สมัยเมื่อผมยังอายุยังวัยเอ๊าะ ก็13-14ปี...ก็ชอบเที่ยวหาปลา หาจิ้งหรีด ตามท้องทุ่งท้องนา...กลับมาบ้านทีก็ดึกๆดื่นๆ และแล้วมันก็เป็นเรื่องขึ้นมาได้....

คืนนั้นผมหาปลามาได้พอสมควรและเป็นคืนเดือนมืด...ไอ้การหาปลามันต้องลงลุยน้ำ ดังนั้นชุดผมก็มีแค่..ผ้านุ่งขาสั้นแบบชาวเล เพื่อสะดวกในการลงท้องนา ก็สนุกไปตามประสาเด็กๆ...แต่การเดินทางกลับบ้านนี่สิ มันน่ากลัวเอาเรื่อง เพราะต้องผ่านสวน ผ่านป่าที่มีแต่ต้นไม้ปกคลุม ดูแล้วน่าสยอง...ในใจก็ไม่คิดอะไรก็เดินดุ่มๆเพื่อกลับบ้าน ตอนนั้นกะประมาณว่า 5 ทุ่มกว่าๆเห็นจะได้...เงียบก็เงียบ มืดก็มืด วังเวงพิกล...พอเดินผ่านโค้งวัดเก่า ที่เปลี่ยวและวังเวง ก็ได้ยืนเสียง...ฮือๆๆๆ.....ฮือๆๆๆ

ในใจคิด มันเสียงอะไรวะ...ก็ไม่สนใจ เดินต่อไปเรื่อยๆ ไอ้เสียงเจ้ากรรมมันก็ดัง ฮือๆๆ ตามมาตลอดทาง..ก็เลยหยุดและหาเจ้าของเสียง..แต่เสียงมันหาหยุดไม่ มันยิ่งดัง ฮือๆๆๆ......ฮือๆๆๆ อยู่เหนือหัว..และเมื่อผมหันหน้าขึ้นไปมอง....ว๊ากๆๆๆๆๆ.....ผีตาโบ๋ววว...สูงยาวเดินตามผมมาตลอด...ตาต่อตามองกัน....ตามันแดงโต และยิ้งแสยะ..แฮ่ๆๆๆๆ....ฮือๆๆ

ไอ้ผมก็ไม่กลัว แต่ ขามันสั่น คําโบราณบอกว่าถ้าหมาไล่อย่าวิ่งหนี แต่ถ้าเจอผี..ให้แก้ผ้าอวดของดี...ไอ้ผมก็ทําตามคือแก้ผ้า โชว์ของดีให้ผีชม ซะเลย...ที่ไหนได้...ผีมันกลับหัวเราะ...เอิ๊กๆๆๆ....แฮ่ๆๆๆ...และแล้วก็มีเสียงแทรกออกมาจากปากผีตัวนั้น....ด้วยเสียง สยองว่า....


ฮือๆๆๆแฮ่ๆๆๆ....นิดเดียวเอง........กร๊ากๆๆๆๆ...พร้อมกับเสียงหัวเราะของมันแล้วมันก็หายไป พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ทําให้ผมแค้นมากๆๆ...


จนทุกวันนี้ผมยังไม่เคยเจอไอ้ผีตัวนั้นอีกเลย..อยากจะโชว์มันว่าตอนนี้ผมไม่...นิดเดียวแล้ว...ฮ้าๆๆๆไอ้ผีบ้า.

ถ้าเจอดอนนี้หละ ... คุณเป๊ปซี่หายไปนานเลยนะคะ กลับมาอีกทีก็มีเรื่องสนุก ๆ มาเล่าให้ฟัง

55555555555 ฮาดี

55555555555555555

ว๊ายยยยยยยยยยยยย -*-

กรี๊ดดดดดดดดดดด ^^

บอกได้คำเดียวว่า ฮา

มาถึงก็ฮาเลยนะคะ คุณอาเป๊บซี่....ขอบคุณค่ะที่มาเล่าสู่กันฟัง

ขอบคุณจ๊ะ อิอิ

คิดถึงมากๆเลยค่ะ....คุณอาpepsi หายไปไหนมา....

บอกได้คำเดียวว่า555555555555

มาฮาค่ะ หลังจากนั้น ผีตนนั้นก็ต้องไปรักษาตากุ้งยิง *_*

จุดธูปดูสิค่ะ เผื่อจะมา

ขอบคุณจขกทค่ะ

ขอบคุณมากนะค่ะ^^