เป็น เรื่องจริงที่เกิดขึ้น และอยากขอเตือนเพื่อนๆอย่าใช้ทางลัด เพราะเห็นว่ามันใกล้ เส้นทางนี้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้น วันแห่งการพักผ่อน คุณจะเสียใจ ถ้า....คุณไม่มีประสบการณ์พอ. มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า....

เส้นทางลัด ที่เกือบเอาชีวิตไปทิ้ง ที่ภูหินร่องกล้า

หลัง จากทําธุระที่ขอนแก่นเรียบร้อย ก็เลยคิดว่าจะทํางานต่อทางสายเหนือดีกว่าจะได้ไม่ต้องเสียเวลา จัดการกางแผนที่...ซึงเส้นทางที่ผมจะต้องไปคือ เชียงใหม่ เชียงรายและแม่สาย และเส้นทางที่จะตีออกไปก็มีอยู่ 2 เส้นทาง คือเส้นทางจากวังทอง

(พิษณุโลก) และเส้นทางหล่มเก่า.

พอขับมาเรื่อยๆ ผ่านน้ำหนาว ก็แวะซื้อของกินจิปาถะ และ พักเหนื่อยแก้ง่วงด้วย..ขอบอกตรงๆว่าตลอดเส้นทางคดเคี้ยวบนเขาสวยมากๆ...แดด อ่อน หมอกบางๆซึ่งคลุมมาบนพื้นถนน เสียงสัตว์ป่า...เสียงเรไร...เสียงนกป่า ดังแว่วมาไกลๆ...ได้

บรรยากาศ และธรรมชาติจริงๆครับ. เมื่อหายเหนื่อยก็จัดการกางแผนที่เพื่อดูเส้นทาง...เพราะทางเมื่อถึง เพชรบูรณ์ จะมีทางแยก ออกซ้ายไปทางวังทอง ถ้าออกขวามือไปหล่มเก่า เมื่อมาดูระยะทาง จากแยกเพชรบูรณ์ไปวังทอง ก็ปาเข้าไปกว่า

200 กม....แล้วจากวังทองตีขึ้นอุตรดิตถ์ก็กว่า 100 กม...รวมแล้ว 300 กว่า-400 กม. เพราะกะให้ไปเย็นที่อุตรดิตถ์ และพักค้างคืนที่โรงแรมสีหราชอุตรดิตถ์ แต่อีกเส้นทางคือออกขวามือไปหล่มเก่า ขึ้นเขาเส้นทางเขาภูหินร่องกล้า ออกไปทาง

นครไทย ผ่านน้ำตกชาติตระการ ออกทองแสนขัน ไปออกอุตรดิตถ์ แค่ 200 กว่า กม....ซึ่งเป็นทางที่ลัดมาก. จึงเลยเป็นที่มาการเกือบเอาชีวิตไปทิ้ง.

ผม จึงตัดสินใจไปทางขวาเพราะทางใกล้กว่ากันมาก...แต่หารู้ไม่ถึงเส้นทางที่จะไป ...แต่ในใจก็คิดว่า รถผมเป็นรถขับ 4 ล้อ เครื่อง 3000 ซซ ไปเกือบทั่วประเทศแล้ว คงไม่มีปัญหา...พอมาถึงเชิงเขา ก็สังเกตุเห็นป้ายอันใหญ่....ซึ่งอ่านแล้วทําให้

ขนลุกเหมือนกัน...ป้ายเขียน ว่า...ห้ามรถบรรทุกทุกชนิด รถโดยสาร รถเกีย auto รถที่มีกําลังม้าต่ำกว่า 2000 cc ขึ้นเด็ดขาด.....แต่รถผมไม่อยู่ในข่าย จึงดื้อดึงขับขึ้นไป....

เมื่อขับขึ้นไปได้ 10 กว่ากิโล....จึงรู้ได้ว่าเส้นทางไม่ดี เป็นทางลาดยางและชํารุด อีกทั้งกรวด ตลอดทาง....ถนนก็แคบมากๆแบบถ้ารถสวนทางกันแทบจะไปไม่ได้....ส่วนสองข้างทาง ก็สุดยอดครับ...ซ้ายก็เหว ขวาก็เหว ซึ่งถ้ามีต้นไม้ใบหญ้าบังก็

ไม่เท่าไหร่ แต่นี่...เหอๆๆๆๆ เตียนโล่ง...ทั้งซ้ายและขวา...และขอชอบอกตรงๆว่าเกียรถใช้ได้แค่ เกีย 1 กับ 2 เท่านั้น เพราะเวลาอัดขึ้นเขา...ซึ่งชันมากๆ ต้องลากเกีย 1 พอได้กําลัง ก็ต่อด้วยเกีย2 อ้าวววเจอทางโค้งอีกแล้ว ก็ต้องอัดด้วยเกีย 1 เพื่อ

มีกําลังส่งขึ้นเขา....พอลงเกีย2 ก็เจอทางโค้งอีก ซึ่งเป็นอย่างนี้ตลอด...ทางมันขึ้นเขาและชันขึ้นเรื่อยๆ....ความเร็วในตอน นั้นอยู่ที่ 15-20 กม/ชม.....อีกอย่างผมยังต้องปิดแอร์ขณะขับ...เพราะกลัวว่าแรงฉุดจากแอร์ จะมีผลกับกําลังรถ....ลม

บนเขาแรงมาก...เชื่อไหม...ขนาดลมแรง เหงื่อที่แผ่นหลังผมยังไหลเลยครับ...เปียกชุ่มไปหมด...55555 ใครรู้บ้างเพราะอะไร...อิอิ ก็เพราะว่ามันกลัวไงครับ...มือที่จับพวงมาลัย เหอๆๆๆเหงื่อหยดติ๋งๆเลยจ้าๆๆๆๆ กร๊ากๆๆๆๆๆดูแล้วเหมือนรถขับรถ

อยู่บนฟ้า......และขอบอกเลยว่า ถ้าเครื่องรถคุณดับเมื่อไหร่...อิอิ บอกได้เลยว่า....ตกเขาครับ....เพราะแรงฉุดบนเขาที่ชันมากๆ จึงต้องประครอง เท้าซ้ายเลี้ยงครัช เท้าขวาเลี้ยงคันเร่ง....ให้มันสัมพันธ์กัน ถ้าผิดจังหวะ เครื่องดับแน่ๆ....เป็นแบบนี้

ไปตลอดเส้นทาง......อ๊ากๆๆๆๆๆๆ

และ แล้วเหตุตื่นเต้นก็มาถึง........เพื่อนๆรู้หรือเปล่าครับ......55555 จะรู้ได้อย่างไร เพราะผมยังไม่ได้เล่า....นั่นก็คือ คือ..............ป้ายเล็กๆที่เขียนอยู่ข้างเขา...ซึ่งเขียนว่า...

[SIZE=7]" ระวังช้างป่า "

[SIZE=7]พระ เจ้าช่วย กล้วยทอด.....ทางก็ชัน เขาก็สูงลิบ รถก็ช้า เหงื่อก็ไหล กลัวก็กลัว พระเจ้ายังไม่ช่วย ยังเอากล้วยทอดมาให้..กร๊ากๆๆๆๆๆ.......จากความเร็วรถช้าอยู่แล้ว...ก็ยิ่ง ชลอรถให้ช้ากว่าเดิม...ก็เพราะกลัวจะไปเจอช้างข้างหน้า....ช้างป่าไม่

ใช่ ช้างบ้าน ลองขับรถผ่ามันไปหรือเที่ยบข้างมัน มันก็กระทืบ หรือดันรถเราตกเขาแล้ว....งานนี้ตูดผมไม่ติดเบาะเลย เพราะมันเปียกไปด้วยเหงื่อที่ไหลจากแผ่นหลังลงไปที่ก้นแล้ว....สันหลังเสียว ว๊าปปไปหมด เพราะคิดว่าเมื่อไหร่จะเจอ....และ

ตลอดเส้นทางที่รถคลานไป ก็ไม่เจอครับ..พอมาถึงบนสุดของยอดเขา...สิ่งแรกที่เจอหลังจากผมเว้งว้างงบน เขาอยู่คันเดียวคือ..ด่านป่าไม้..ซึ่งคอยตรวจตราคนแอบนําสัตว์ หรือล่าสตว์ออกนอกพื้นที่..และด้วยสีหน้าของตํารวจป่าไม้ ที่แสดงออกมา

และ ถามออกมาว่า...คุณมาได้ยังไง.....แต่ คําพูดจากผม ไม่มีออกมาจากลําคอเลย...จอดรถ ...ดับเครื่อง...เดินดิ่วๆๆๆๆไปที่แคร่ของป่าไม้...ผมลงไปนอนแผ่ 2 แขน 2 ขา กางแบบหมดสะภาพครับ...มันหมดแรงเลย. หลับไปร่วมๆ30 นาที..ก็พบ

ตํารวจป่าไม้ นำน้ำเย็น และยาดมมาให้ผม...55555 แล้วถามคําถามเดิม...คุณขึ้นมาได้ยังไง...เส้นทางนี้เค้าเลิกใช้ไปนานแล้ว เพราะมันน่ากลัวมาก มีรถตกเขามามาก...และยิ่งถ้าฝนตก คุณ เอ๋ยยย รถขับมาดีๆมันไหลลงเขาไปเองก็มี...เหอๆๆๆ

ผมก็บอกไปว่า..ผมเห็นว่ามันเป็นทาง ลัดและใกล้...และถ้าผมรู้ว่าเส้นทางมันจะเป็นแบบนี้ ผมไม่ขึ้นมาแน่ๆ และตํารวจป่าไม้ก็บอกผม...คุณ โชคดีที่ไม่เจอช้าง...เพราะช้างจะออกมาเดินบนถนนนี้ ตอนเย็นๆใกล้ค่ำ....ไม่อย่างนั้นคุณแย่แน่

....555555


[SIZE=7]นี่ ครับ...เป็นเส้นทางลัดของผมในชีวิตที่เกือบเอาไปทิ้ง ที่ภูหินร่องกล้า...และอยากเตือนเพื่อนๆว่าถ้าจะไปเที่ยว...อย่าขึ้นทางหล่ม เก่าเด็ดขาดครับ...แต่ถ้ามีเพื่อนชอบความตื่นเต้นและสัมผัสความน่ากลัว ...และฝีมือ ก็ลองไปใช้เส้นทางนั้นดู...และคุณจะรู้ว่า...อากาศเย็นแค่ไหน เหงื่อคุณสามารถไหลเป็นน้ำได้เลย....555555

[SIZE=7]:):):)

เดี๋ยวนี้เค้ากำลังปรับปรุงเส้นทางใหม่แล้วนะคะ ถ้าไปใหม่แวะภูทับเบิกช่วงฤดูหนาวสวยมาก ๆ ค่ะ

อ่านแล้วคิดถึงตัวเองเลยค่ะ

เมื่อปลายปีที่แล้ว ไปเที่ยวกับที่บ้านมา ไปดอยแม่สลองค่ะ
ทางไม่ชันมาก แม่เป็นคนขับรถ แต่ว่าด้วยความที่คุณแม่ขับรถไม่แข็ง
ไม่เคยขึ้นเขามาก่อน แต่ก็ชะล่าใจเพราะว่าเป็นรถ4วีล
แล้วมีแต่คนบอกว่าไม่ชันมาก ขับง่าย
ปรากฎว่ามีช่วงนึงเป็นทางขึ้นเขาสูงมาก
และเป็นทางเลี้ยวเกือบหักศอกด้วย ขอบทางก็เป็นหน้าผาเลยค่ะ

คุณแม่เกิดตื่นเต้นชะลอรถ ทำให้ล้อฟรีเลยหมุนติ้ว ขึ้นก็ไม่ไป
โชคดีมากที่ดึงเบรคมือทัน แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร รถก็
ค่อยๆไหลลงไปเรื่อยๆ ในขณะเดียวกันก็เสียวมีรถขับตามมามากๆค่ะ

ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ วิ่งออกไปนอกรถแล้วบอกแม่ประคองพวงมาลัยไว้
แม่!!ว่าถ้าไม่ไหว....ให้กระโดดลงจากรถเลยนะ!!!

แล้วก็ วิ่งไปหาชาวบ้านที่นั่งอยู่แถวนั้นช่วย
ตะโกนบอกพวกเค้า พี่ๆ ช่วยด้วยค่า รถไหลๆๆๆ
เค้าใจดีมากเลยค่ะ ลุกขึ้นทันที รู้งานมาก เป็นชาย 3 คนค่ะ
หยิบก้อนหินแถวนั้นคนละก้อน วิ่งมาที่รถเลยค่ะ
แล้วก็เอาก้อนหินขัดไว้ ทำให้รถหยุดได้ในที่สุด

ตั้งแต่นั้นคุณแม่สาบานกับตัวเองเลยค่ะว่าจะไม่ขับเองอีกแล้วค่ะ
หลังจากนั้นก็จ้างคนแถวนั้นนำขับเที่ยวค่ะ สบายใจมากค่ะรู้ทางดีด้วยค่ะ

อึ๋ยยยยย..
อ่านจบ นึกได้อยู่คำเดียว
" ส ย อ ง "

แค่อ่านยังลุ้นตลอดเลย เหนื่อยแทนด้วย
ที่บอกว่าเหมือนขับรถบนท้องฟ้า เห็นภาพเลยค่ะ
ทุกวันนี้ไม่กล้าไปเที่ยวเหนือก็เพราะแบบน้ีแหละ
ไม่ว่าจะขับไปเองหรือให้คนอื่นขับให้ ก็ไม่ไปค่ะ
แค่รถไฟเหาะที่สวนสนุกยังไม่กล้าเล่นเลย :D

ดีนะที่เราเป็นคนนึงที่ไม่ชอบใช้ทางลัดเวลาไปตจวอ่ะค่ะ เพราะเราไม่รู้เส้นทางแล้วเส้นทางลัด ตจวส่วนใหญ่จะเปลี่ยว คดเคี้ยวด้วย มีครั้งนึงคุณพ่อเคยหลงเข้าไปใช้ไปทางลัด เส้นทางพาเข้าป่าวนไปวนมา ที่สำคัญมันไม่รถคันอื่นตามมาด้วยเลย เราว่ายอมขับไปตามทางหลวง ตามถนนใหญ่ดีกว่า อบอุ่นดีค่ะ :D

คุณpepsi5510 โชคดีมากๆเลยที่ผ่านเหตุการณ์มาได้ค่ะ ไปทำบุญเร็วๆๆๆ

มาอ่านกระทู้ คุณ pepsi ที่ไรสนุกตลอดเลยค่ะ ถ้าเป็นเราคงเป็นลมเหมือนกันล่ะค่ะ

โอ้โห !!! คุณ pepsi ฝีมือสุดยอดมากค่ะ ผ่านมาได้ด้วยใจล้วนๆ แบบว่าวัดใจกันไปเลยเนอะ

ถ้าเป็นเรานะ บอกสามีขับย้อนออกมาตั้งแต่ตอนเข้าไปได้ 10 ก.ม. แล้วเห็นทางไม่ดีแล้วอ่า
น่ากลัวจริงๆ เลย ยิ่งช่วงใกล้พลบค่ำด้วยเนี่ย เหอ เหอ...

แต่เส้นทางนี้เรากับสามีเคยไปเที่ยวที่ภูหินร่องกล้า แต่เป็นช่วงกลางวันแดดจัดๆ ก็เลยโล่งใจนิดนึง



คุณ alizcloset คะ ถ้าเพิ่งเคยขับขึ้นไปดอยแม่สลอง อาจจะรู้สึกว่า ขับยากนิดนึงค่ะ
แต่ไปครั้งที่ 2 3 4 จะเริ่มคุ้นชินค่ะ ชำนาญเส้นทางมากขึ้นค่ะ แล้วจะหลงรักแบบเรา

เราชอบเที่ยวดอยแม่สลองค่ะ อย่างน้อยปีละ 2 ครั้ง ชอบที่นี่มากๆ อากาศดีทั้งปีเลยค่ะ
แล้วคุณสามีชอบชาโสมเป็นพิเศษ ต้องไปซื้อจากไร่ชาต้นตำรับเลย


แอบชมสามีนิดนึง เขาขับรถเก่งค่ะ ขับ Fortuner เป็น 4WD เกียร์ auto ด้วยมั้งก็เลยขับง่าย
แต่ขับเก่งจริงๆ นั่งแล้วไม่หวาดเสียวมากนัก เพราะฉะนั้นไปไหนไปด้วยแน่แน่ค่ะ
โอ้ว! สุดยอดคนขับรถประจำตำแหน่งของช้าน อิอิ..อิอิ..

ชอบกระทู้ของคุณpepsiมากเลยค่ะ มีประสบการณ์มากมายมาให้อ่านเสมอๆ บรรยายเห็นภาพมากๆ
ขอบคุณนะค้า

รอดมาได้นี่บุณรักษานะคะ
อ่านแล้วน่ากลัวมากเลย ต้องบอกว่าฝีมือ+ดวงด้วยนะเนี่ย
เสียดายระหว่างทางไม่มีโอกาศเก็บภาพมาฝากกันเนอะ(แค่ประคองรถก็ตายแล้ว)เพราะซ้ายก็เหว ขวาก็เหวเนี่ยวิวน่าจะดีเหมือนกัน อิอิ

[SIZE="4"]ก็...อ่านไป..ลุ้นไป....มารู้ตัวอีกที(ก็อ่านใกล้จบแล้ว)
ขาเกร็ง...มือเกร็ง....แบบ อ่านแล้วนึกภาพตามตลอด
เสมือนว่าตัวไปอยู่ตรงหล่มเก่า...อิ...อิ...

ชื่อก็บอกอยู่แล้ว..ว่าหล่มเก่า.....ยังอุ สา หะ.... 555+++:D

อ่านแล้วสนุกมากค่ะ...ขอบคุณเจ้าของกระทู้นะคะ..ถ้ามีโอกาสได้เจอกัน
จะขอลายเซ็นต์..เก็บไว้เป็นที่ระทึก..อุ..อุ..อุ

[SIZE="3"]ไปมาเมื่อหน้าหนาวปีก่อน
แฟนชอบขับรถอยู่แล้วเลยชิวกันเรื่อย
แค่ขนาดทางธรรมดาเราว่าชัน คดเคี้ยวแล้ว ทางลัดของคุณ PEPSI นี่น่ากลัวกว่าหลายเท่า
ดีนะคะ ที่ยังมีสติขับต่อมาได้เป็นเราคงเลี้ยวกลับทางเดิมแล้วค่ะ

ตื่นเต้นอ่ะ อ่านไป ลุ้นไป กลัวจะเจอ "ช้างป่า" จัง

แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดีนะคะ ต้องบอกว่า จขกท. มีสติ + สมาธิ มากๆ เยี่ยมไปเลยค่ะ

อ่านแล้วนึกถึงตอนแม่ขับพาไปลำพูน...ขึ้นเขาไปวัดชื่อกระไรจำไม่ได้ ทางวกวนไปเรื่อยขึ้นเขาด้านขวามือเป็นเหว ด้านซ้ายเป็นเขาชัน นานๆจะมีรถกระบะชาวเขาเก่าๆสวนลงมาสักคัน โค้งขนาดสวยมากด้วยแต่ก็นั่งแล้วเสียวสันหลังวาบๆ นึกในใจตกลงไปตายหยังเขียด แต่ไว้ใจแม่ แม่เป็นคนชอบขับรถ...แม่ว่ายังน้องๆโค้งที่แม่ฮ่องสอนแต่เราก็ปากเสียพูดซะเกือบตลอดทาง แม่หันมาว๊ากหุบปากซะทีเดี๋ยวก็ถึงแล้ว มีทางมันก็ไปถึง ถ้าไม่หุบปากเดี๋ยวจอดให้ปีนขึ้นเขาซะให้เข็ด แหะ..แหะ

แต่ทางนี้ของคุณ pepsi คงแบบป่าชัฏสุดๆ ดีนะเนี่ยไปคนเดียวไม่งั้นจะกดดันกว่านี้ เหอ...เหอ:D

มาcf ภูทับเบิกสวยจริงๆ แต่ทางนี่ แบบ ผ่านมาได้ไง 555:D

อ่านแล้ว เสียวสยองแทนเลยค่ะ

เคยเป็นแบบนี้เหมือนกันค่ะ

แต่ทางไม่โหดเท่านี้นะคะ

ประเภททางนึง ขับไกลกว่า เกือบ 100 กิโลฯ

เพื่อนก็เลยตัดสินใจเลือกอีกทางที่สั้นกว่า แต่หารู้ไม่...

มันเป็นทางขึ้นเขา... โค้งไป โค้งมา....

มืดและเปลี่ยวมาก... ขับกันไปตอนกลางคืนด้วยค่ะ

ตลอดทางไม่มีรถสวนมาซักคัน (แอบใจเสีย เหมือนกันค่ะ ขนาดนั่งกันมาเต็มคันนะ)

จนได้รู้จากไกด์ หลังจากนั้น ว่า ทางที่เรามา เค้าไม่ใช้กันแล้ว

เป็นทางเก่า... โชคดีที่ไม่เจอโจรนะนั่นน่ะ.... เพราะมันเปลี่ยวมาก....

จำจนวันนี้....เลยค่ะ นึกถึงก็ยังกลัวๆ อยู่เลย

อ่านไปกลั้นหายใจไปด้วย เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ เพราะปีที่แล้วไปเที่ยวเขาค้อกะคุณสามี แล้วคุณท่านก็บอกไปภูหินร่องกล้าด้วยไหม เนี่ยเห็นในแผนที่จากนั้นเราขับไปลงทางภูทับเบิกได้ โอวพระเจ้า วันนั้นฝนตกปรอยๆ เดินไปลานหินปุ่ม ผาชูธงอะไร ก็หมอกลงจัด มองไม่เห็นไกลเกินห้าเมตร พอออกมา ถนนชันและมีพังบางช่วง ผ่านทางเข้าน้ำตกหมันแดงมั๊งคะ ไม่มีอารมณ์แวะเลยค่ะ โอยจาเป็นลม ระยะทางไม่ไกลเลยแต่กว่าจะลงมาถึงหล่มเก่าหล่มสักอะไรได้สองสามชั่วโมงได้ค่ะ สูงมากๆ

อีกเส้นทางนึงที่ไปปีที่แล้วเหมือนกันคือจากอุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน ออกไปบ้านป่าเหมี้ยง เออ ไม่แน่ใจสะกดถูกไหม แต่ถนนชันแคบมากๆ คือทางระหว่างตำบลอะไรประมาณนั้นค่ะ แต่อย่างน้อยก็ลาดยาง ดีที่คุณพ่อสามีเป็นคนขับรถที่เก่งมากๆ เลยไปกลับได้อย่างสนุกเหมือนนั่งเรือไวกิ้งกะรถไฟเหาะ ลงมามึนไปเลยค่ะ

ตื่นเต้นจัง