ฉันสวยเลือกได้ จริง ๆๆๆๆ .......

[SIZE=7]สวยเลือกได้
ใคร ๆ ก็ว่าฉันนั้นสวยเลือกได้ ... เบือกหนุ่ม ๆ นับร้อยพันที่มาจีบตัวเองได้
และเลือกหนุ่ม ๆ ที่ตัวเองไม่ชอบทิ้งได้ เหมือนเด็ดใบกระเพราอย่างไรอย่างนั้น
เพราะฉันนั้นสวยเลือกได้อย่างไรล่ะ...
ตอนฉันอายุยี่สิบสองปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 1 : นายสาธิต อาชีพข้าราชการ
วิธีการเข้ามาจีบ : ขอเบอร์โทรศัพท์ โทรมาชวนไปเที่ยวโน่นนี่
ผลลัพธ์ : ฉันไม่สนใจที่จะไปด้วย ปฏิเสธไปแล้ว
สาเหตุ : นายสาธิตไม่ร่วย .... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...
ตอนฉันอายุยี่สิบสามปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 2 : นายสมเจตน์ อาชีพพ่อค้า
วิธีการเข้ามาจีบ : เสนอตัวพาครอบครัวฉันไปเที่ยวทะเล
ผลลัพธ์ : ฉันคิดอยู่หนึ่งชั่วโมง และปฏิเสธไป
สาเหตุ : นายสมเจตน์รวย แต่ไม่หล่อ อ้วน หัวล้าน ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...
ตอนฉันอายุยี่สิบสี่ปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 3 : นายวินัย อาชีพอาจารย์มหาวิทยาลัย
วิธีการเข้ามาจีบ : เอาตำราวิชาการที่เขาเขียนเองมาฝาก แต่ฉันอ่านไม่รู้เรื่อง
ผลลัพธ์ : ฉันเอาหนังสือไปชั่งกิโลขาย เอาเงินมาซื้ออาหารให้แมวกินสาเหตุ : นายวินัยรวย หล่อ แต่ดูเหมือนคนขี้โรค สติเฟื่องเกินไป ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ....
ตอนฉันอายุยี่สิบห้าปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 4 : นายวัฒนา อาชีพนักกีฬาทีมชาติ
วิธีการเข้ามาจีบ : เสนอตัวพาครอบครัวฉันไปดูเขาแข่งโอลิมปิกที่จีน
ผลลัพธ์ : ฉันคิดอยู่สองคืนและปฏิเสธ
สาเหตุ : นายวัฒนารวย หล่อ แข็งแรง แต่ดูไม่อบอุ่นเลย ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...
ตอนฉันอายุยี่สิบหกปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 5 : นายชูชาติ อาชีพนักดนตรี
วิธีการเข้ามาจีบ : แต่งเพลงรักให้ฉันและร้องให้ฉันฟังในคืนพระจันทร์เต็ มด วง
ผลลัพธ์ : ฉันฟังเพลงจบแล้วหัวเราะน้ำตาร่วง โบกมือไล่เขากลับไปสาเหตุ : นายชูชาติรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น แต่ไม่เร้าใจ ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ....
ตอนฉันอายุยี่สิบเจ็ดปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 6 : นายอารยะ อาชีพนักแข่งรถมอเตอร์ไซด์
วิธีการเข้ามาจีบ : พาฉันซ้อนมอเตอร์ไซด์ซิ่งไปบนถนนร่วมกับฝูงเด็กแว้น
ผลลัพธ์ : ฉัน...ก็สนุกดีนะ แต่ไม่เอาดีกว่า
สาเหตุ : นายอารยะรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ แต่ดูไม่เป็นผู้ใหญ่ ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...
ตอนฉันอายุยี่สิบแปดปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 7 : นายอุดม อาชีพทหาร
วิธีการเข้ามาจีบ : สอนฉันขี่ม้าและขับรถจิ๊ปในค่ายทหาร
ผลลัพธ์ : มันไม่ใช่นะกิ๊บ...
สาเหตุ : นายอุดมรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ แต่น่ากลัวเกินไป ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...
ตอนฉันอายุยี่สิบเก้าปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 8 : นายศักดิ์ชาย อาชีพดารานักแสดง
วิธีการเข้ามาจีบ : พาฉันไปนั่งดูเขาแสดงละครในกองถ่ายฯ และพาฉันไปยืนให้ปาปารัชซี่ถ่ายภาพ
เป็นเวลาสิบนาที เพื่อให้ข่าวของเรากระฉ่อนไปทั้งเมือง
ผลลัพธ์ : ฉันตบหน้าเขาและวิ่งหนีจากมาเมื่อรู้ความจริง
สาเหตุ : นายศักดิ์ชายรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว แต่เป็นเกย์...
ต้องการควงฉันเพียงเพื่อกลบข่าว ... ไม่เป็นไร ฉันสวยเลือกได้นี่ ...
ตอนฉันอายุสามสิบปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 9 : นายสถิตย์ อาชีพหมอดูชื่อดัง
วิธีการเข้ามาจีบ : ดึงมือฉันไปดูและทำนายทายทักโชคชะตาเนื้อคู่ว่าน่าจะทำอาชีพหมอดูแน่ ๆ (เชยมาก ๆ)
ผลลัพธ์ : ฉันให้แห้วกระป๋องเขาไป
สาเหตุ : ก็ดีหรอก...นายสถิตย์รวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์
แต่ดูเจ้าชู้ ... ไม่เป็นไร ฉันสวยเลือกได้นี่ ...
ตอนฉันอายุสามสิบเอ็ดปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 10 : นายวิชชุ อาชีพพนักงานบริษัทเอกชน
วิธีการเข้ามาจีบ : ซื้อดอกไม้มาฝาก เข้าหาทางพ่อแม่ฉัน ส่งการ์ดข้อความหวาน ๆ มาให้
ชวนฉันไปทานข้าวเย็นในโรงแรมสุดหรู ฯลฯ
ผลลัพธ์ : ฉันคิดหนัก แล้วปฏิเสธไป
สาเหตุ : นายวิชชุรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์
ไม่เจ้าชู้ แต่ไม่มีอารมณ์ขัน ... ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ ...
ตอนฉันอายุสามสิบสองปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 11 : นายอนันต์ อาชีพนักบิน
วิธีการเข้ามาจีบ : พาฉันนั่งเครื่องบินฟรีไปบาหลี พร้อมเลี้ยงอาหารทะเลใต้แสงเทียน สุดโรแมนติก
ริมชายหาดแปซิฟิกตอนใต้
ผลลัพธ์ : ฉันนอนก่ายหน้าฝาก คิดหลายคืนแล้วปฏิเสธ (อีกแล้ว)
สาเหตุ : นายอนันต์หล่อ รวย แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์
ไม่เจ้าชู้ มีอารมณ์ขัน แต่ฉันอยากได้ทั้งห มด ที่ว่ามามากกว่านี้ โดยเฉพาะความรวย
... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ ...
ตอนฉันอายุสามสิบสามปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 12 : นายนพพล อาชีพนักการเมือง
วิธีการเข้ามาจีบ : ชวนฉันไปดูแหวน ทำทีจะให้คนอื่น แต่เมื่อฉันเลือกแหวนวงที่สวยที่สุด
(และราคาแพงที่สุดหลักหลายแสนบาท) ขึ้นมา เขาก็มอบให้ฉันและ
คุกเข่าขอแต่งงานพร้อมสินสอดยี่สิบล้านบาท (ไปเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะนะ
ก่อนเล่นการเมืองจนจะตาย)
ผลลัพธ์ : ฉันเขินมาก ปฏิเสธเขาแล้ววิ่งหนีมา เหมือนนิยายรักน้ำเน่า
สาเหตุ : นายนพพลหล่อมาก รวย แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจมาก เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์
ไม่เจ้าชู้ มีอารมณ์ขัน แต่ฉันอยากได้ทั้งห มด ที่ว่ามามากกว่านี้อีก โดยเฉพาะความรวย ... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่เนอะ ...
ตอนฉันอายุสามสิบสี่ปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 13 : นายสิน อาชีพนักธุรกิจ
วิธีการเข้ามาจีบ : เขาทำทุกอย่างเท่าที่ผู้ชายที่เคยมาจีบฉันทั้งสิงสองคนก่อนหน้าจะทำให้ได้
รับปากว่าจะยกธุรกิจโรงงานหมูยอร้อยล้านให้เป็นเจ้าของ เงินทองข้าวของ
อะไรอยากได้จะทุ่มให้ไม่อั้น
ผลลัพธ์ : ฉันปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ แม้ว่าเขาจะอ้อนวอนแทบเป็นแทบตายก็ตาม
สาเหตุ : นายสินหล่อมาก ๆ รวยมาก ๆ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจมาก เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว
ไม่เป็นเกย์เลย ไม่เจ้าชู้แน่นอน มีอารมณ์ขัน แต่ฉันอยากได้ทั้งห มด ที่ว่ามามากกว่านี้อีก
โดยเฉพาะความรวย ... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ใช่มั๊ย ...
ตอนฉันอายุสามสิบห้าปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 14 : ... ไม่มี ...
ผลลัพธ์ : ฉันเริ่มหันซ้ายหันขวาหาคนที่จะเข้ามาหา (หายไปไหนห มด เนี่ย)
พยายามสืบค้นดูว่าเจ้าสิบสามคนที่เคยมาจีบฉันนั้นไปไหนห มด
และพบว่าทุกคนแต่งงานกันกันไปห มด แล้ว จำได้ว่าเคยได้ยินใครในสิบสามคนนี้
แหละบอกฉันว่า "ผมจะรอคอยคุณตลอดไป" เชอะ คนผีทะเลไม่รักษาคำพูด...
สาเหตุ : เพื่อนชายคนหนึ่งของฉัน (ที่แต่งงานแล้ว) บอกฉันว่า "ก็แบบนี้แหละผู้หญิงเลือกมาก
จนไม่มีให้เลือก ส่วนผู้ชายน่ะ ไม่เลือกอะไรเล้ยนอกจากหน้าตาแล้วก็มาเสียใจทีหลังทั้งคู่ ฮ่าๆๆๆ"
"พูดอะไรของเธอ ฉันสวยเลือกได้นะ" ฉันโมโห "แล้วก็ตอนนี้มีให้เลือกมั๊ยล่ะ ฮ่าๆๆๆ ... ฉันนิ่งอึ้ง อาจจะจริงของเขา...
ตอนฉันอายุสามสิบหกปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 14 : .... ก็ยังไม่มี ...
โลกบัดสี อเวจีบัดซบ ... สวยเลือกได้อย่างฉันทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ...
วันหนึ่งฉันไปยืนต่อแถวซื้อขนมเค้กเจ้าที่ดังที่สุดในเมืองไทยมากิน ระหว่างยืนรอคิวซื้ออยู่หน้าร้าน
ฉันก็มองใบหน้าของตัวเองในผนังกระจกภาพที่เห็นคือหญิงสาวในวัยใกล้กลางคนผิวพรรณเริ่มร่วงโรย
กำลังยืนถือร่มกับข้าวของพะรุงพะรังอยู่ ฉันเห็นสภาพตัวเองในกระจกแล้ว
ยังเผลอวิจารณ์เงานั้นอย่างปากจัดโดยไม่เกรงใจว่าจะเป็นเงาตัวเองสักนิด

ป้าเพิ้งที่ไหนหนอ...ใช่ป้าเพิ้งคนที่เคยสวยงามเปล่งปลั่ง ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ผิวนวลสวย หุ่นดี
อย่างเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วหรือเปล่าหนอ วันเวลาของคนเรามันผ่านไปไวจริง ๆ...

ฉันซื้อขนมเค้กกลับมาบ้าน ราคาแพงโหดร้ายทารุณมาก แต่หน้าเค้ก็สวยน่ากินมาก ๆ เช่นกัน
ตั้งใจว่าจะกินหลังอาหารเย็นวันนั้นเลย แต่ก็ยั้งใจไว้ เค้กสวย ๆ แบบนี้ไว้กินวันพรุ่งนี้ดีกว่า

จนถึงวันรุ่งถึงฉันก็ยังเสียดายที่จะกินเค้กชิ้นนั้น มันสวยเสียจนฉันไม่กล้ากินเลย ดูเล่นให้ชื่นใจอีกสักวันเถอะน่า

แล้ววันที่สามเมื่อฉันอยากจะกินเต็มที่ มองไปที่เค้กแสนสวยอีกทีก็ต้องตกใจ โกรธและเศร้าใจ เพราะเค้กแสนสวยก้อนนั้นขึ้นราเสียแล้ว ...

ฉันนั่งมองเค้กก้อนนั้นแล้วถอนหายใจ นิ่งคิดไปครู่หนึ่งแล้วก็รู้สึกว่าชีวิตที่ผ่านมาของตัวเองก็คงเหมือนกับเค้กก้อนนี้
มัวแต่กังวลในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในที่สุดเวลาก็ล่วงเลยมาจนไม่อาจทำอะไรได้อีก
จะเคยสวยเคยสง่าแค่ไหน เมื่อเวลามาถึงช่วงหนึ่ง มันก็ไม่มีความหมายเสียแล้ว
น่าแปลก
บางทีมนุษย์ผู้มีมันสมองเป็นเลิศก็ยังต้องใช้ขนมเค้กที่ไร้ชีวิตมาสอนใจ... แต่ก็ดี เพราะฉันตัดสินใจได้แล้ว
ตอนฉันอายุยี่สามสิบแปดปี
ผู้โชคดีรายที่ 1 : นายสมหวัง อาชีพครูโรงเรียนประถม
วิธีการเข้ามาย : ง่ายจนคาดไม่ถึง เขาเดินเข้ามาบอกว่ารักฉัน แต่ต้องเจียมตัวเพราะไม่มีอะไรเลย
ขอแค่ได้บอกรักฉันสักครั้งก็ดีใจแล้ว
จากสายตาของฉัน : นายสมหวังไม่หล่อ ไม่รวย ไม่แข็งแรง ดูไม่อบอุ่นเร้าใจ เป็นผู้ใหญ่พอประมาณ น่ากลัวบางครั้ง
แต่ก็ไม่เป็นเกย์ ไม่เจ้าชู้ มีอารมณ์ขันนิดหน่อย หนี้สินอีกพอควร หากเทียบกับชายหนุ่ม
สิบสามคน ที่ผ่านมาแล้วคงเรียกได้ว่านายสมหวังนั้นสู้ไม่ได้เลยสักนิด แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันประทับใจ
ในตัวเขาก็คือเขารักฉันจริง ๆ เขาดูแลฉันได้ เป็นที่พึ่งฝากผีฝากไข้ได้
ผลลัพธ์ : ฉันแต่งงานกับนายสมหวังและมีลูกสองคน เราอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวเล็ก ๆ ที่มีความสุข
ในบ้านพักครูหลังโรงเรียน ตอนนี้เราสองคนเก็บเงินไปซื้อบ้านหลังใหม่ถาวรชานเมืองกันอยู่
อาจจะต้องกู้เงินธนาคารและผ่อนหลายสิบปีเพราะเราไม่มีเงินสดมากมายนัก แต่เราก็ดีใจที่จะได้มีบ้านเป็นของตัวเอง
ทุกวันนี้ฉันมองนายสมหวังด้วยความภูมิใจที่เขาขยันขันแข็งและดีต่อฉัน
ไม่ต้องหล่อ ต้องรวย หรือมีบุคคลิกน่าตื่นเต้นหลงใหลอะไรหรอก
แค่รักฉันอย่างจริงใจก็พอแล้ว...พอแล้วจริง ๆ เพราะที่สุดแล้ว...ลูกผู้หญิงอย่างฉันก็ต้องการแค่นี้แหละ
(ปล. ในที่สุดฉันก็เลือกได้ เห็นมั๊ยล่ะว่าฉันสวยเลือกได้จริง ๆ..)

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

nickbee

#2

เริษคร่าๆๆๆ

ก็สวยเลือกได้นะคะ

555+

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

KAN

#3

5555++++
หาหัวใจให้เจอก้อเป็นสุข (อีกแหละ.....)ขอบคุณค่ะ

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

oum_ja

#4

[SIZE="4"]อ่านเรื่องนี้ทั้งขำทั้งฮ่า และประทับใจ ชอบจัง มีหลายรสชาติ

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

yaminter

#5

แหมม สุดยอด แต่ในชีวิตจริงคงไม่มีใครเลือกขนาดนั้นมั้งครับ !!

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

PaPla

#6

ชีวิตจริงจะมีเข้ามาถึง14คนแบบนี้ไหมน๊อ...

สวยเลือกได้ 555+

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

Napapach

#7

อ่านแล้วขำมากมากตรงสวยเลือกได้ แต่ซาบซ้ำมากมากเหมือนกันตอนคุณสวยเลือกได้ ^_____^

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

RrabbitZ

#8

[SIZE="5"]ขอบคุณค่ะลุง
คุณ authentic_only ค่อยๆอ่านนะคะ คานรออยู่อ่ะเจ้ อิอิ

[SIZE="6"]เป็นโสดทำไมอยู่ไปให้เศร้าเหงาทรวง ไม่คิดจะหาคู่ควงเดี๋ยวจะล่วงพ้นวัยไปเปล่า

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

giftv_62

#9

[SIZE="5"]เราเองก็เลือกแบบในเรื่องเล่าเนี่ยแหล่ะค่า........ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
ผู้จายหน้าตาบ้านๆ ไม่มีมรดกเล๊ย หนี้บ้านรถเพียบ
แต่เค้าคอดรักเราเลย มีไรให้เราหมด โดยเฉพาะเวลาซื้อกระเป๋าเนี่ยร๊าก........กที่สุด
ก่ากๆๆๆๆๆๆๆ

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

suiteeruk

#10

ฮามาก
.
.
.
.
.
แต่.....หยก ไม่สวยและเลือกไม่ได้ (เพราะไม่มีมาให้เลือก) 555+

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

Meesook

#11

มันเลือกได้จริงๆ นะคะ...

อ่ะ เอาสาระนิดนึง จริงๆ อ่านเรื่องนี้แล้วก็ให้ข้อคิด ว่า สิ่งปรุงแต่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่ว่าจะเป็นฐานะ สังคม ระดับการศึกษา หน้าตา บุคลิก รสนิยม ความดัง ความป๊อปปูล่าร์ ฯลฯ นั้นเป็นเพียงสิ่งปรุงแต่ง ที่ปรุงแต่งโดยสังคม จนอาจจะกลายเป็นมาตรฐานสังคมไปแล้ว (ค่านิยม)

จริงๆ แล้วจิตใจที่ดี ที่จะดูแลจิตใจของเราได้ นั้นคือสิ่งที่น่าจะสำคัญที่สุด

สิ่งปรุงแต่งทางสังคมที่เหลือ ถือว่าเป็นของแถม ซึ่งเมื่อพ้นช่วงโปรโมชั้น ก็อาจจะหมดไปได้ แต่จิตใจดีๆ ยังไงก็ยังเป็นจิตใจดีๆ...

และถ้าไม่มีจิตใจดีๆ ของอีกคนหนึ่ง จิตใจดีๆ ของเราเองก็สามารถดูแลจิตใจของเราเองได้เหมือนกันค่ะ

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

hut2211

#12

Originally Posted by Meesook
มันเลือกได้จริงๆ นะคะ...

อ่ะ เอาสาระนิดนึง จริงๆ อ่านเรื่องนี้แล้วก็ให้ข้อคิด ว่า สิ่งปรุงแต่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่ว่าจะเป็นฐานะ สังคม ระดับการศึกษา หน้าตา บุคลิก รสนิยม ความดัง ความป๊อปปูล่าร์ ฯลฯ นั้นเป็นเพียงสิ่งปรุงแต่ง ที่ปรุงแต่งโดยสังคม จนอาจจะกลายเป็นมาตรฐานสังคมไปแล้ว (ค่านิยม)

จริงๆ แล้วจิตใจที่ดี ที่จะดูแลจิตใจของเราได้ นั้นคือสิ่งที่น่าจะสำคัญที่สุด

สิ่งปรุงแต่งทางสังคมที่เหลือ ถือว่าเป็นของแถม ซึ่งเมื่อพ้นช่วงโปรโมชั้น ก็อาจจะหมดไปได้ แต่จิตใจดีๆ ยังไงก็ยังเป็นจิตใจดีๆ...

และถ้าไม่มีจิตใจดีๆ ของอีกคนหนึ่ง จิตใจดีๆ ของเราเองก็สามารถดูแลจิตใจของเราเองได้เหมือนกันค่ะ

สาธุครับ ....:D

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

amm

#13

อื้ม เลือกได้จริงๆ อ่านตอนสุดท้ายแล้วดีใจจังค่ะ

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

yellie

#14

ความจริงอันแสนปวดร้าววว โฮกกกกกกกกก:(

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

Ohh

#15

คุณฮัทจ๋า !!!!!!

สวย...ย.ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แต่ไม่มีให้เลือกเลยอ่ะ ทำไงดี T_T

สอนวิธีหน่อยซิ เค้าอยากเลือกได้มั่งอ่ะ

หุหุ:cool:

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

dek_aus

#16

เมื่อมีผู้ชายผ่านเข้ามา สิ่งแรกที่ควรคิดคือ

"กินให้หมด":D

-ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆครับ:D

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

hut2211

#17

Originally Posted by Ohh
คุณฮัทจ๋า !!!!!!

สวย...ย.ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แต่ไม่มีให้เลือกเลยอ่ะ ทำไงดี T_T

สอนวิธีหน่อยซิ เค้าอยากเลือกได้มั่งอ่ะ

หุหุ:cool:

ไม่มีให้เลือก หรือไม่เลือกใครครับ :D รู้นะ

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

friday

#18

อ่านแล้วยิ้มๆค่ะ อิอิ ... ตอนนี้ยังเลือกได้

แต่ถ้าไกล้ 30 เมื่อไหร่คงไม่เลือกแล้ว ฮ่าๆ กลัวเหงาตาย

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

PowerPlay

#19

[SIZE="4"]ไม่สวยแต่อยากเลือกได้มั๊ยคะ [SIZE="7"]คุณลุง

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

Meesook

#20

Originally Posted by dek_aus
เมื่อมีผู้ชายผ่านเข้ามา สิ่งแรกที่ควรคิดคือ

"กินให้หมด":D

ถูก!!!!!!!!
งั่ม งั่ม... yum yum...

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

ople

#21

คุณนพ ทำมายชอบเอาเรื่องจริงมาพูดเล่นเนี่ย

เราแตกต่างอะ
แหะ แหะ ไม่สวย แต่เลือกมากคะ:rolleyes:

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

Bright

#22

Originally Posted by Meesook
มันเลือกได้จริงๆ นะคะ...

อ่ะ เอาสาระนิดนึง จริงๆ อ่านเรื่องนี้แล้วก็ให้ข้อคิด ว่า สิ่งปรุงแต่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่ว่าจะเป็นฐานะ สังคม ระดับการศึกษา หน้าตา บุคลิก รสนิยม ความดัง ความป๊อปปูล่าร์ ฯลฯ นั้นเป็นเพียงสิ่งปรุงแต่ง ที่ปรุงแต่งโดยสังคม จนอาจจะกลายเป็นมาตรฐานสังคมไปแล้ว (ค่านิยม)

จริงๆ แล้วจิตใจที่ดี ที่จะดูแลจิตใจของเราได้ นั้นคือสิ่งที่น่าจะสำคัญที่สุด

สิ่งปรุงแต่งทางสังคมที่เหลือ ถือว่าเป็นของแถม ซึ่งเมื่อพ้นช่วงโปรโมชั้น ก็อาจจะหมดไปได้ แต่จิตใจดีๆ ยังไงก็ยังเป็นจิตใจดีๆ...

และถ้าไม่มีจิตใจดีๆ ของอีกคนหนึ่ง จิตใจดีๆ ของเราเองก็สามารถดูแลจิตใจของเราเองได้เหมือนกันค่ะ

Originally Posted by Meesook

ถูก!!!!!!!!
งั่ม งั่ม... yum yum...

นี่คนเดียวกันหรือเปล่าครับ
ว่าแต่คนไหนตัวจริงหล่ะครับ บนหรือล่าง??

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

barumbum

#23

อ่านกี่ทีก็ขำๆๆๆๆๆๆ:)

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

huahorm

#24

อ่านแล้วสงสารอ้ะ :D:D:D

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

mookmik

#25

สวยเลือกได้ ระวังน้า

รู้จักมั้ยคะ

แม่เราบอกมาว่า คนโบราณบอก

ดีไม่ได้ ได้ไม่ดี

เราก็มานึก เออ จริงหว่ะ

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด

ledhara

#26

Originally Posted by dek_aus
เมื่อมีผู้ชายผ่านเข้ามา สิ่งแรกที่ควรคิดคือ

"กินให้หมด":D

-ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆครับ:D

[SIZE="4"]เอ่อ.........เดี๋ยวนี้ประสาทสัมผัสพี่คงไม่ค่อยดีอ่ะน้องนพ แยกไม่ออกซะที อยากจะกินนะ เวลาเจองี้ โหหล่อเทพ แต่เอ่อ.............................................สวยแข่งกันอ่ะ ยอมไม่ได้.............

ผู้หญิงคนนี้โชคดีจังค่ะ มีมาให้เลือกเยอะถึงสิบกว่าคน.........................อิจฉา.................

0 ขอบคุณ

0 ถูกใจที่สุด