กำลังจะมีการตัดสินใจครับใหญ่ๆ ครับเกี่ยวกับอนาคตตัวเอง(หลังจากที่ project ไป AUS ปิดไป)

ตอนนี้ไบรท์ใช้ทุนมาครบและ แล้วก็กำลังจะหาที่เรียนต่อเพื่อเป็นหมอเฉพาะทางอายุรกรรม( Internal medicine )

เป้าหมายของชีวิตก็คือ อาจารย์อายุรกรรมโรคหัวใจ (ตั้งเป้าตรงนี้มาหลายปีแล้วก็ขยับเข้าไปใกล้เรื่อยๆครับ)

.........ตอนแรกจะกลับไปเรียนต่อที่เดิมก็คือรพ.รามาฯ (สมัครไว้แล้ว)
แต่รพ.ที่ทำอยู่ขณะนี้(ศูนย์การแพทย์กาญจนาภิเษก) อยากให้กลับมาเป็นอาจารย์ที่นี่มาก และพร้อมที่จะส่งเรียนทุกๆ อย่างที่อยากเรียน

..........วันก่อนโดนเรียกเข้าไปคุยว่าสนใจจะไปเรียนต่อเมืองนอกไหม (อเมริกา) ถ้าอยากไปก็ให้ matching เตรียมสอบ แล้วปี 52 หรือ 53 ก็น่าจะไปได้

ถามว่าสนใจไหม สนใจนะครับ (แล้วคุณอาก้ไปกล่อมๆ แม่จนเริ่มใจอ่อนให้ไปแล้ว) แต่ไม่รู้สิครับมันเหมมือนไม่เคยคิดตรงนี้มาก่อนเลย เคนดูแต่ใน series ว่าเท่มากๆ แต่เรื่องให้ไปเรียนเองเนี่ยไม่เคยคิด

มาขอแชร์ความรู้หรือประสบการณ์นักเรียนนอกในนี้หน่อยครับว่าเป็นยังไง

ข้อมูลถ้าไปนอก
1. Income ไม่ธรรมดาแน่นอน 5หลักอัพต่อเดือน(เฉพาะ fix rate ไม่รวม OT) แถมได้ทุนค่าใช้จ่ายไปอีก
2. เวลาทำงานไม่หนัก
3. ได้ประสบการณ์ ได้ภาษา ได้เปิดโลกใหม่ๆ
4. คิดถึงบ้านแน่นอน
5. การปรับตัว และการยอมรับจากสังคมอเมริกา
6. รอไปเรียนปี 52 หรือ 53 (ช้าไป 1 ปี)

ถ้าเลือกที่นี่
1. ดูแลแม่ได้(อยู่กัน 3 คน แม่กับลูกชาย 2 คนครับ)
2. ไม่ต้องคิดถึงบ้าน
3. ทำงานหนักหน่อย income ประมาณ 4XXXX/เดือน (รวมหมดทุกอย่างแล้ว T_T)
4. ไปเรียนปีหน้าได้เลย(ถ้าเค้ารับนะ อิอิอิ)

ตอนนี้โสดแล้วเลยไม่ต้องห่วงอะไรมาก................แล้วก็อยากกำหนดเส้นทางให้มันชัดขึ้นเพราะ

ไม่รู้จะถามยังไงเหมือนกันครับ ขอเป็นความเห็นละกัน

"ตอนนี้โสดแล้วเลยไม่ต้องห่วงอะไรมาก................แล้วก็อยากกำหนดเส้นทางให้มันชัดขึ้นเพราะ"

ประโยคนี้น่าจะตอบได้ทุกอย่างแล้วนะ
ถ้าเป็นเราไปค่ะ เดี๋ยวนี้หมอ... เอ่อไม่พูดดีก่า
รอคห.ต่อไป

I don't think that you will be working any less than what you're doing right now na kha, but I maybe wrong, I just says it based on what I've seen the medical doctor fellow working in my lab na kha, he's a pediatrician specialized in infectious disease and may have the most super busy schedule that i could ever imagine. However I don't think it'd be the reason that makes you hold back your thought na kha, I believe you're well trained and prepared for doing this na kha.

From the pros and cons you're giving here, I'd say just follow your heart na kha, if you want to do, go for it kha. Good opportunity's not always come to any of us na kha please keep that in mind, especially if your family supports you, and you basically have nothing to worry much about, I'd recommend you to do it kha.

It's just another opinion na kha, and you're always welcome na kha if you have any question, even though I'm not a medical doctor na kha, may not know much about the detail of how the whole thing of this scholarship and training would be like for you but if you happen to come to the Ohio State U., then I'm more than happy to help kha.

good luck la gun na kha;)

สวัสดีค่ะ เท่าที่อ่านดูสถานการณ์คล้ายกันมากเลยค่ะ
เรื่องตัดสินใจไม่ได้ว่าจะไปเรียนต่อดีรึป่าว
ปีหน้า ตั้งใจว่าจะไปอเมริกาเหมือนกันค่ะ คือว่า คิดแบบนี้นะคะ

ถ้าคิดจะเรียนต่อ ถามว่า จิงๆ เรียนเมืองไทยก้ได้ค่ะ
แต่ .. ถ้าไปเมืองนอก เราจะได้ประสบการณ์ที่เราไม่เคยเจอมาก่อนค่ะ
โลกจะกว้างขึ้น สามารถเกบเงินได้ เพราะรายได้ที่นั่น (อเมริกา) ค่อนข้างสูง มีเงินเกบได้ เมื่อเทียบกะค่าครองชีพนะคะ มัน reasonable อะค่ะ
ตอนแรกก้คิดเปนห่วงพ่อแม่เหมือนกันนะคะ เพราะอยู่ติดพ่อแม่มาแต่เดก และเปนลูกคนเดียวด้วย
แต่พ่อกะแม่พูดมาคำนึงค่ะ ว่า ให้ไปตอนนี้ ไปตอนที่พ่อแม่ยังแข็งแรงอยู่
ดีกว่า มัวแต่คิดว่าจะไปไม่ไปดี จนเวลาล่วงเลยไป จนท่านแก่ชรานะคะ
อย่างน้อยเราไปตอนนี้ รีบเรียนให้จบให้เรวที่สุด ภายใน 2-3 ปี แล้วกลับมาดูแลท่าน ยังไม่สายไปค่ะ
แถมกลับมา เราก้สามารถตั้งตัวได้เลยด้วยค่ะ ยอมอดทนซักไม่กี่ปีจะดีกว่านะคะ

อันนี้เปนความเหนส่วนตัวน่ะค่ะ เพราะที่คิดไม่ตกมาเวลา 1-2 ปี สุดท้าย ก้มาคิดได้
ละตั้งใจจะไปปีหน้าให้ได้ค่ะ ^^

อ่อ ที่สำคัญคือ ถ้าสนใจเรื่องศึกษาต่ออเมริกา
พอดีเสาร์นี้ 4ตค. มีสัมมนา ศึกษาต่ออเมริกา ที่ โรงแรม Imperial queen's park นะคะ
ตั้งแต่เที่ยงเปนต้นไป register หน้างานได้เลยค่ะ
น่าสนใจนะคะ งานนี้ มีวันเดียวค่ะ เค้าจะมีเรื่องทุนเรื่องที่เรียนที่ต่างๆด้วยค่ะ ถ้าไงสนใจก้ลองไปดูนะคะ

ขอให้หาคำตอบให้กับตัวเองได้ซะทีนะคะ ^^

ถ้าไม่มีพันธะมากนัก ก็
เชียร์ๆๆๆ ยิ่งถ้าสอบ USMLE ครบ หรือเกือบครบแล้ว ก็ยิ่งดี เสียเงินสอบแล้ว แพงโคตรๆ แม้อาจไม่เท่าน้องเป๋าก็เถอะ แต่ก็เกือบๆ ก็ต้องเอาให้คุ้ม เสียเงินเพิ่มอีกหน่อย เป็นไรไป ถ้าจะเรียนช้าไปหน่อย ก็ไม่เห็นเป็นไร แค่ปี หรือสองปีเอง ต้องไปดูดีๆว่าหมดเขตยื่นสมัครเมื่อไร ไม่แน่ใจว่าถ้าสำหรับปี2009 ยังทันไหมหนอ

match internal med ไม่ถือว่ายากนัก เมื่อเทียบกับ Radio, Surgery
ถ้าจะเอาจริง รีบหน่อย ได้ข่าวว่า เดี๋ยวนี้ยากขึ้นเรื่อยๆ คู่แข่งมากมาย คะแนนต้องหรูขึ้นเรื่อยๆ เขาถึงเรียกสัมภาษณ์ ไม่งั้นก็ต้องเป็นแบบได้บอร์ดมาแล้วจากไทย แล้วเรียนซ้ำ

ถ้าจะต่อ fellow cardio ก็ต้องแข่งขันสูง
cardio ก็ POP ออกอย่างนั้น ก็ต้องเลือก resident training program ดีๆที่เค้าได้ต่อ fellowเยอะๆ

ถ้าโชคไม่ดี ได้ programไม่ดี นี่ก็เหนื่อยได้เหมือนกัน มีเพื่อนเป็นdent1ต้องเจาะเลือดเอง ทำ EKG เองด้วยนะ แถมอาจแห้ว fellow อีกตะหาก

ออกตัวหน่อยว่า พี่เรียนที่เมกา แต่ไม่ได้ต่อเฉพาะทางที่นี่หรอกนะ แต่แวดล้อมด้วยเพื่อนๆที่ทำamerican boardแล้วก็ถามมันบ้าง ฟังมันโทรมาบ่นบ้าง เผอิญว่าพี่คิดได้เมื่อสายไปมาก ทางตัน แต่เห็นด้วยจริงๆว่าเห็นโลกกว้างขึ้น ได้เจออะไรใหม่ๆ (ทั้งดี และไม่ดี) แต่ไม่ชอบจุดที่เค้าค่อนข้าง over investigate นะ และอีกบางจุด...บางอย่างเค้าก็ดีกว่า บางอย่างเราก็ดีกว่า

รอ คคห. อื่นๆ ที่มีประสบการณ์ตรง ได้match ได้เรียน มาแนะเพิ่มดีกว่า

ขอให้โชคดีนะน้อง สู้ๆๆ แต่ก็ต้องคิดให้ดีๆ เรื่องที่บ้านด้วย ถ้าเค้าหนับหนุนก็โอเค
ปล. พี่ก็จบรามา เหมือนกัน แล้วไปต่อ med ที่อื่น

อ้อ เพิ่มอีกอย่าง เงินเดือนresidentที่นี่ พออยู่ได้อย่างสบายอยู่แล้ว ถ้าน้องไม่แน่ใจว่าจะกลับมาใช้ทุนรึเปล่า ก็ไม่ต้องเอาทุนมาก็ได้ เพราะการมีทุน ต้องดูด้วยว่า เค้าให้เรากลับเมื่อไหร่ ถ้าเราอยากอยู่ต่อเพื่อเรียนต่อไปอีก เค้าจะให้รึเปล่า แล้วก็ถ้ากลับมาแล้ว โอกาสในการไ้ด้ที่ทำงานดีๆ ไม่ว่าfull time หรือ part time ก็ตามก็มากกว่าอยู่แล้วค่ะ คุ้มในระยะยาว

ถ้าตัดสินใจจะไป ก็ต้องพร้อมหลายๆอย่าง ความสามารถ เงินสนับสนุน เวลา แรงกาย แรงใจ และที่สำคัญคือโชค และต้องเผื่อใจไว้ด้วยเพราะถึงมันจะไม่ยากเกินความสามารถ แต่มันก็ไม่ง่ายและต้องลงทุนไปมากเลยทีเดียว

[SIZE="3"]ตอนแรกกะว่าจะแนะนำน้องไบรท์อย่าไปเลยค่ะ อยู่ใกล้ๆ
จะได้ดูแลพ่อแม่ด้วย ที่นี่ก็มีสถาบันดีๆเยอะเลย แต่พอได้อ่าน
ความคิดเห็นของน้องnadiatown แล้วต้องเปลี่ยนใจค่ะ
ยังไงก็ขอให้โชคดีนะคะ

[SIZE="3"]นับถือคนที่เรียนหมอด้านนี้จริงๆค่ะ

เดี๋ยวนี้เจอแต่คนจะไปเรียนด้าน skin จนกลายเป็นธุรกิจไปหมดแล้ว
ไม่มีใครอยากเรียนด้านหัวใจที่มันหนักๆยากๆอีกต่อไป

ถ้าถามแนะว่าไปต่อนอกค่ะ อดทนคิดถึงบ้านนิดหน่อย แต่มันคุ้มกว่าในระยะยาว:)

อ.พญ.คุณหญิงพรทิพย์ เคยกล่าวไว้ตอนสอนพวกผมว่า ให้อาจารย์กราบก็ได้ ขออย่างเดียวอย่าเรียน skin เลยมันไม่คุ้มกับสมองและปัญญาของเรา ความสามารถพวกหนูๆ ทำอะไรได้ดีกว่านั้นเยอะ

ไบรท์ทำ part-time skin เหมือนกันครับแต่เป็นรายได้เสริมเท่านั้น ไม่ใช่เป้าหมาย(มันไม่เห็นต้องใช้หมอเลย จริงๆนะครับ)

หึหึหึ เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ หมอที่เรียนskinหรือบางคนจบด้านอื่นมาแหล่ะ แต่มาต่อคอร์สskinสั้นๆ
มีเยอะแยะเลย แล้วก็มาเปิดคลีนิคกึ่งเสริมสวย ลงทุนซื้อเครื่องเลเซอร์มาตัวนึง เฮ้ออออ

บอกตรงๆนะว่า ดุไม่ดีเลยอ่ะค่ะ ดูเหมือนกระหายmoneyมากๆๆๆ >>>ความเห็นส่วนตั๊วส่วนตัวนะคะ

ก็แล้วแต่ว่า เน้นรักษาskinด้านไหนด้วยค่ะ
เพราะ โรคผิวหนัง มันก็ไม่ได้มีแค่เพื่อช่วยเรื่องความสวยความงามอย่างเดียว แม้ว่าเดี๋ยวนี้จะมาทางความงามซะมากก็เถอะ ส่วนหนึ่งก็เพราะdemand สูงด้วย

โรคผิวหนังอื่นๆที่สำคัญๆ และต้องอาศัยหมอเฉพาะทางด้านผิวหนังที่มีความสามารถ ก็มีอีกเยอะนะคะ

ถ้าด้านความงาม บางที่เค้าก็ไม่ได้รักษาโดนหมอเฉพาะ แค่รู้อะไรนิดหน่อย ใช้ยาตามสูตร ก็เห็นด้วยว่าไม่ต้องรู้อะไรมากก็ทำได้แล้ว

ไปเถอะน้องไบร์ท เพื่ออนาคตของตัวเอง คุณพ่อคุณแม่ย่อมอยากเห็นลูกมีอนาคตที่มั่นคง
ตำราที่เรียนแปลมาจากเมืองนอกทั้งนั้น วิทยาการเราสู้เค้าไม่ได้หรอกค่ะ
จริงๆ อยู่ ที่เมืองไทยมีแพทย์เก่งเฉพาะทางหลายท่าน แต่ถ้าเอาตามหลักวิชาการแล้ว
พี่ว่าไปเถอะค่ะ ถ้าไม่อยากไปไกล ไปญี่ปุ่นก็ได้ ลูกศิษย์คุณพ่อพี่ไปหลายคน
เรียนภาษาแน่นๆ หน่อย แล้วค่อยไป แถมกลับบ้านได้สะดวกกว่าไปเมกา หรือที่อื่น

พี่แนะนำว่าไปเปิดโลกเถอะค่ะ อยู่ในนี้โลกแคบ ไปเห็นอะไรกว้างๆ จะทำให้ตัดสินใจชีวิตมากขึ้น

เรื่องที่บ้านเข้าใจเหมือนกันค่ะ เพราะพี่ก็ลูกคนเดียว แต่ที่บ้านห่วงกว่าว่าถ้าไม่เหลือใครแล้วพี่จะอดตาย ฮ่าๆๆๆๆ


มีอะไรปรึกษาได้นะจ๊ะ สู้ๆ จ้า



ู^
^
^
ติดใจตรงนี้แหละ รับผู้สมัครมั้ยจ๊ะ 5 5 5

ขอออกความคิดเห็นหน่อยนะ
พอดีว่าน้องเราเค้าก็เรียนหมอ
เค้าก็กำลังหาตัวเองเหมือนกัน คือหาว่าตัวเองอยากเรียนด้านไหน
แต่ในขณะเดียวกันเราก็ต้องคิดเหมือนกันว่าถ้าเราทำงานไปแล้วเนี่ย
ความรับผิดชอบต่องานเรามันมากแค่ไหนเราสามารถรับได้มากน้อยแค่ไหน
คนเป็นหมอเนี่ยรับผิดชอบสูงจริงๆค่ะยอมรับเลย
แล้วที่สำคัญนะค่ะ อย่าไปคิดเลยว่ามันจะได้เงินมากน้อยแค่ไหน
คิดถึงความรับผิดชอบที่มันจะตามมาดีกว่าค่ะ

แต่ก็อย่าไปว่าคนเรียนSKINเลยค่ะ
เค้าอาจจะชอบแบบนั้นก็ได้

พี่ก็อยากให้น้องสาวพี่ไปเรียนต่อต่างประเทศเหมือนกันค่ะ
พี่ก็เลยเชียร์น้องไบร์ทให้ไปเรียนต่อค่ะ
โอกาสมันมาแล้วอย่าปล่อยไปง่ายๆสิค่ะ

เมเรียนคนละด้านกับคุณหมอไบร์ทเลยค่ะ
แต่ก็อยากเชียร์ให้ไปเรียนต่อที่โน่นค่ะ ไม่ว่าจะประเทศไหนก็ตามค่ะ
โอกาสที่ดีรออยู่มากมายค่ะ

ขออนุญาตเสริมนะคะ คุณหมอไบร์ทสนใจไปเรียนที่ Canada ไหมคะ ....ไหนๆเรียนแล้วทำเรื่องขอ citizen ก็ได้เลยนะคะ ระยะเวลาที่เรียนและทำงานไปด้วยก็น่าจะพอๆกับการได้เป็นค่ะ(ใช้เวลาให้คุ้มค่าเลยค่ะ)....คือเมไม่ได้สนับสนุนการไม่เป็นคนไทยนะคะ.....แต่พี่สาวเมเองก็ทำวิธีนี้ค่ะ ตอนนี้เลยเป็นทั้งไทยและแคนาเดียนค่ะ ยิ่งตอนนี้ทางแคนาดาองก็ต้องการอาชีพที่เป็นแนวนี้โดยตรงค่ะ ขอแล้วก็ไม่น่าจะยากค่ะ...รายได้กระฉูดด้วยค่ะ

good luck น้าค้า

ู^
^
^
ติดใจตรงนี้แหละ รับผู้สมัครมั้ยจ๊ะ 5 5 5[/QUOTE]



แฮะๆ เปิดรับมาตั้งนานแล้วครับ แต่ไม่มีใครหลงมาซักทีอ่ะครับพี่โก้
ขอบคุณทุกความเห็นที่มาตอบนะครับ ได้มองหลายๆมุมทีเดียว

เชียร์ให้ไปเรียนต่างประเทศนะคะ เพราะนอกจากได้เรียนใน class แล้ว ยังได้เรียนรู้ชีวิตเยอะมากๆ เลยค่ะ สิ่งที่ได้นอกห้องเรียนนั้น เป็นประโยชน์กับการใช้ชีวิตมากๆ ทำให้มองอะไรได้หลายมุมมากขึ้นค่ะ เพราะชีวิตไม่ได้มีด้านเดียวค่ะ

ที่พูดมานี่ไม่ได้หมายความว่าอยู่เมืองไทยแล้วจะไม่ได้มีมุมมองใหม่ๆ นะคะ แต่หมายความว่าอยู่ต่างประเทศ ก็จะได้เห็นมุมอื่นๆ มากขึ้นด้วย ยิ่งถ้าเรียนหมอ ก็ยิ่งน่าจะได้เห็นมุมความคิดอื่นๆ ในโลกเยอะๆ ค่ะ อ่านในหนังสือ ดูในทีวี ยังไงๆ ก็ไม่เหมือนกับประสบการณ์ตรงแน่นอนค่ะ เพราะประสบการณ์ตรง มันมีเรื่องของ "ความรู้สึก" เข้าไปเกี่ยวข้องด้วย

และอีกอย่าง โอกาสอย่างที่หมอไบรท์ได้รับอยู่นั้น ก็นับว่าเป็นโอกาสที่ดีของชีวิต ซึ่งไม่ได้มีบ่อยๆ และไม่ใช่ทุกคนที่มีโอกาสอย่างนี้ค่ะ

ป.ล. ข้อดีข้อนึงของการเป็นโสด คือทำให้คล่องตัวขึ้นนะคะ อย่างพี่ทินีเองอ่ะ ปีที่แล้ว เกือบจะได้โพสไปอยู่เมืองนอก แต่ตอนนั้นกำลังจะแต่งงาน ก็เลยปฏิเสธงานไป ปรากฏว่าตอนนี้ก็ไม่ได้แต่งงานแล้ว โสดแล้ว และโอกาสที่จะโพสก็หมดไปแล้วด้วย เพราะเค้าก็ให้คนอื่นไปแล้ว...

ป.ล.2 ดีใจที่มีหมอความคิดดีๆ แบบนี้ค่ะ :)

อยู่ที่ไหนก้ไม่สุขใจเหมือน(ไทย)บ้านเราคะ
ก่อนหน้านี้ตกอยู่สภาวะเดียวกันคะ แต่โดยส่วนตัวเลือกแล้วคะ
เพราะฟังเสียงหัวใจตัวเอง อยากมีโอกาสที่ดีกว่านี้ ประสบการณ์มีค่าคะ
แม้ที่บ้านมีปัญหานิดหน่อย คุณหมอคุยกะที่บ้านยังไงคะ ถามซะงั้น
เรียนจบกลับมายังทันคะ กลับมาทำประโยชน์ น่าภูมิใจคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

ถาม กบ อะคับ

จะแนะนำว่าไม่ให้ไปเนอะ

ผิดกับคนอื่น อะ แย่จัง อิอิอิ

เพราะ เจอกะตัวเองมาละฮ่ะ

เพราะไปนี่หละฮ่ะ กลับมาดูใจ ไม่ทัน

รู้สึกผิดไปตลอดชีวิต คับ


เฮ้อ

เลือกไม่ถูกเหมือนกันค่ะ ว่าจะไปดีรึไม่ไปดี

เพราะแต่ละที่มันก็มีดีแตกต่างกันไป

แต่ถ้าไปมันก็จะได้ประสบการณ์หลายๆด้าน

ที่อยู่เมืองไทยมันหาไม่ได้

แต่ใจลึกๆก็เชียร์ให้ไปค่ะ

เพราะว่าโอกาสมันมาถึงแล้ว

อย่าทิ้งโอกาสนั้นดีกว่าค่ะ:p

อืมมมมมมม ถ้าคิดว่าจะทำงานในที่ทำงานที่ต้องใช้ทุนอยู่แล้วแนะนำให้เรียนต่อเมืองนอกนะคับ

มันก็ได้ประสบการณ์ ได้แนวคิดเยอะแยะคับ

ยังไงก็ไปประเทศที่ใช้ภาษาที่เราพอเข้าใจนะครับ จะได้ความรู้ดีมากกกกกก

อย่ามาแบบเด่นครับ มาเรียนฝรั่งเศสแบบภาษาเริ่มจากศูนย์ มันไม่ได้ทำให้เรากว้างด้านการศึกษานัก
เพราะว่าเวลาเค้าพูดหรือสัมมนากันจะเหวอ ไม่รู้เรื่องอะไรเรย ไม่ได้ความรู้ ไม่ได้แนวคิดอะไรจากการสัมมนาเลยครับ เหอๆ

สรุปความรู้ที่ได้มีแต่ที่มาจากที่เราอ่านเองค้นเอง ไม่ได้มาจากการฟัง หรือการถกกับเพื่อนเรย

แต่ด้านแนวคิด การใช้ชีวิต มุมมอง และอื่นๆ ถือว่าได้ประโยชน์มากนะครับ
จากประสบการณ์เทียบๆๆๆๆ แล้ว เด่นว่าเรียนเมืองนอกดีกว่าครับ (มาแล้วอย่าเกาะกลุ่มเพื่อนคนไทยละกันครับ พยามมีเพื่อนให้หลากหลายครับ)

ป.ล. [size=7]เด่นมาเรียน High School นะคับ อาจจะไม่เหมือนพี่หมอเท่าไหร่ คิคิ

ถ้าไปตอนนี้ แม่ก็ยังไม่แก่มาก ครอบครัวลูกเต้าเราก็ยังไม่มี ถ้าแต่งงานแล้วจะยิ่งไปยากกว่านี้นะจ๊ะ ขอบอก
เรียนไม่กี่ปี เดี๋ยวก็มาแล้ว แต่ได้ benefit เยอะแยะจากการไปเรียน มีตัง รีบด่วนยังไงก็บินกลับมาหาแม่ได้ เรียนจบกลับมาอยู่ในวงการ cardio ก็จะได้ดูแลแม่ตอนแก่ได้ดีด้วยไง คุ้มๆๆๆๆๆๆ

ขอแสดงความเห็นนะคะ
ตัวเองไปเรียนต่อ เมือ15 ปีที่แล้วได้ (คงเดา่อายุได้นะคะ) ไปอยู่เกือบ 4 ปี
กลับมาเมืองไทย ทำงานอยู่ไกลบ้าน 3 ปี แล้วก็กลับมาอยู่กับพ่อแม่ตลอด ถึงแม้จะมีครอบครัวก็ไม่ได้แยกครัว คิดว่าเป็นความโชคดีทีตัดสินใจไปตอนนั้น เพราะตอนนี้พ่อแม่แก่มากแล้ว ตอนนีั้้ ได้้ดูแลกัน เป็นจังหวะเวลาที่ดี

ในแง่ความรู้ประสบการณ์ที่ได้มา้ใช้ประโยชน์มากเหมือนกัน
โดยเฉพาะไปเรียนแล้วได้ถ่ายทอดความรู้ เล่าประสบการณ์ต่อ

สำหรับบางคน ่ถ้าคิดว่าไปแล้วจะได้เงินเท่าไหร่ มีเก็บมีจ่ายเท่าไหร่ ่ก็คนละปัจจัยจึงมีความจำเป็นต่างกันไป
แล้วอีกพวกที่ไปแล้วไม่กลับ น่าเสียดายมากเลย น่าจะกลับมาพัฒนาบ้านเมืองเรามากว่าเนอะ
ยิ่งยุ่งๆ แย่อยู่ด้วย

คนละมุมมองนะคะ

ถ้าเป็นเมษ์แล้วมีทุนให้ด้วยอย่างนี้จะรีบไปเลยค่ะ แล้วรีบเรียนให้จบกลับมาอยู่กะปาปี๊มามี้

โอกาสแบบนี้ไม่ใช่จะมีได้ทุกคนนี่คะ แล้วก็คิดว่าเราไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์และอนาคตก่อนเพื่อกลับมาดูแลคนที่เรารักและมีพระคุณสูงสุดในชีวิต

เชียร์ให้ไปเลยค่ะ เมษ์เองยังอยากไปเลย นี่ก็พยายามทำเกรดให้ดีๆหวังว่าเรียนจบแล้วจะได้ไปต่อโทเมืองนอกกะเค้ามั่งอ่ะค่ะ..อิอิ..

[SIZE="5"]ไปเถอะค่ะ อดทนไม่นาน แต่สิ่งที่กลับมามันคุ้มเกินคุ้มค่ะ แต่......ต้องควบคุมตัวเองให้ได้ทุกๆเรื่องนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ




:D:D

ไปเรียนเมกาค่ะ

เพราะเราจะได้โลกใหม่ เปิดโลกกว้างค่ะ
เพราะไงก็ต้องกลับมาใช้ทุนใช่ป่าวค่ะ

ก็เอาให้คุ้มค่ะ

เพราะไปเรียนประมาณ5ปีป่าวเอ่ย กลับมาก็ยังไม่สายที่จะดูแลคุณแม่ค่ะ

โอกาศแบบนี้ไม่ได้ได้มาง่ายๆนะค่ะ

ปล ตอนแรกบุ๋มว่าจะต่อโทที่เมืองไทยเหมือนกันค่ะ เพราะ อยากอยู่ใกล้แม่
แต่ตอนนี้เพิ่งได้ทุนเหมือนกันก็เลยตัดสินใจว่าไปต่อเมืองนอกแน่นอนค่ะ

เพื่ออนาคตสู้ๆๆๆค่ะ

ในเมื่อมีโอกาสดีๆเข้ามา ก็ไปเถอะค่ะ บางคนอยากมีโอกาสดีๆแบบนี้แต่ไม่มีอีกมากมายนะคะ แล้วแต่เระกัน

เชียร์ให้ไปเหมือนกันค่ะ โอกาสอยู่ตรงหน้าแล้วน่าจะคว้าเอาไว้ เพราะเราไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนโอกาสดีๆอย่างนี้จะมีมาอีก

เปิดโลกกว้าง เรียนรู้วิทยาการของเค้า สะสมประสบการณ์ แล้วกลับมาช่วยชีวิตคนค่ะ เพราะเดี๋ยวนี้คนไทยเป็นโรคหัวใจกันเยอะขึ้น...โบว์เชื่ออย่างนั้นนะ :rolleyes:

เราว่าเชียร์ให้ไปเลยค่ะ ถ้าเราไม่แต่งงานซะก่อน เราก็คงไปเรียนต่อเมืองนอก

ตอนนั้นก็แพลนจะไปเรียนต่อเหมือนกัน แต่แต่งานซะก่อน

เพื่ออนาคตค่ะ เพื่อแม่ค่ะ ยอมทำสองสามปี แต่อนาคตที่เหงืออีกหลายสิบปี

มันจะดีมากมายเลยค่ะ

"ไป ไปเตอะ ไปแอ่ว ไปเตอะ ไปแอ่วจังหวัดเจียงฮาย" เอ้ย....ไม่ใชไปเชียงรายหรอกเหรอน้องหมอ ไปเถอะบอกคุณเม่ว่าเดี๋ยวจะพาไปเที่ยว แล้วจะซื้อกระเป๋าหลุยส์ให้อะไรเงี้ย ฮิๆๆ นอกเรื่องจังหญิงเล้กเนี่ย :p
โอกาสเข้ามาหาแล้วอย่าให้พลาดโอกาสเลยแล้วไม่ต้องห่วงพี่ พี่อยู่ทางนี่จะไม่มีใครจะไม่นอกใจน้องหมอเป็นอันขาดถึงแม้ว่าน้องโก้จะทอดสะพานเสริมใยเล็กให้น้องหมอ หรือว่าน้องจ๋อจะยั่วยวน(กวนประสาท)พี่แค่ไหน แต่พี่ก้อเชื่อใจน้องหมอจ้ะ รักนะเด็กโง่ จุ๊บๆๆ :D

กำลังเตรียมตัวไปปีหน้าเหมือนกันเลย ตอนแรกก้อคิดอยู่นานค่ะ ตอนที่ได้ทุนไม่กล้าบอกพ่อกับแม่เหมือนกัน แต่ก้อต้องตัดสินใจบอกไป ตอนที่บอกท่านครั้งแรกท่านก้ออึ้งไปค่ะ แต่สุดท้ายท่านก้อบอกว่าให้ไปเพื่ออนาคต ว่าแต่คุณหมอคิดจะไปที่ไหนคะ เพื่อไปใกล้ๆกัน(แอบหาเพื่อนไป)
ปล.กระเป๋าที่ซื้อไปยังไม่ได้ให้เพื่อนเลยค่ะ เริ่มอยากเก็บไว้ใช้เองซะแล้วสิ ;)

ไม่เคยเก็บเงินได้เลยค่ะ แค่ค่าเช่าบ้านก็จนละอ่ะ :p

ไปเถอะค่ะ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีกันทุกคน

จากประสบการณืส่วนตัวที่ได้มีโอกาศไปเรียนที่เยอรมันนะคับ
มันได้อาไรมากกว่าในตำราจริงๆ อย่างเวลาหนีไปเที่ยวประเทศเพื่อนบ้าน พวกลาว เขมร อิอิ ล้อเล่น
พวกเนเธอร์แลนด์ ฝรั่งเศส เทือกๆนั้น มันประทับใจกับประสบการณ์ใหม่ๆ ที่เราหาไม่ได้ในประเทศของเรา
แล้วที่สำคัญถ้าคิดถึงแม่ ไม่ยากเลยคับแค่โทรมา ได้ยินเสียงกันได้ทุกวันทุกเวลา
หรือให้น้องเปิด Cam chat msn ก็ดีไปอีกแบบเห็นหน้าด้วย
เชียร์ให้ไปคับ สรุป

PS แต่อย่าหนีเที่ยวแบบสุ่ยนะ เดี๋ยวแม่รู้จะเสียจาย...

ตอแหลได้อีก!!!!!!!!!!!!!!
เด๋วเค้าก็ยึดปริญญาคืน ปรับเรียน hi-school ใหม่หรอก เหอๆ

อีกสองปีก็ยังไม่ได้กลับ ฮ่าๆๆๆๆ




น้อง bright สนคนที่ถึงจะแก่ แต่หน้าก็แก่ด้วยมั้ยจ๊ะ 555

[SIZE="5"]ผมว่าเรียนที่นี่ก่อนก็ได้เพราะได้เรียนปีหน้าเลย ก็ไม่เสียเวลาไปหนึ่งปีแล้วสอบของที่โน่นด้วย ถ้าได้ที่โน่นก็ transfer credit ไป แต่ต้องดูด้วยว่าเป็น U. อะไรคับ มีเวลาให้คิดไตร่ตรองด้วยอีกหนึ่งปีแล้วก็ไม่เสียเวลาัคับ

เซรงเรยยยยยยยยยยยยย

พี่โก้จะบอกเค้าทามมายอ่าคับ นานๆ เด่นจะได้แอ๊บแบ๊วสักที เหอๆๆๆๆๆ

บอกเค้าว่าเด่นต้องเรียนอีก 2 ปี เค้าก็ทราบหมดสิคับว่าเด่นขึ้นปี 3 แร้ว คริคริคริ