได้อ่านบทความนี้ ผมเขียนบทความนี้ขึ้นเพราะอยากให้ทุกคนได้อ่านคุณสงสัยไหม ทำไมผมจึงเขียนให้คุณได้อ่าน ? ผมขอถามคำถามง่ายๆ “ระหว่างคน 2 คน คนหนึ่งบอกเล่าเรื่องราวความดีความชอบของตน กับ อีกคนบอกเล่าเรื่องราวความผิดพลาดในชีวิตตน” “คุณ อยากฟังเรื่องราวของใคร ?”แล้วทำไมคุณจึงอยากฟังเรื่องราวของคนๆนั้น ? สำหรับผมแล้ว ผมอยากฟังเรื่องราวที่เป็นความดีความชอบของเขา เพื่อให้ผมรู้สึกว่าเราเองก็เป็นอย่างนั้นได้ ทั้งๆที่รู้ตัวอยู่แล้วว่า เราเป็นเช่นนั้นไม่ได้ ทำไงได้ล่ะ มีคนมายอมรับความดีความชอบของตัวเองนี่นาผมเองหากมีความดีความชอบ ก็จะเล่าให้คนอื่นฟัง ก็เพื่อให้คนอื่นยอมรับผมผมจึงอยากฟังเรื่องราวของคนๆนี้ ซึ่งผมเองรู้อีกอย่างว่าเรื่องราวของเขาไม่ได้เป็นประโยชน์ใดต่อชีวิตตัวผมเองเลยผมจึงอยากฟังเรื่องราวของอีกคนนึง คนที่เล่าความผิดพลาดของเขาให้ผมฟัง ถ้าคุณทำอะไรผิด คุณอยากเล่าความผิดพลาดนั้นให้คนอื่นฟังไหมสำหรับคนที่เล่า ทำไมเขาต้องเอามีดแทงตัวเอง เพื่อให้คนอื่นได้ดู ได้เห็นด้วยล่ะหรือที่เขาทำไป เพราะมันสนุก หรือเขาอยากให้คุณซ้ำเติม และสมเพชชีวิตเขาถ้าเป็นคุณล่ะ คุณจะทำอย่างเขาไหม ? หากเราได้ฟังเรื่องราวที่เป็นความผิดพลาดของคนอื่นคำถามที่ควรเกิดขึ้นกับตัวเองก็คือ อยากให้เกิดกับตัวเองไหม ?แล้วคุณจะทำยังไงไม่ให้เกิดขึ้นกับตัวคุณเองล่ะ ... ง่ายๆ ครับ ก็ไม่ต้องทำอย่างเขาซิครับ สรุปแล้ว“หากคุณได้ฟังเรื่องราวของใคร จะเป็นประโยชน์กับชีวิตคุณมากกว่ากัน” หากคุณเลือกที่จะฟังเรื่องราวความดีความชอบของเขา บทความนี้คงไม่สามารถให้คุณได้แต่สิ่งที่ผมให้คุณได้ ผมเล่าความผิดพลาดของตัวผมเองให้คุณได้อ่าน อาจจะยาวซักหน่อย แต่ ...ถ้า คุณเชื่อในการได้ฟังความผิดพลาดของคนอื่น เพื่อให้ตัวคุณเองไม่ผิดซ้ำเช่นเขา น่าจะเป็นประโยชน์เพียงพอที่ให้คุณอ่านต่อได้ หากคุณรู้สึกว่า เรื่องราวเหล่านี้เป็นประโยชน์ต่อชีวิตคุณหรือคนที่คุณรัก ผมขอขอบคุณล่วงหน้า สำหรับการบอกต่อ เพื่อให้คนที่คุณรักได้เรียนรู้เรื่องราวเหล่านี้ ก่อนที่เขาเหล่านั้นจะเจอกับชีวิตที่ผิดพลาดเช่นผม โดยไม่มีโอกาสได้ป้องกัน ขอบคุณมากครับ ด้วยสำนึกในคุณค่าของชีวิตItasian[SIZE="3"]
ขอบคุณ แม่และพ่อ ที่ให้ผมเกิดมาในชีวิตนี้
ขอบคุณ คนรักผม ที่เธอให้ผมได้เรีียนรู้ ความหมายของชีวิต
ชีวิตผมน่ะเหรอ เริ่มต้นที่ผมเกิด ก็อย่างที่ได้บอกไปแล้วตอนต้น ชีวิตผมที่ผ่านไปในแต่ละวัน ผมไม่เคยรู้หรอกว่า ชีวิตสำคัญที่ไหน หรือ ไม่แม้แต่พยายามตั้งคำถามกับตัวเอง ไม่เคยตามหาว่า อะไรคือความหมายของชีวิต หรือ คุณค่าของชีวิตตนคืออะไร ก็ที่ผ่านมาไม่เคยตั้งคำถามนี่ แล้วจะตอบคำถามอันไหนล่ะ ผมเติบโตมาด้วยความไม่รู้ ไม่รู้แม้กระทั่งชีวิตตนจะเดินไปไหนดี ปลายทางอยู่ที่ไหน พอมีคนถามว่า โตขึ้นจะเป็นอะไร ผมตอบได้เหมือนๆกับที่คนอื่นเขาตอบกัน โดยที่ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่า อยากเป็นจริงเหรอ แต่เพราะเคยได้ยินเขาตอบกัน ก็เลยตอบตาม “โตขึ้น ผมอยากเป็นหมอครับ ทนายครับ ทหารครับ อยากเรียนเก่งๆครับ” จากที่ผมอยู่โรงเรียนนอกเมือง มีโอกาสเข้ามาเรียนในตัวเมือง ได้อยู่โรงเรียนประถมประจำจังหวัด ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเก่ง สอบเข้า ม.1 คาดหวังว่า จะเข้าห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องเด็กเรียนเก่ง ให้ได้ แต่ผมสอบไม่ติด ตอนที่ดูรายชื่อคนที่สอบติดห้องหนึ่ง เห็นคนอื่นที่มาจากโรงเรียนที่ผมไม่รู้จักชื่อ อ่านชื่อแล้วไม่รู้สึกว่า จะเรียนเก่งดันสอบติดห้องหนึ่ง แล้วหันไปพูดกับเพื่อน ติดได้ยังไง แหนะ เห็นไหม สอบไม่ติดเองแล้วยังดูถูกคนอื่นเขาอีก เท่านี้เหรอ ชีวิตผม ตีคุณค่าของคน เพียงแค่ ผมเองไม่รู้จัก ตัดสินให้เขามีค่าเป็น ศูนย์ ซะแล้ว ในขณะที่ได้เรียนมัธยม ผมก็ยังไม่รู้ว่า ชีวิตผมจะเดินไปไหนดี และไม่เคยตั้งคำถามกับชีวิตเลย ตอนนี้พอมีใครถาม เรียนหนังสือไปทำไม ผมก็ตอบได้แค่ เรียนไปเพื่อสอบ เอาความรู้ไปทำงาน คำตอบที่ใครๆ เขาก็ตอบกัน ผมยังไม่รู้แน่ชัดด้วยซ้ำ เรียนไปทำไม แต่ผมก็เรียน ตอนจะสอบเข้ามหาลัย ก็ต้องเลือกแล้วซิ จะเรียนคณะอะไรดี ผมไม่รู้จริงๆว่า ชีวิตจะไปไหน ผมถามคำถามเกี่ยวกับคณะง่ายๆ “มีคณะอะไรบ้างไม่เรียนชีววิทยา” เพราะผมไม่ชอบเรียนวิชานี้ แต่ผมชอบคำนวณ ชีวิต ตัดสินใจเลือกด้วยคำถามแค่นี้น่ะเหรอ เพื่อนก็เลยบอกว่า วิศวะ คณะนี้ไม่เรียนชีวะ แม่ผมบอกว่า เรียนที่ไหน คณะอะไรก็ได้ ผมก็เลยตั้งใจว่าจะสอบเข้าคณะที่ว่า ไม่รู้หรอกว่า วิศวะ คืออะไร จบไปทำอะไรได้บ้าง และฟังคนอื่นเขามาว่า วิศวะ เงินเดือนดี โก้ เท่ห์ เด็กเรียนเก่ง ไม่สายหมอ ก็ วิศวะ ถ้าสอบติดคณะนี้ เราจะได้เป็นเด็กเรียนเก่ง ในสายตาของคนอื่น เท่านี้น่ะเหรอ ชีวิต ตัดสินใจเลือกเพราะไม่มีวิชาที่ตนไม่อยากเรียนลองทายซิครับ ผมสอบติดไหม ? ชีวิตในมหาลัยของผม เป็นที่แน่นอนครับ ผมก็ยังตามหาความหมายของชีวิตโดยไม่รู้ตัว และในมหาลัยก็ไม่ได้สอนให้ผมได้รู้ ผมจึงยังคงไม่รู้ว่า ชีวิตผมควรต้องเดินไปไหน เขาสอนวิชาชีพให้คุณ คุณควรเป็นผู้เชี่ยวชาญในวิชาชีพคุณให้ได้ตอนมหาลัย จบไปจะได้หาเลี้ยงชีพตัวเองได้ ตอนที่อยู่ปี 2 ผมเพิ่งตั้งคำถามอนาคตกับตัวเอง เรียนจบแล้ว จะไปทำงานอะไร อนาคตเราจบที่ไหน ? จบที่ก้นโรงงานชัวร์เลย ชีวิตแบบนั้นไม่เอาหรอก ใช้ชีวิตอยู่แต่ก้นโรงงาน ไม่เอาล่ะ ไม่อยากหางานทำ แล้วจะทำไงดีล่ะ คำตอบที่ผมได้ตอนนั้น “ไม่รู้” การเรียนของผม ผมไม่เคยทำให้ตัวเองเชี่ยวชาญในวิชาชีพที่เรียนเลย ลองทายดูไหมครับ จบไปผมจะทำงานในสายอาชีพที่ผมจบมาไหม ตอนที่ผมจบ จบมาด้วยความไม่รู้ แล้วผมจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง ไม่เคยอยากหางานทำ แต่ไม่รู้จะต้องทำยังไง จึงจำใจต้องหางานทำ ก็มองเห็นแค่ทางเลือกเดียวในชีวิต หางานทำประมาณ 7 เดือน จนเพื่อนๆ ได้งานทำกันไปหมดแล้ว อาจารย์บอกว่า คุณมาเรียนโทไหม เกรดคุณพอเรียนได้ เรามีเงินเดือนให้ด้วยนะ ผมเลยเก็บไปคิดและเข้าใจไปเองว่า นี่คือ อีกทางเลือกของชีวิต ผมคิดแล้วเห็นประโยชน์ 4 ข้อ 1.เรียนแล้วมีเงินเดือนให้ใช้ 2.เรียนจบแล้วได้ใบปริญญาโทด้วย 3.วันหยุดราชการเราได้หยุด 4.ไม่ต้องทำงานเหนื่อยตรากตรำ ผมจึงตัดสินใจเรียนต่อ หลังจากนั้นประมาณ 1 ปี ผมจึงกลับมาถามตัวเองเช่นเดิมเหมือนเมื่อปี 2 จบแล้วจะทำงานตามโรงงานเหรอ จบแล้วต้องหางานทำเท่านั้นน่ะเหรอ มันก็กลับมาทางเลือกเดิม คือ ... หางานทำ ตกลงว่า นี่เราโดนบังคับเลือกใช่ไหม ทำไมล่ะ เรียนจบมหาลัยทั้งที มีแค่ทางเลือกเดียวเท่านั้นเหรอ ไม่เอาหรอก ไม่อยากหางานทำ เรียนตั้งปริญญาโทแล้ว ผมก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่า ชีวิตจะเดินไปไหน งั้นไม่เรียนดีกว่า แล้วจะทำอะไรดี ผมเลยไม่ไปเรียน และไม่บอกอาจารย์ด้วยว่า ผมไม่เรียนแล้ว ผมหนีออกมาเลย อาจารย์ไม่รู้เลยว่าผมหนีไปแล้ว ช่วงนั้นผมหันไปติดเกมส์ เล่นเกมส์ตั้งแต่เย็นถึงเช้า นอนเช้า ตื่นเย็น แล้วเล่นเกมส์จนถึงเช้า ชีวิตมีวงจรอย่างนี้ วงจรของคนติดเกมส์ เป็นอย่างนี้ประมาณปีกว่าๆ ช่วงนี้ผมรู้สึกเลยว่า ชีวิตผมมันไร้ค่าสิ้นดี วันๆ รู้อยู่ว่าต้องทำงานหารายได้ แต่ไม่หา เล่นแต่เกมส์ คุณลองคิดดูนะ กว่าจะสอบเข้ามหาลัยได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ กว่าจะเรียนจบปริญญาอีก เรียนปริญญาโท ก็เรียนได้นะ ท้ายสุดติดเกมส์ ชีวิตที่ผ่านมาพัง ชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนั้นก็พัง แม้แต่ชีวิตตัวเองยังไม่คิดจะรับผิดชอบอะไรเลย ทำไมชีวิตผมมันช่างไร้ค่าจริงๆ ผมด่าตัวเองอย่างนั้น แต่ก็ยังไม่รู้อีกเช่นเดิมว่า ต้องทำอย่างไรชีวิตจึงจะดีขึ้น ประมาณปี 44-46 ผมยังโชคดีได้รับโอกาสให้เข้าสอนคณิตศาสตร์ในสถาบันกวดวิชาแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เขาเพิ่งเปิดได้ไม่กี่เดือน ผมรับเงินเดือนเริ่มต้น 10,000 บาท มากที่สุดในที่นั่น ส่วนใหญ่ได้กันที่ 7,000 บาท แต่เทียบกับเพื่อนๆ ที่จบคณะเดียวกันไม่ได้เลย แต่ผมก็รู้สึกดีที่ได้สอนหนังสือ มีเด็กมายอมรับมากมาย วันนึงเจ้านายเรียกให้ผมไปพบแล้วถามผมว่า อยากทำหลักสูตรไหม ผมบอกว่า อยากทำ แล้วถามอีกว่า สนใจเข้าร่วมหุ้นส่วนไหม ผมบอกว่า สนใจ ตอนนี้ทำให้ผมตัดสินใจว่า ผมจะทำงานที่นี่ยาว อย่างน้อยๆก็ 5 ปี หลังจากนั้นเจ้านายก็เพิ่มเงินเดือนให้ผมเป็น 14,000 บาท ผ่านไปเดือนกว่าๆ ผมกลับไปถามเจ้านายว่า ที่เจ้านายบอกว่าจะให้ผมถือหุ้นไม่เห็นทำให้ถูกต้องเลย เจ้านายก็บอกเลื่อนออกไปก่อน ผมเริ่มรู้ตัวและตัดสินใจอีกครั้ง จะไม่อยู่ยาวแล้ว ขอทำหลักสูตรให้เสร็จ ผมก็จะไป แต่ผมก็สงสัยว่า ตอนที่ผมไปขอลาออก เจ้านายไม่หว่านล้อมให้ผมอยู่ต่อด้วยซ้ำ ทั้งๆที่ถ้าดูกันด้วยวุฒิการศึกษาที่จบมาแล้ว ผมน่าจะมีความรู้ความสามารถดีกว่าคนสอนคนอื่นๆ เจ้านายน่าจะเหนี่ยวรั้งผมไว้ ผมมาคิดออกทีหลัง1.เขาได้หลักสูตรที่เป็นผลงานของผมไปเป็นของเขาแล้ว 2.เงินเดือนของผม 1 คน สามารถจ้างคนมาสอนเพิ่มได้ 2 คน จึงไม่มีเหตุผลอะไรอีกที่จะให้ผมอยู่ต่อ จึงบีบให้ผมต้องลาออก ไม่รู้ว่าคุณเคยเจอหรือจะมีโอกาสเจอเหตุการณ์แบบนี้เช่นผมหรือเปล่า ที่ผ่านมา ผมไม่เคยคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับตัวเองด้วยซ้ำ แต่ พอเจอกับตัวเองก็ งง ไปเลย ทำอะไรไม่ถูกเลย ช่วงนี้เพื่อนผมสมัยมัธยมมาชวนผมออกไปทำการศึกษากัน ทำโรงเรียนสอนพิเศษกัน ผมจึงรีบทำหลักสูตรให้เสร็จเพื่อจะออกไปดำเนินชีวิตในอีกโลกหนึ่ง โลกที่ผมไม่เคยรู้ว่าเป็นอย่างไร โลกที่ในมหาลัยที่ผมจบยังไม่เคยสอน โลกของการใช้ชีวิตเพียงเพื่อให้ตนอยู่รอดต่อไป เขาชวนผมมาทำการศึกษา ผมไม่รู้หรอกว่า การศึกษาที่ควรหน้าตาเป็นยังไง คิดเอาเองว่า ก็เหมือนกับการสอนพิเศษทั่วๆไป นั่นแหละ แต่ เขาทำการศึกษาจริงๆ สิ่งที่เขาทำ ไม่ได้มีในตำราเล่มใด แต่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตของคนอยู่แล้ว เขาสร้างความรู้ในการศึกษาขึ้นมาได้จากการศึกษาชีวิตของตัวเองและคนอื่นๆ เขาเรียนรู้ทั้งหมดจากการใช้ชีวิต ไม่ได้ เรียนจากหนังสือเขาได้สอนให้ผมรู้จักการตั้งคำถามชีวิตกับตนเอง นั่นเป็นช่วงแรกของชีวิตผม ที่ผมเริ่มคิดกับชีวิตตัวเองมากขึ้น เริ่มเห็นเส้นทางชีวิตตนมากขึ้น ชีวิตนี้จะเดินไปไหน คำถามแรกที่ถูกถาม เป็นคำถามพื้นๆมาก ผมคิดว่าคุณเองก็คงเคยถามตัวเองมาแล้ว แต่แปลกไหมล่ะ ผมไม่เคยตั้งคำถามชีวิตกับตัวเองเลยถึงแม้จะผ่านมาตั้ง 20 กว่าปีแล้ว คำถามนั้นคือ “เกิดมาทำไม” ผมเริ่มค้นหาคำตอบ ... หากคุณเคยถามคำถามนี้กับตัวเองแล้ว คุณเจอคำตอบที่ชัดเจนต่อชีวิตคุณไหมครับ สำหรับผม ผมหาไม่เจอ ... จนในที่สุด เขาก็มาตั้งคำถามกับผมอีกคำถาม “จะใช้ชีวิตให้มีความหมายเช่นไร” คำถามนี้ทำให้ผมได้คิด ในเมื่อผมหาคำตอบของคำถามแรกไม่เจอ จะดีกว่าไหมหากลองเปลี่ยนคำถาม ผมก็เริ่มค้นหาว่า ความหมายของชีวิตผมเองคืออะไร ที่ผ่านมา ผมไม่เคยรู้เลยว่า ชีวิตมีความหมายด้วยเหรอหน้าตาเป็นยังไงนะ จนวันนึงผมได้รู้ว่า ชีวิตที่ผมตามหา สิ่งที่ผมตามหามาตลอดชีวิตที่ผ่านมา คือ พ่อ พ่อผมตายไปตั้งแต่ผมประมาณ 2-3 ขวบ ผมจำอะไรไม่ได้เลย มีรูปที่พ่ออุ้มผมเพียงใบเดียว ผมโหยหาพ่อมาตลอด ผมยอมรับว่าพ่อไม่อยู่แล้วไม่ได้ ทั้งๆที่ผมรู้ว่าพ่อตายไปแล้ว และผมคิดได้ว่า พ่อกลับมาไม่ได้ แต่ใจมันยอมรับไม่ได้ว่าพ่อไม่อยู่ กลับมาหาเราไม่ได้ ทุกๆปี ผมจะไปวัดเพื่อไหว้พ่อ (ที่เขาเก็บอัฐิเอาไว้) แต่มีอยู่ปีนึงผมไปหาพ่อเช่นเดิม แต่ไปแล้วไม่เจอ ไม่รู้ว่าพ่อหายไปไหน ผมตามหาพ่อตั้งแต่ตอนนั้น ไม่รู้ว่าพ่อไปอยู่ที่ไหน แม้แต่อัฐิพ่อ ผมก็กลับไปไหว้ไม่ได้ มารู้จากแม่ว่า พี่น้องพ่อเขาย้ายพ่อไปอยู่ที่อื่น แต่ตอนนั้นผมกับแม่ไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว ตอนที่ผมรู้ตัวว่า สิ่งที่ผมตามหามาตลอดคือ พ่อ ผมร้องไห้หลังจากที่ผมไม่ได้ร้องหนักๆ มานานนับ 10 ปี ผมเพิ่งจะยอมรับความจริงเดี๋ยวนั้นเองว่า ผมพาพ่อกลับมาไม่ได้ ที่ผมดึงดันมาตลอด ทำให้เกิดขึ้นไม่ได้ มีทางเดียวเท่านั้นที่ผมจะเข้าใจความหมายของคำว่า “พ่อ” คือ ผมต้องเป็นพ่อ ผมจึงได้คำตอบว่า ชีวิตที่มีความหมายของผม คือ การได้เป็นพ่อ ผมจึงเริ่มชีวิตใหม่ ชีวิตที่ผมจะได้เป็นพ่อ ชีวิตที่ผมจะได้เจอกับความหมายของชีวิต ชีวิตที่ผมสามารถเลือกเส้นทางเดินได้ เพียงแค่ 2 คำถาม แต่ต้องใช้ชีวิตตอบ 2 คำถามที่แม้แต่ในโรงเรียนหรือมหาลัยไม่เคยถาม ผมเองไม่เคยรู้ว่าต้องถาม เอาล่ะครับ มาถึงตรงนี้แล้ว ชีวิตผมเริ่มต้นที่ ผมเกิด และชีวิตที่ตามหาความหมาย ก็คือ การได้เป็นพ่อ ก่อนจะไปกันต่อ มีคำถามอะไรไหมครับ[SIZE="3"]
ขอบคุณ แม่และพ่อ ที่ให้ผมเกิดมาในชีวิตนี้
ขอบคุณ คนรักผม ที่เธอให้ผมได้เรีียนรู้ ความหมายของชีวิต
[SIZE="5"]ใครนะ จะเป็นคนแรกที่เข้ามาแบ่งปัน "ความหมายชีวิต" ให้กับคนในชุมชนบ้างน้อ
ขอบคุณคุณ จขกท มากนะคะ ที่นำเรื่องราวดีๆแบบนี้มาให้อ่านกันค่ะ
Originally Posted by wnonach
ขอบคุณคุณ จขกท มากนะคะ ที่นำเรื่องราวดีๆแบบนี้มาให้อ่านกันค่ะ [SIZE="3"]
และแล้วกระทู้นี้ก็ได้ คนแรก ที่โพสต์แล้ว
ขอบคุณครับที่เข้ามาพูดคุย
เรื่องราวนี้ หลายๆคน อาจคิดว่า ไม่ได้มีอยู่จริง
เมื่อก่อน ผมก็ไม่เคยคิดว่า มีอยู่จริง แต่ ตอนนี้ มีอยู่จริงๆ ครับ
อยากให้ได้อ่านกันเยอะๆ เพื่อให้เกิดการเรียนรู้ กับชีวิตตน ครับ
หากใครผ่านมาทางนี้ ได้อ่านแล้ว อยากเล่า อยากแบ่งปัน พูดคุย
เรื่องราวของความหมายชีวิตที่ตนสัมผัส เพื่อให้เกิดการเรียนรู้ กับชีวิตตน (คนที่อ่าน) ร่วมกัน
เชิญโพสต์กันได้เลยครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับที่เขียนรีวิวหนังสือเล่มนี้ให้ได้อ่านครับ
หนังสือเล่มนี้ดีมากๆครับ
อยากให้ได้อ่านกันทุกๆ คน ครับ
อ้าว reviews จบแล้วเหรอค่ะ...กำลังคาใจอยู่เลย...แล้วจะต่อยังไง.....หละเนี่ย..ดีค่ะ ชอบคำนี้มาก เรียนรู้ทั้งหมดจากการใช้ชีวิต...ไม่ได้เรียนจากหนังสือ....ชอบจริงๆ คำนี้
ขอบคุณครับที่เข้ามาพูดคุย
ต้องขออภัยด้วยครับ ที่ขาดตอน ครับ
หากมีต่อจากนี้แล้วจะนำมาเพิ่มเติมนะครับ
หากเพื่อนๆ มีเรื่องราวที่ทำให้ตนรู้สึกถึง ความหมายชีวิต ตน
สามารถเล่าสู่กันฟัง แนะนำ กันได้นะครับ
ตั้งกระทู้แล้วเข้ามา ลิงก์ในกระทู้นี้ได้ครับ ผมยินดีครับ
เข้ามาอ่านเรื่องราวชีวิตของคุณ itasian หลายครั้งแล้วค่ะ แต่ไม่ได้ขอบคุณ ..:(
ขอบคุณนะคะที่ยอมนำเรื่องราวชีวิต มาให้คนอื่นได้เรียนรู้
ขอบคุณครับ ที่ยอมเรียนรู้จากเรื่องราวชีวิตคนอื่น
เพื่อที่เราไม่ผิดซ้ำอย่างเขา
ขอบคุณ จขกท มากคะ ที่มาแบ่งปันชีวิตกันนะคะ
พัชเชื่อว่า มนุษย์ทุกคนที่เกิดมาใช่ว่าจะเจอคำตอบหรือทางเดินที่ถูกต้องของชีวิตได้ทุกคนนะคะ
แต่นี่แหละคะ คือ ชีวิตนะ
อยากให้ทุกคน และมนุษย์ทุกคนที่ยังมีชีวิตเดินอยู่บนโลกนี้
มีกำลังใจ ที่จะหาคำตอบในทุกๆวันนะคะ
อย่าท้อแท้คะ
Originally Posted by Patchpanda
ขอบคุณ จขกท มากคะ ที่มาแบ่งปันชีวิตกันนะคะ
พัชเชื่อว่า มนุษย์ทุกคนที่เกิดมาใช่ว่าจะเจอคำตอบหรือทางเดินที่ถูกต้องของชีวิตได้ทุกคนนะคะ
แต่นี่แหละคะ คือ ชีวิตนะ
อยากให้ทุกคน และมนุษย์ทุกคนที่ยังมีชีวิตเดินอยู่บนโลกนี้
มีกำลังใจ ที่จะหาคำตอบในทุกๆวันนะคะ
อย่าท้อแท้คะ
เพื่อค้นเจอคำตอบ ความหมายของชีวิต กันทุกคนครับ
ขอบคุณ คุณitasian ด้วยเหมือนกันค่ะที่มาเล่าให้ฟังค่ะ เจนนี่เองก็ชอบหนังสือเล่มนี้มากค่ะ ใครยังไม่ได้อ่าน เสียดายแทนเลยนะค่ะ
ตอนแรกดูน่าปกก็คิดว่าซื้อมาผิดป่าวเนี่ย แต่พอได้อ่าน แค่บทแรกในหน้าแรกก็ชนะใจไปเลย แบบว่ามันใช่เลย มันดีเว่อรรรรร!!
ขอบคุณ คุณ myzoc ครับ ที่แวะพูดคุย
อ่านแล้วรู้สึกเช่นไร ได้รับประโยชน์อันใด
สามารถเล่าสู่กันฟัง ผ่านกระทู้นี้ได้ครับ
หนังสือเล่มนี้ดีและเคยได้อ่านคนพูดถึงหนังสือเล่มนี้ไว้ในกรุ๊ปใน Hi 5 ความว่า
เพื่อนบอกว่าได้เมลมาอ่ะ แล้วก็ส่งgroupนี้มาให้เราอ่ะเพิ่งทราบนะคะเนี่ย ดีจังเลยเพราะอยากมีที่คุยเกี่ยวกับหนังสือของลุงมัยอ่ะ
จะบอกว่าเรากะเพื่อนๆชอบมั่กๆเรยอ่ะ เราอ่านหมดแล้วทุกเล่มเรยค่ะ แต่ว่าเรื่องความจริงที่ทำให้รวยเนี่ยอ่านไม่จบอ่ะ มันไม่สนุกอ่ะ หรือว่าเรายังไม่เริ่มทำธุรกิจก็ไม่รู้ แต่เล่มอื่นอ่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านแล้วได้รู้สึกได้ประโยชน์มากๆเลย ชอบเรื่อง"อ่านก่อนชีวิตจะหมดความหมายไปมากกว่านี้" แบบว่าอ่านแล้วเราได้ทบทวนตัวเองเยอะมากๆเลยอ่ะ แบบว่าเห็นตัวเองแล้วเข้าใจตัวเองมากอย่างที่ไม่เคยเป็นอ่ะ จริงๆเราก้ออ่านหนังสือเยอะน๊ะ แต่ว่าอันอื่นมันอ่านแล้วก็ผ่านๆไปแบบว่ามันไม่โดนอ่ะ แต่อันนี้อ่านแล้วแบบเอ่อ แปกจัง มันเอาไปใช้ได้จริง ชอบเรื่องการไม่โกหกตัวเองมากๆเลยอ่ะ
อีกเรื่องที่เราชอบมาก และเราก็แนะนำให้เพื่อนผุหญิงของเราอ่านกันด้วยคือเรื่อง วิชาความรัก อ่านแล้วแบบว่าเพื่อนเราอกหักอยู่หายเศร้า เกตเรย ว่าแบบ อ้ออ ที่ผ่านมามันไม่ใช่รักแท้ คือแบบมันหายเส้าเรยอ่ะ ก็จริงอ่ะ เพราะแบบว่าแค่ประโยคเปิดสำหรับเราก้อโดนสุดๆแล้วอ่ะ ที่บอกว่า "ให้หาความรัก ไม่ใช่คนรัก" เพราะคนส่วนมากจะแบบว่าติดรูปแบบไรเงี้ยอ่า ไม่รุ้สิอธิบายไม่ค่อยถูกต้อง เดี๋ยวไปเรียกเพื่อนคนที่มันปลื้มๆเล่มนี้มาเขียนระกัน แหะๆ แบบว่าชอบมากอ่ะ แต่อธิบายไม่ค่อยเป็น แต่แบบแค่รู้สึกได้เลย ว่าชีวิต มันเปลี่ยนแปลงไปในทางดีขึ้น เข้าใจอะไรรอบๆตัวเยอะมากขึ้นเยอะเลย แล้วเวลามีแฟนก็แบบไม่รักแบบหัวปักหัวปำไร้สติอ่ะ เท่าที่ทำตามมาจากหนังสือวิชาความรัก เรารู้สึกว่าความรักเราปัญหาน้อยลงมาก มันไม่เหนื่อย ไม่หมดหวังในรักอ่ะ ดีใจมากๆที่ได้เจอเล่มนี้ ขอบคุณคุณลุงมัยมั่กๆค่ะ ชอบจริงๆ
ส่วนเรื่องความลับของคน เราก้อชอบนะ ชอบตรงเรื่องสั้นประจำบทข้างหลังอ่ะ โดยเฉพาะเรื่องของวิชัย กะผุหญิงในเนตอ่ะ... อุบไว้ก่อน บอกหมดไม่ได้เผื่อใครยังไม่ได้อ่าน คิกๆๆ แต่บอกได้เรยว่าเรื่องนี้แจ๋วมาก อ่านแล้วอึ้งไปเรย ช็อคโลกมากค่ะ แบบว่าเหว๋อไปเรย พล็อตแจ๋วมาก หวังว่าคงไม่เคยเกิดขึ้นจิงนะคะ งื้ดๆ....
น่าจะเป็นประโยชน์กับคนที่กำลังเลือกว่าจะอ่านหนังสือเล่มนี้ไหม
จากกระทู้
หนังสือดีมากๆเลยค่ะ ชอบจังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
และเห็นว่าหนังสือเล่มนี้เป็นประโยชน์ จึงนำมาลงให้ได้อ่าน ขอบคุณรีวิวหนังสือที่มีประโยชน์
ขอบคุณ คุณ yourfwd ครับ ที่นำข้อมูลมาให้
ช่วยย้ำให้เห็นชัดว่า หนังสือดี มีหัวใจ อ่านแล้ว รู้สึกอย่างไร
ขอบคุณคุณ itasian ที่เอาเรื่องราวดีมาแบ่งปันนะค่ะ
อยากจะบอกว่าหนังสือ อ่านก่อนที่ชีวิตจะหมดความหมายเป็นหนังสือ ต้องอ่านให้ได้ จริงๆค่ะ ไม่ใช่แค่ควรอ่าน
Originally Posted by myzoc
ขอบคุณคุณ itasian ที่เอาเรื่องราวดีมาแบ่งปันนะค่ะ
อยากจะบอกว่าหนังสือ อ่านก่อนที่ชีวิตจะหมดความหมายเป็นหนังสือ
ต้องอ่านให้ได้ จริงๆค่ะ ไม่ใช่แค่ควรอ่าน
เ้ดี๋ยวผมจะไปหามาอ่านบ้าง ขอบคุณครับ
ขอบคุณคุณ itasian ครับ
ต้องบอกก่อนว่าเห็นกระทู้นี้ขึ้นอยู่หน้า 1 ในชุมชนที่ผมเลือกอาศัยอยู่นี้ ตั้งนานแล้ว
แต่ไม่เลือกมาอ่าน เพราะคิดว่ามันไม่สนุกเอาซะเลย
การชวนให้คนอื่นอ่านหนังสือเนี่ย
พอเข้ามาอ่านจริงๆ จังๆ คงไปสดุดที่ "เกิดมาทำไม เนี่ยแหละ"
ก็แค่อยากอ่านว่า คุณจะตอบว่าอะไร เพราะจริงๆ ผมว่าทุกคนเคยตั้งคำถามนี้กับตัวเองแล้ว
แต่ไม่เคยคิดหาคำตอบมันจริงๆ จังๆ ซะที (ปล. อันนี้ผมเหมาเอาตามผมละกัน ฮา)
ก็เลยเริ่มอ่าน พออ่านมาจนจบ เลยค้างเลย รอคุณ itasian มาเล่าต่อนะครับ
ส่วนพอเอาคำถามคุณ itasian มานั่งคิดดูแล้วว่า ความหมายของชิวิตผมคืออะไรนั้น
ยังไม่สามารถตอบได้ ยาวๆ เหมือนคุณ itasian
แต่สามารถตอบได้ทันทีว่า ความหมายของชีวิตผมคือ "เธอ" คนรักผม นั้นเองครับ ฮาๆ
อีกอย่าง ขอรีวิวนี้ไปแบ่งปันเพื่อนๆ หลายๆคนที่อยากให้พวกเข้าได้อ่านกันนะครับ
ขอบคุณอีกรอบครับ
Originally Posted by iDnOuSe4
ขอบคุณคุณ itasian ครับ
ต้องบอกก่อนว่าเห็นกระทู้นี้ขึ้นอยู่หน้า 1 ในชุมชนที่ผมเลือกอาศัยอยู่นี้ ตั้งนานแล้ว
แต่ไม่เลือกมาอ่าน เพราะคิดว่ามันไม่สนุกเอาซะเลย
การชวนให้คนอื่นอ่านหนังสือเนี่ย
พอเข้ามาอ่านจริงๆ จังๆ คงไปสดุดที่ "เกิดมาทำไม เนี่ยแหละ"
ก็แค่อยากอ่านว่า คุณจะตอบว่าอะไร เพราะจริงๆ ผมว่าทุกคนเคยตั้งคำถามนี้กับตัวเองแล้ว
แต่ไม่เคยคิดหาคำตอบมันจริงๆ จังๆ ซะที (ปล. อันนี้ผมเหมาเอาตามผมละกัน ฮา)
ก็เลยเริ่มอ่าน พออ่านมาจนจบ เลยค้างเลย รอคุณ itasian มาเล่าต่อนะครับ
ส่วนพอเอาคำถามคุณ itasian มานั่งคิดดูแล้วว่า ความหมายของชิวิตผมคืออะไรนั้น
ยังไม่สามารถตอบได้ ยาวๆ เหมือนคุณ itasian
แต่สามารถตอบได้ทันทีว่า ความหมายของชีวิตผมคือ "เธอ" คนรักผม นั้นเองครับ ฮาๆ
อีกอย่าง ขอรีวิวนี้ไปแบ่งปันเพื่อนๆ หลายๆคนที่อยากให้พวกเข้าได้อ่านกันนะครับ
ขอบคุณอีกรอบครับ
ยินดีด้วยครับ ที่ได้คำตอบความหมายของชีวิต
คำตอบความหมายของชีวิต ที่แท้จริง
สั้นๆ เท่าที่เรา รู้สึก พอแล้วครับ
เรื่องราวที่เขียนขึ้นมายาว ให้ได้เห็นว่า ชีวิตคนๆ นึง เป็นไปได้ถึงขนาดนี้
เรื่องราวที่เราคิดกันได้ว่า ไม่มีอยู่จริง แต่ ความจริง คือ มีอยู่จริง
เพียงแค่ ไม่เคย ตั้งคำถามที่ควร กับชีวิตตน คำตอบที่ควร ก็หาไม่เจอ
กว่าจะรู้ว่า สิ่งใดกันแน่ ที่ตนตามหามาตลอดทั้งชีวิต และ
กว่าจะรู้ว่า ชีวิตตนที่เกิดมา มีความหมายเช่นไร
ก็ต้องแลกด้วยการใช้ชีวิต ทั้งชีวิต
สำหรับบางคน ผ่านไปแล้วทั้งชีวิต อาจไม่เจอคำตอบเลยก็เป็นได้
สำหรับผม หากไม่ได้รับ การตั้งคำถามที่ควร ชีวิตนี้คงเกิดมาตายเปล่าแน่
เพราะ ผมไม่รู้เลยว่า คำถามที่ถูกต้องสำหรับตน นั้น คือ คำถามใด
ที่เพียงพอให้ผมได้รู้ และหาจนเจอได้ว่า สิ่งใดที่ผมตามหามาตลอดชีวิต
อย่างไร ตอนนี้ก็ได้เจอแล้ว ความหมายของชีวิต
ที่เหลือของชีวิตนี้ ก็อยู่ที่เรา จะรับผิดชอบต่อความหมายของชีวิตเรา เช่นใด
กว่าจะรู้ว่า สิ่งใดกันแน่ ที่ตนตามหามาตลอดทั้งชีวิต และ
กว่าจะรู้ว่า ชีวิตตนที่เกิดมา มีความหมายเช่นไร
ก็ต้องแลกด้วยการใช้ชีวิต ทั้งชีวิต
โดนใจมากๆ ค่ะ ประโยคนี้
จะมาขออนุญาตคุณ itasian ค่ะ ขอนำลิงค์นี้ไปแปะที่ Business Review และกระทู้เกี่ยวหนังสือเล่มนี้ เพื่อให้ผู้อ่านได้อ่านกันค่ะ ..ที่จริงแปะไปแล้วค่ะ มาขอทีหลัง ..แต่ตอนนี้เอาออกก่อนแล้วค่ะ รอคำอนุญาตก่อน
ขอบคุณค่ะ
Originally Posted by bookerian
จะมาขออนุญาตคุณ itasian ค่ะ ขอนำลิงค์นี้ไปแปะที่ Business Review และกระทู้เกี่ยวหนังสือเล่มนี้ เพื่อให้ผู้อ่านได้อ่านกันค่ะ ..ที่จริงแปะไปแล้วค่ะ มาขอทีหลัง ..แต่ตอนนี้เอาออกก่อนแล้วค่ะ รอคำอนุญาตก่อน
ขอบคุณค่ะ
บางคน ไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่า ชีวิตที่เป็นอยู่ กำลังตามหาบางอย่าง
เพราะ สิ่งเหล่านั้น เรามองไม่เห็น ไม่ใช่ เงิน ไม่ใช่ บ้าน ไม่ใช่ รถ ไม่ใช่ ฐานะ และ ไม่ใช่ อีกมากมายหลายสิ่ง
แต่ เรามองเห็นได้ เมื่อเรา มองไปที่ จิตวิญญาณที่เป็นชีวิตเรา
และ ยอมรับ สิ่งที่รู้สึก ก็ เห็น ... สิ่งใดกันแน่ ที่ตามหา มาทั้งชีวิต
แต่ ก่อนอื่น คงต้องทานยาเม็ด 2 เม็ด ตามที่ หนังสือ
"อ่านก่อนที่ชีวิตจะหมดความหมายไปมากกว่านี้" แนะนำไว้ก่อน
1.อย่าโกหกตัวเอง
2.อย่าปฏิเสธสิ่งที่ตนรู้สึก
หากไม่ได้ทานยาเม็ด 2 เม็ดนี้ไว้ก่อนแล้ว
การจะ ยอมรับ สิ่งที่รู้สึก และเห็น ว่าสิ่งใดกันแน่ ที่แท้จริง ที่ตนตามหามาทั้งชีวิต คงไม่มีโอกาสได้พบเจอ
ขอให้ทุกคน ที่กำลังตามหา บางสิ่ง ในชีวิต ค้นพบ สิ่งนั้น ได้ในชีวิตนี้
เข้ามาอ่านเรื่องราวชีวิตของคุณ itasian หลายครั้งแล้วค่ะ
slotxo true wallet
itasian
Downtown
HOT
HITS
NEW