พักนี้ต้องใช้บริการรถไฟฟ้าบ่อยๆแทบทุกวันเลย และก้อจะเจอว่ามี "ผู้ชาย" จับจองที่นั่งกันเต็มไปหมดทั้ง "ไทยและเทศ" และเวลามีเด็ก คนแก่ คนท้องก้อไม่ยอมลุกให้นั่งและยังทำเป็นนั่งหลับอีก เราเห็นแล้วปรี้ดมากอยากจะเข้าไป "เบิ้ดกะโหลก" เลยแหล่ะ ทำมั้ยเดี๋ยวนี้คนเรามันแล้งน้ำใจกันขนาดนี่แล้วเหรอ มีใครเป็นอย่างเรามั้ยเนี้ย "อารมณ์เสีย"

มันเป็นธรรมดาคะของสังคมปัจจุบันคะ

ทำใจนะคะเจ๊

ปล....วันนี้หนูไปเดินเที่ยวสยามมาไหมคะ

อิอิ

ตอนนี้ สำหรับคนที่เราไม่รู้จัก ก็ต้องปล่อยวางอารมณ์ในเรื่องนี้ไปก่อนนะคะเจ๊... เราทำส่วนของเราให้ดีก็ดีแล้ว หรือบางทีเห็นมีที่นั่งว่าง ก็รีบสะกิดคนชรา หรือคนท้อง หรือเด็กๆ ให้รีบวิ่งเข้าไปชาร์จ นั่งซะเลย แบบเก้าอี้ดนตรีไงคะ

แต่ถ้าเจ๊เป็นนายก หรือ รมต หญิง เมื่อไหร่ละก้อ... ต้องวางระบบการศึกษาให้สั่งสอนเรื่องจิตใจ จิตสำนึกกันให้มากๆ เลยค่ะ

แต่สำหรับคนรอบๆ ตัวเรา ก็พยายามปลูกฝังจิตสำนึกที่ดี ที่ไม่เห็นแก่ตัว กันไว้ละกันค่ะ

ว่าแต่ว่า ที่เจ๊บ่นเนี่ย... คงไม่ใช่เป็นเพราะคนพวกนั้นเค้าไม่ลุกให้เจ๊ (สูงอายุ) และลูกๆ (เด็ก) ใช่มั้ยเคอะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า...

เห็นด้วยค่ะว่าคนสมัยนี้แล้งน้ำใจมากกว่าแต่ก่อนเยอะ ส่วนใหญ่ที่ลุกให้เด็ก คนแก่ และคนท้องนั่งจะเป็นผู้หญิงเสียส่วนใหญ่

แต่ก้อใช่ว่าจะไม่มีสุภาพบุรุษหลงเหลือเลยนะคะ เพราะเคยเจอหลายครั้งเหมือนกันค่ะที่ลุกให้เรานั่ง ทั้งที่เรายังไม่แก่และไม่ได้ท้อง (แถมท่าทางไม่ได้อ่อนแอแม้แต่นิด) เวลานั้นรู้สึกดีมากๆเลยค่ะ แม้จะเป็นการกระทำที่น้อยนิดแต่ก้อทำให้รู้สึกว่า อืม..ยังมีสุภาพบุรุษหลงเหลืออยู่นะเนี้ย รู้สึกดีและประทับใจค่ะ

ถ้าผู้ชายยืนแล้วเราก็ยืนเหมือนกัน พอมีคนลุกจากที่นั่งส่วนใหญ่ผู้ชายเค้าให้เรานั่งก่อนอันนี้เคยเจอบ่อยค่ะ แต่ถ้าผู้ชายนั่งอยู่แล้วจะไม่ค่อยลุกให้คนท้องหรือคนแก่เท่าไหร่

อืม แต่เราว่า ไทยยังโอเคนะคะ มีคนลุกให้ลูกเรานั่งตลอดเลยอ่ะ (รถไฟใต้ดิน) แต่ที่ ญี่ปุ่น ฮ่องกง เหมือนกันหมดเลยค่า ไม่มีลุกหรอก ส่วนใหญ่จะหลับค่ะ อ้อที่ฮ่องกงมีลุกให้นั่งอยู่คน แต่เป็นคนแก่ค่า (ฮา) แต่รถไฟที่ญี่ปุ่น เค้าจะแบ่งที่นั่งไว้ให้คนชราโดยเฉพาะด้วยนะคะ แล้วช่วงตอนเย็น ก็จะมีตู้โดยสารที่ีใช้ได้เฉพาะผู้หญิงเท่านั้นค่ะ ดีจัง เมืองไทยน่าจะมีมั่งน๊า

[SIZE="5"]ปกติที่ประเทศไทยเลย

ขนาดโอ๋ขาเจ็บนะ ใส่กางเกงขาสั้นขึ้นรถไฟฟ้า รอยแผลเป็นจากการผ่าตัดที่ขายาวเหยียด

คุณท่านชายทั้งหลายที่นั่งอยู่เค้า่ก็มองนะ ยังไม่ลุกให้นั่งเลย

จนเข้าตาจน ต้องยืนรูดเสาไป

เซ้กซี่ไม่หยอกเลย

เอิ๊ก เอิ๊ก:D:D:D

เจ๊ครับ ถ้าไปกับผม ผมจะพกเสื่อ เอาไปให้พี่ปูนั่งเลยครับ

อย่ารมณ์เสีย อากาศยิ่งร้อนๆอยู่ เด๋วไปกัดใครเข้าแล้วจะลำบากนะพี่~!!

คงได้แต่ทำใจจริงๆค่ะ เรื่องแบบนี้อยู่ที่พื้นฐานของแต่ละคนแตกต่างกันมากๆ

สังคมไทยโบราณไม่ค่อยให้เกียรติเพศหญิงสักเท่าไหร่ ผู้ชายเป็นใหญ่เสมอ

อยู่ตามออฟฟิสก็น่าโมโหเหมือนกันค่ะ เคยเจอกันบ้างไม๊คะ

เรามายืนกดลิฟท์รอก่อน พอบรรดาผู้ชายทั้งหลายมายืนออๆรอหน้าลิฟท์

ลิฟท์มาเท่านั้นแหล่ะ กรูกันเข้าไปก่อน ปล่อยให้หญิงสาวอย่างเรายืนเหวอไปเลยค่ะ

แย่งกันเข้า แย่งกันออก ไม่ค่อยมีมารยาทในการให้เกียรติเพศหญิงสักเท่าไหร่

แต่ถ้าเป็นผู้ชายต่างชาติทางยุโรปหรืออเมริกัน เค้ามักจะให้เกียรติผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเราก่อนเสมอค่ะ

CEO บริษัทเรากดลิฟท์ยืนรอให้สาวๆออฟฟิส รวมทั้งแม่บ้านออกจากลิฟท์ก่อนทุกครั้งค่ะ

เรื่องแบบนี้คงต้องโทษที่การศึกษาและพื้นฐานครอบครัว หรือ สังคมละค่ะ

:)

^^""""^^ thz so much ka

เห็นด้วยค่ะ เราเป็นผู้หญิงก้อลุกให้เด็กหรือคนแก่ คนท้อง นั่งตลอดเลย แต่ผู้ชายนั่งเฉยอ่ะ เด๋วนี้ไม่หวังจะพึ่งอะไรแล้วหล่ะค่ะ

อันนี้ จริงๆคิดว่าขึ้นอยู่ที่การอบรมของทางบ้านตั้งแต่เล็กๆ+การปลูกจิตสำนึกที่ดีน่ะค่ะ

จริงๆสมัยนี้ คนแล้งน้ำใจกันมากจริงๆ ขึ้นรถไฟฟ้า
เค้าก็คงคิดว่า สิทธิเท่าเทียบกัน ตีตั๋วมาราคาเท่ากัน อยากขึ้นไม่ทันนั่งเองมั้งคะ

วันนั้น พี่หยก (ผู้หญิง) ใส่เฝือก เค้ายังแค่มองเลยค่ะ ไม่ลุกให้นั่งเลย
มีแต่ป้าผู้หญิงแก่ๆหน่อยคนนึง ที่คอยช่วยพี่หยกถือของเท่านั้น.....

ปล. คุณโอ๋ ถึงขนาดต้องรูดเสาเลยหรอค๊า (อ่ะล้อเล่นๆๆๆ) ^___^

เดี๋ยวนี้ผู้ชายเค้าคงคิดมั่งค่ะ ว่าสิทธิเท่าเทียมกัน
เวลาเราใช้บริการรถไฟฟ้า เวลาขึ้นเนี่ย ก็เป็นเหมือนกันค่ะ

เอาจริงๆ เราว่าเค้าก็ไม่ได้แล้งน้ำใจแบบว่าคิดจะเอาตัวเองสบาย แล้วปล่อยให้คนที่ไม่แข็งแรงยืนลำบากๆ ไปอย่างนั้นหรอกค่ะ เพียงแต่ว่าเค้า"ไม่ได้คิด"อะไรเลยเท่านั้นเอง ไม่รู้จะแปลยังไง ถ้าเป็นภาษาอังกฤษก็จะใช้คำว่า inconsiderate น่ะค่ะ ไม่ได้นึกถึงคนอื่น แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดจะเอาเปรียบคนอื่นอะไรขนาดนั้น

เพราะสังคมไทย ไม่ค่อยสอนให้ "คิด" ค่ะ ระบบการสอนเป็นแบบสอนให้จำ สอนให้ทำตามเท่านั้น ไม่ค่อยได้คิดอะไรเองเท่าไหร่ เลยไม่ค่อยคิดกัน ถ้าเป็นเมืองไทยสมัยก่อน ก็ไม่ค่อยมีปัญหามาก เพราะพื้นฐานคนไทยแล้ว เป็นคนมีน้ำใจ เอื้อเฟื้อค่ะ แต่พอยุคหลังๆ นี่ ความเห็นแก่ตัวในสังคมเยอะมากขึ้น คนรุ่นหลังๆ ไม่ค่อยได้เห็นตัวอย่างการเอื้อเฟื้อ หรือความมีน้ำใจเท่าไหร่ ก็เลยไม่ค่อย "คิด" ถึงน้ำใจอะไรกันเท่าไหร่ (ดูจากในเวปเราเป็นตัวอย่างก็ได้ คนขายของที่หิวเงิน จะเอาแต่เงินเข้ามากันเยอะเชียว)

แต่ยังไงก็ตาม ถ้าเทียบกับฝรั่งแล้ว คนไทยยังถือว่ามีน้ำใจมากกว่ามากๆ ค่ะ ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ค่อยคล่องกับมารยาทสากลเท่าไหร่ อย่างการเข้าคิว หรือการให้ผู้หญิงเดินก่อน ซึ่งถือเป็นมารยาทสากล คนไทยส่วนมากยังไม่ค่อยรู้ แต่เรื่องน้ำใจเนี่ย คนไทยมีมากกว่าแน่นอนค่ะ

จริงๆ แล้ว เราคิดว่าที่เมืองไทยนี่ เรื่องการให้ที่นั่งในรถโดยสารสาธารณะ ก็ถือว่าดีมากๆ แล้วนะคะ เมื่อเทียบกับประเทศอื่นๆ ในประเทศอื่นๆ ไม่ค่อยเห็นมีการลุกให้คนอื่นนั่งกันเลยค่ะ ยกเว้นแต่ว่าถ้ามีที่นั่งว่าง ก็จะให้ผู้หญิงนั่งก่อน แต่ถ้าผู้ชายนั่งอยู่ก่อนแล้ว ก็มีน้อยมากที่จะลุกเสียสละที่ให้คนอื่นนั่งค่ะ

ทินีเคยเจอคุณตาคุณยายชาวญี่ปุ่นขึ้นรถ BTS แล้วมีคนลุกให้คุณยายนั่ง คุณยายญี่ปุ่นงงไปเลยค่ะ แล้วเธอก็ปฏิเสธใหญ่เลย คนที่ให้ที่นั่งก็ยืนยันอยู่ตั้งนาน ว่าจะให้ที่นั่งคุณยาย คุณยายถึงยอมไปนั่ง คุณยายโค้งแล้วโค้งอีก เพื่อนที่อยู่ที่ญี่ปุ่นบอกว่า ที่ญี่ปุ่นเค้าไม่ทำอย่างนี้กันค่ะ เค้าจะมีที่นั่งแยกสำหรับคนแก่ แต่ถ้าเต็ม ก็ต้องไปแย่งที่นั่งปกติเอาเอง ใครได้นั่งแล้วก็นั่งยาวเลย ไม่มีการลุกให้ใคร

เหมือนกันเลยค่ะ -_- เรานะ แปลกใจมาก เพราะเวลานั่งรถเมล์เต็มๆทีไร พอมีคุณตาคุณยายขึ้นมานะ ผู้ชายหน้าๆเราไม่มีใครลุกใ้ห้ซักคน แล้วเห็นหงุดหงิดในหัวใจ นี่หรือคนไทย หมั่นไส้เป็นที่สุด ไม่สนใจค่ะ เราก็ลุกให้เองเลย จะทำดีจะมีน้ำใจซักอย่างมันอยู่ที่ใจ

แล้วก็มีครั้งนึง นั่ง BTS ผ่านสยาม จะไปลงอีก 3-4 ป้ายถัดไป หรือไงนี่ล่ะ แล้วทีนี้ก็มีฝรั่งขึ้นมาคู่นึงสามีภรรยา ซึ่งดูอายุมากแล้วละ น่าจะซัก 50-60 ได้ละ เป็นนักท่องเที่ยว เราก็ลุกให้เลย เพราะดูทีท่าแล้วคงหาน้ำใจกันยาก - -* มีแต่คนจ้องจะนั่ง เค้ายิ้มแบบขอบคุณ แล้วก็บอกเราไม่เป็นไรหรอก นั่งเถอะ
เราก็บอก ไม่เป็นไรค่ะ นั่งเถอะค่ะ แบบว่า pleaseeeee have a seat (นั่งเถอะค่ะ ไม่งั้นมันจะมีคนจ้องตะครุบที่นั่งอยู่อีกตาเป็นมันเลยค่าาาา << อันนี้แค่คิดนะคะ ไม่ได้พูดออกไป) สุดท้ายเค้าก็นั่งกัน ก็แอบโล่งใจ - -*

Girl Power!!

เห็นด้วยที่ต้องลุกให้ผู้หญิง คนชรา เด็ก น่ะ
แต่มีครั้งนึงลุกให้ผู้หญิงคนนึ่ง แทนที่จะยิ้มเล็กๆ
หรือคำขอบคุณหนึ่งสักคำ แต่สิ่งที่ได้รับคือ

เชิดๆ นิ่งๆ เหมือนแบบว่า มันเป็นหน้าที่ของบ่าวที่ต้องทำ..............


หรอ!!!

แล้วได้อะไรบ้างจ้ะนู๋



ชะ ..ที่เห็นบ่อยๆหน่ะมันไม่ใช่นะซิถ้าเค้าไม่ลุกให้ลูกเจ๊นั่งเหรอ เจ๊เข้าไปยืนปจันหน้าและพูดเลย "ช่วยลุกให้เด็กนั่งหน่อยค่ะ แบบจิกๆด้วยนะ"



นั่นแหล่ะค่ะมีแต่ผู้หญิงลุกทั้งนั้น



เป็นพี่นะน้องโอ๋ จะไปยืนจ้องหน้าเอามือชี้ไปที่ขาทันทีเลย :confused:



จริงป่าวจ้ะแย้ม เอารถเบนซ์ไปรับพี่จะง่ายกว่ามั่ง ฮิๆๆ ตอนนี้พี่ลำบ้าก ลำบากจ้ะ :D



ถูกต้องค่ะพื้นฐานครอบครัวและ "สามัญสำนึกด้วย" แต่คนบางคนก้อสอนไม่จำนะ :confused:



น้องพายเรื่องสิทธิสตรีหน่ะเป็นบางเรื่องที่ผู้หญิงอย่างเราสมควรได้รับการปฎิบัติเหมือนผู้ชายอย่างเช่น ตำแหน่งงานบางตำแหน่งที่ผู้หญิงก้อสามารถทำได้เหมือนผู้ชายก้อไม่สมควรที่จะกีดกันอย่างนี้เป็นต้น แต่อันนี้เค้าเรียกว่า "มารยาทและความเป็นสุภาพบุรุษ" ต่างหากนะพี่ว่า



ครั้งหน้าถ้าเจอคน "ไม่มีมารยาท" อย่างนี้อีกให้พูดดังๆไปเลยค่ะว่า "ไม่เป็นไหรครับไม่ต้องขอบคุณผมหรอก"

คงบอกตรง ๆ นะครับว่า คงทุกข์มากมายถ้าคิดแบบนี้...
เพราะเราคงบังคับคนอื่นให้เป็นอย่างใจเราไม่ได้ครับ ....
แต่ไม่ได้หมายความว่าคิดแบบนี้ไม่ได้นะครับ ...
เพราะสังคมเปลี่ยนไป มีปัจจัยต่าง ๆ มากมาย
นับวัน ผู้รับมากกว่าผู้ให้ครับ คงแก้อะไรไม่ได้มาก
แก้ที่ตัวเองก่อน แก้จากการเป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับ
โดยไม่ต้องดูว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เพราะเราเป็นคนเหมือน ๆ กัน
ลองอ่านเรื่องนี้ดูครับ

ความดีที่เป็นมงคล
วันหนึ่งข้าพเจ้ากำลังนั่งทำงาน ถ้าข้าพเจ้าจำไม่ผิดดูเหมือน
จะเป็นเดือนเมษายน............ มองดูนาฬิกาก็เห็นใกล้เพลเข้าไปแล้ว
จึงอยากจะเร่งมือให้งานเสร็จเรียบร้อยก่อนเที่ยง เวลาบ่ายจะได้มีเวลา พักผ่อน
ทันใดนั้น ข้าพเจ้ามองเห็นเพื่อนผู้หนึ่งกำลังเดินเข้ามาหา
แต่งกายไม่ค่อยจะเรียบร้อยและดูยับเยิน เหมือนว่าเกิดต่อสู้ล้มลุก คลุกคลานมาเช่นนั้น
แต่ใจนั้นคิดว่าคงจะไม่มีเหตุเช่นนั้นเกิดขึ้นแน่ เพราะเพื่อนผู้นี้เป็นคนรักสงบและมีนิสัยดี
ตั้งแต่คบกันมา ข้าพเจ้า ก็มองเห็นแต่ความสุภาพเรียบร้อย จิตใจก็มีแต่ความเมตตากรุณา
คงจะมีอะไรสักอย่างหนึ่งจึงทำให้มีสภาพเช่นนี้ เรื่องการชกต่อย
ทะเลาะวิวาทรับรองได้ว่าคงไม่มีแน่ เมื่อข้าพเจ้าเชิญให้นั่งแล้ว
ก็เรียกเด็กเอาน้ำอัดลมมาให้ดื่ม แทนที่ข้าพเจ้าจะเป็นฝ่ายถาม
แกกลับถามข้าพเจ้าว่า
"คุณรู้ไหมว่า ผมทำไมมีสภาพเช่นนี้"
ข้าพเจ้าบอกว่า "สงสัยเหมือนกัน กำลังจะถามอยู่แล้ว"
แต่แทนที่แกจะตอบ แกกลับบอกว่า
"ประเดี๋ยว ขอให้ผมเข้าไปทำความสะอาดในห้องน้ำก่อน แล้วจะเล่าให้ฟัง"
ข้าพเจ้านั่งทำงานต่อไปจนแกออกจากห้องน้ำมานั่งดื่ม
น้ำอัดลม......... ข้าพเจ้าจึงเงยหน้าขึ้นพูดว่า
"ไง เป็นอย่างไรมาอย่างไร ถึงมีสภาพเหมือนหนุมานคลุกฝุ่น เช่นนี้ ลองเล่าให้ฟังซิ"
แกก็เริ่มเล่าว่า
"คืออย่างนี้ ผมได้มีโอกาสพักร้อน ๒ อาทิตย์ แต่ไม่ได้ไปไหน หมายถึงไปตากอากาศ
เมื่อตอนสายวันนี้ตั้งใจจะมาสนทนากับคุณ เพราะคิดถึง ก็ขึ้นรถประจำทางที่หน้าบ้าน.........
ระหว่างทางรถแวะ ส่งคนลงบ้างรับคนขึ้นบ้าง แต่คนลงน้อยกว่าคนขึ้นคนก็ออก จะมากขึ้นเป็นลำดับ
ไม่ช้าคนที่ขึ้นมาภายหลังไม่มีที่นั่ง"
ในจำนวนผู้โดยสารมีแม่ชีสูงอายุผู้หนึ่งต้องยืน เพราะ คนแน่นไม่มีใครจะสละที่นั่งให้
ผมรู้สึกสงสารและเห็นใจผู้ที่มีอายุ ทั้งยังเป็นผู้ทรงศีล จึงลุกขึ้นเพื่อจะเชิญให้นั่ง
แต่พอผมลุกขึ้นยัง ไม่ทันสุดตัว ไม่ทันเชิญให้แม่ชีนั่ง
ก็มีเถ้าแก่ผู้หนึ่งแกรีบเบียดตัว ลงไปนั่งทันที ทีนี้ผมจะทำอย่างไร
นึกว่าจะโกรธเถ้าแก่คนนั้น ก็ไม่ถูก และผมเองก็ไม่ชอบโกรธใคร
เพราะความโกรธย่อมจะเกิด เรื่องไม่ดีไม่งามตามมาทีหลัง เรื่องเล็กๆ น้อยๆ
ก็อาจเป็นเรื่องใหญ่ โตได้ มาคิดดูว่ามันเป็นความผิดของผมเองที่ไม่บอกเชิญให้
แม่ชีทราบก่อน แล้วจึงลุกขึ้นให้นั่งภายหลัง ถ้าทำเช่นนี้ก็คง เรียบร้อย
ไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องไปคิดอีก แต่ผมลุกขึ้นแล้ว จะเชิญให้แกนั่งทีหลังนั้น
เป็นความผิดของผมเอง จะโทษใครไม่ได้ เพราะเถ้าแก่คนนั้นอยู่ใกล้กว่า
คงนึกว่าถึงจุดหมายปลายทางที่ ผมจะลง ฉะนั้นพอผมลุกยังไม่ทันสุดตัว
แกก็เอาก้นหย่อนไป เบียดแทนที่ผม เพราะแกกลัวคนอื่นจะแย่งนั่งเสียก่อน
ตกลง ผมก็ต้องมายืนเอามือเกาะราวแทนเถ้าแก่ผู้นั้นต่อไป หันไปมอง
ก็เห็นแกนั่งอย่างสบายใจอย่างไม่รู้ไม่ชี้ ผมไม่รู้จะทำอย่างไร
ก็ได้แต่นึกตำหนิตัวเองอยู่ในใจว่า เรามันเซ่อ จะทำอะไรต่อไปควร
จะรอบคอบและละเอียดกว่านี้ อดคิดไม่ได้ว่า
คนอื่นเขาจะหันมา มอง เห็นผมเป็นตัวตลกชอบยืนห้อยโหนมากกว่าชอบนั่ง
จึงอุตส่าห์ สละที่นั่งให้เถ้าแก่ผู้ที่ยังแข็งแรงผู้นี้นั่ง ผมนึกแล้วชักจะอาย
อยากจะลงจากรถเดินไปดีกว่า แต่มาคิดดูทางมันยังอีกไกลมาก
และปลอบตัวเองว่า เรามันคิดมากไปเอง ไม่มีใครสนใจเรา
ถ้าจะ คิดคงเป็นเวทนามากกว่ายิ้มเยาะ สู้ยืนบนรถประจำทาง ดีกว่าเดินไปตามถนน
เพราะมันถึงเร็วกว่านี้และไหนๆ ก็เสีย สตางค์แล้ว คิดได้ก็ใจสงบ
หันไปเห็นแม่ชีแกยิ้มให้ เหมือนจะเป็น ความหมายของคำพูดว่า
"ขอบใจที่อุตส่าห์สละที่นั่งให้ยายนั่ง แม้ยายจะไม่ได้นั่ง แต่ก็ขอขอบใจที่มีน้ำใจดีด้วย"
แล้วผมก็ไม่ได้คิดอะไรอีก รถได้แล่นไปตามเส้นทางตลอดมา พอมาถึงสี่แยกแห่งหนึ่ง
ผมและผู้ที่ยืนเกาะราวต่างเซมือหลุดจาก ที่เกาะ ต่างล้มไม่เป็นท่า
เพราะรถได้ห้ามล้ออย่างกะทันหัน เสียงยาง เสียดครูดไปกับถนน
คนที่ยืนเกาะราวเพลินๆ บางคนก็หงายไปข้าง หลัง บางคนก็คะมำไปข้างหน้า
แล้วแต่ผู้ยืนจะหันหน้าไป ทางไหน ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียง "โครม" ใหญ่
รู้สึกรถสั่นสะเทือน และ กำลังตะแคงจะล้มมิล้มแหล่ แต่แล้วก็กลับทรงตัวอยู่ได้
ปรากฎว่าได้ ถูกรถประจำทางอีกคันหนึ่งชนเอากลางคัน ต่างคน ต่างก็เหยียบห้าม ล้อไว้
ฉะนั้นพอหัวอีกคันหนึ่งวิ่งชนเข้ากลางคัน รถที่ผมโดยสารมา ก็หยุดพอดี
ถ้าแรงอีกหน่อยคงจะชนคว่ำ คงจะบาดเจ็บสาหัส ไป ตามๆ กันเป็นแน่
พวกเราล้มครั้งที่สอง เพราะล้มครั้งแรกยังไม่ทัน ลุกขึ้นตั้งตัวได้เรียบร้อย
ต่างก็กลิ้งลงไป นอนระเกะระกะซ้อนกันอยู่ ในรถ ผมเองอยู่ข้างล่างแย่สักหน่อย
กว่าผู้ล้มอยู่ข้างบนจะลุกขึ้นหมด ผมก็ขัดยอกไปทั้งตัวรีบลุกขึ้น ออกจากรถทันที
ปัดฝุ่นที่เสื้อผ้าให้เรียบ ร้อยหายยู่ยี่บ้างพอสมควร แล้วก็รีบลงจากรถ
มายืนดูอยู่ข้างถนน และ ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี เพราะยังตื่นเต้นอยู่
แล้วก็เห็นตำรวจจราจร หลายนาย บางราย ก็คุมตัวคนขับไว้
และประชาชนเข้ามุงดู ต่างพูด กันเซ็งแซ่และเถียงกันว่าใครผิดใครถูก
เกือบจะเอาศัพท์อะไรไม่ได้ ทันใด ผมก็ได้ยินเสียงเด็กกระเป๋าร้องบอกว่า
"ยังมีคนอยู่บนรถอีกคนหนึ่งลุกไม่ได้"
เสียงครางอยู่บนรถด้วยความเจ็บปวด ผมชะโงกไปดูบนรถ
เห็นคนนอนกุมศรีษะอยู่ ทันใดเด็กกระเป๋ากับตำรวจก็ขึ้นไป
สักครู่ก็เห็นครึ่งหามครึ่งพยุงคนป่วยลงมา แกเดินไม่ไหว
ตำรวจ กับเด็กกระเป๋าต้องใช้บ่าแบกใต้รักแร้คนละข้าง แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่ง
ตรงไปยกเท้าทั้งสองข้างไม่ให้ลาก ตำรวจอีกผู้หนึ่งเข้าช่วยพยุงคอ ไว้
พอผมเห็นหน้าคนป่วยก็ตกตะลึง
พอแกเล่ามาถึงตอนนี้ก็หยุด แสดงว่าแกเกิดตื่นเต้นขึ้นมา
อีก ในสิ่งที่ผ่านมาสดๆ ข้าพเจ้าอยากรู้จึงถามว่า
"เป็นญาติหรือคนรู้จักใช่ไหม" แกทำหน้าเศร้าแล้วบอกว่า "
ไม่ใช่หรอกครับ แกคือเถ้าแก่ที่นั่งแทนที่ผมนั่นเอง
รู้สึก ว่า มีอาการสาหัสมากหลับตาไม่ได้สติ เลือดออกทางศรีษะมาก
ผมเห็น ตำรวจกับเด็กกระเป๋าและชายอีกผู้หนึ่งช่วยกันพยุงหาม
และ ประคอง ศรีษะไว้ ขึ้นรถรับจ้างพาไปส่งโรงพยาบาลทันที
ผมเห็น แม่ชีแกเดิน เข้ามาใกล้ผม ยิ้มแล้วพูดว่า"
"คุณหมดเคราะห์หมดโศกแล้ว เพราะความดีของคุณจึงเป็น มงคลแก่ตัวเอง"
ผมไม่รู้จะพูดอะไร เพราะยังตื่นเต้นอยู่ เพียงแต่ยกมือขึ้นไหว้ รับคำพร้อมกับพูดเพียงว่า
"ขอบคุณครับ" แล้วผมก็หลบขึ้นรถ สามล้อมาหาคุณนี่แหละครับ
ข้าพเจ้าได้ฟังแกเล่า ข้าพเจ้าพลอยดีใจไปด้วย เพราะความดี ของเพื่อนแท้ๆ
ที่ได้พ้นเคราะห์มาได้ ทำให้คนอื่นที่เห็นแก่ตัว ต้องไปรับเคราะห์แทน
แต่ก็อดนึกตำหนิตัวเองไม่ได้ที่ดีใจที่เพื่อน พ้นเคราะห์ ส่วนคนอื่นจะเป็นอย่างไรช่างหัวมัน
ไม่ต้องนึกถึง เพราะเรา ไม่รู้จักมาก่อน หากว่าคนเจ็บนั้นเป็นคนรู้จักหรือญาติ
จิตใจก็คง เปลี่ยนแปลงไปอีก คนเราส่วนมากก็เป็นเช่นนี้แทบทุกคน
แต่เพื่อน ผู้นี้รู้สึกจะแปลกสักหน่อย แกบอกว่าเห็นอกเห็นใจเถ้าแก่คนนั้น
ต้อง มารับเคราะห์แทนแก และบอกว่าป่านนี้พ่อแม่ลูกเมียพี่น้องรู้เรื่อง
คงจะร้องไห้เสียใจในเคราะห์กรรมอันนี้ไปตามกันเป็นแน่ แกพูด แล้วก็แสดงความเศร้ากับข้าพเจ้าว่า
"ผมคิดว่าควรไปเยี่ยมเยียนแกบ้าง เพราะแกต้องรับเคราะห์ แทนผม
เวลานี้คงนอนอยู่โรงพยาบาลกลางเป็นแน่ วันหลังผมจึง จะมารับประทานอาหารด้วย วันนี้ขอตัว"
ว่าแล้วแกก็รีบลาไปทันที ทำให้ข้าพเจ้าต้องงง เพราะความ หุนหันของแก
เนื่องจากข้าพเจ้าตั้งใจจะเลี้ยงอาหารเที่ยงเพื่อรับขวัญ แต่เพื่อนออกไปก่อนก็จนใจ นี่ก็เป็นเรื่องน่าคิดเหมือนกัน
สวัสดี

บางครั้งหลายอย่างมันคงไม่เป็นอย่างใจเราคิดครับ
เพราะเราไม่รู้ว่าเหตุแห่งกรรมนั้น เราทำกันมาอย่างไร...
เพียงแต่บอกได้ว่า ให้ พูด คิด ทำ แต่สิ่งดี ๆ ไว้
นั่นคือการสร้างเหตุ ที่ดีไว้ ผล ที่ดี ๆ ก็ตามมาเองครับ ....
ยาวไปหน่อยต้องขอโทษด้วยครับ แต่หวังว่าน่าจะเป็นประโยชน์นะครับ .....

[SIZE="4"]เคยถามเพื่อนเหมือนกันค่ะ ว่าทำไมเดี๋ยวนี้ผู้ชายไม่ลุกให้ผู้หญิงนั่ง มันบอกว่าผู้ชายก็เมื่อยเป็น
สรุปว่าเห็นแก่ตัวค่ะ

[SIZE="5"]

เจ๊คะ
มันแบบนี้หละค่ะ
จะกลายเป็นวัตถุนิยมมากขึ้น

เพราะคนในเมืองมันล้นทะลัก ทุกอย่างต้องแย่งกันหมด
ตื่นมาแต่เช้า แย่งกันไปทำงาน แย่งกันขึ้นรถโดยสาร
ตอนเย็นก็ต้องแย่งกันกลับบ้าน แย่งกันหายใจ แย่งกันใช้ถนน

ถ้านานๆไป ก็อาจจะมีประเภทแย่งกันแบบเก้าอี้ดนตรีเลยล่ะค่ะ

:rolleyes:

อยู่อังกฤษมา เห็นจนชิน ค่ะ

เคยลุกให้คนแก่นั่ง ตอนไปใหม่ๆ ส่วนมากก็ไม่นั่ด้วยค่ะ เหมือนมันเป็นเรื่องปกติของเค้า ถ้าไม่ถึงกับเดินไมได้แก่มากๆ เค้าก็มองผ่านกันไปเฉยๆ

แต่สำหรับเมืองไทย สมัยก่อนเห็นเยอะค่ะลุกให้ แต่เดี๋ยวนีเห็นด้วยว่าไม่มีค่ะ คนที่ลุกให้คนแก่ ส่วนมากจะเป็นผู้หญิงด้วยซ้ำไปค่ะ

เคยมีเพื่อนผู้ชายเล่าให้ฟังเหมือนกันว่า
ขึ้นรถไฟฟ้าแล้วก็ทำเป็นหลับไปเลย
เพราะลุกให้แล้วได้อะไร :confused:
เราก็ตอบกลับไปว่า "ก็ได้ทำดีไง":)

[SIZE="5"]เจ๊ไม่ต้องเครียดนะคับ อากาศร้อนๆ เด๋วบ้าไปใหญ่ คริคริคริ

เจ๊ไม่ค่อยได้ใช้บีทีเอส ก้องี้แหละ ผมใช้ทุกวันเห็นจนเป็นปกติ โดยส่วนตัวแล้ว ผมจะลุกให้หญิงท้อง เด็กเล็กๆๆๆ (ทึ่อายุต่ำก่าเด็กมัธยม) คนแก่ที่ช่วยตัวเองไม่ค่อยจะได้ แล้วก้อคนที่ร่างกายมีปัญหาเช่น แขนหักขาหัก นอกนั้นผมจะไม่ให้ที่นั่ง เพราะส่วนตัวผมคิดว่าเค้าไม่ได้ขอความช่วยเหลือ เคยมีครั้งนึง ลุกให้ผู้หญิงมีอายุหน่อยนั่ง แต่เค้าไม่นั่งอะ แล้วก้อไม่สนใจเราด้วย หน้าแตกเรย ก้อเรยคิดว่าเออ จิงๆแล้วเค้าเองไม่ได้อยากจะให้เราทำแบบนั้นเพราะเค้าคิดว่าเค้ายืนได้

มีน้ำใจให้กับผู้อื่นเป็นเรื่องที่ดี แต่คิดในอีกแง่ มันอาจเป็นการทำร้ายนิสัยของคน เพราะคนเราแทนที่จะช่วยเหลือตัวเองก่อน แต่กลับกลายเป็นว่าต้องให้คนอื่นคอยช่วยโดยที่ไม่เคยพยามเรยแม้แต่น้อย

เจงๆแล้วเรื่องให้ที่นั่งคนอื่นเนียะ มันจิ๊บๆๆนะเจ๊ ถ้าเจ๊นั่งบีทีเอสบ่อยๆ เจ๊จะเจออะไรมากก่านี้อีก แบบที่เรียกว่าอึ้งกิมกี่ไปเรย ตัวอย่างเช่น ยืนต่อแถวรอเข้ารถไฟอยู่ดีๆ มีแม่ลูกคู่นึงอยู่ด้านหลัง แต่คนที่เป็นแม่ อาศัยความเป็นเด็กเล็กของลูก วิ่งพรวดแซงคิวเข้าไปในรถตอนที่ประตูเปิดทั้งๆที่คนข้างในยังไม่ได้ออกมาเรยก้อมี เข้าไปแล้วก้อหาที่นั่งหน้าตาเฉย เป็นแม่ที่สอนลูกให้ไม่มีระเบียบวินัยเอาซะเรย

อยากที่คุณฮัทว่าก็ถูก และอย่างเฮียว่าก้อใช่ เจ๊เพี่ยงแต่ "หดหู่ใจ" ที่ทำมั้ยคนเราสมัยนี้ช่างเปลี่ยนไปได้ จำได้ว่าสมัยที่มีรถไฟฟ้าใหม่ๆก้อลุกให้กันนั่งเยอะแยะ ไม่เป็นไหรตอนนี้ปลงแหล่ะ :D



และอย่าลืม "ยิ้มหวานๆพูดขอบคุณดังๆ" ให้คนดีได้ชื่นใจด้วยนะค่ะ ;)

เห็นเป็นประจำค่ะ ยิ่งช่วงเช้า 08:00 - 09:30 น๊ะคะเป็นเวลาที่แน่นมากค่ะ แล้วก็ไม่ค่อยจะมีใครสนใจค่ะ เอาเป็นว่าเบียดได้เบียด ค่ะ ยิ่ง แมนทั้งหลายน๊ะคะ หายากที่จะเสียสละค่ะ

อะ..อันนี้เคยเจอค่ะ ยืนต่อคิวซื้อ KFC อยู่มีเด็กผู้ชายอายุประมาณ 7-8 ขวบมากับพ่อกับแม่ เจ้าตี๋อ้วน ปาดเจ๊เลย เจ๊ก้อหันหน้าไปมองพ่อกับแม่เค้า ปรากฏว่าเฉยทั้งคู่ อีเจ๊ก้อเอาเลยสะกิดๆ "น้องๆอยู่ ร.ร อะไรจ้ะ " ตี๋อ้วนก้อตอบแต่จำไม่ได้แล้วว่าโรงเรียนอะไร อีเจ๊ "ที่โรงเรียนน้องเค้าไม่สอนเหรอค่ะว่าจะต้องรู้จักต่อคิวในการซื้อของ คราวนี้ไม่เป็นไหรนะหนูคงหิวมากพี่ให้หนูซื้อก่อนล่ะกันแต่ที่หลังอย่าทำนะค่ะ" สำเร็จค่ะทั้ง พ่อทั้งแม่ทั้งตี๋อ้วน "อายม้วน" ไปเลยเฮ้อ......กรรม :confused:

ไม่พลาดแน่นอนค่ะ เพราะน๊าน นาน นาน ถึงจะเจอสุภาพบุรุษแบบนี้ซะที รับรองไม่ลืมขอบคุณพร้อมรอยยิ้มหวานๆ เพื่อตอบแทนและเป็นกำลังใจให้คนทำดีแน่นอนค่ะ เค้าเป็นสุภาพบุรุษกับเราแล้ว เราก้อต้องเป็นสุภาพสตรีกับเค้าด้วย แถมก่อนลงยังส่งยิ้มให้อีกนึงทีว่าเราซาบซึ้งในสิ่งที่เค้าทำให้นะ

คนดีๆ หายาก เราต้องช่วยส่งเสริมและให้กำลังใจคนทำความดีค่ะ :D

ปล. มันอาจจะดูน้อยนิดในสิ่งที่เค้าทำให้เรา แต่ด้วยสังคมในปัจจุบันเลยทำให้เรารู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่ เพราะมันหายากอ่ะ

เพราะคนเห็นแก่ตัว(เอง)มากขึ้นค่ะพี่นีน่า :rolleyes:

พื้นฐานของสังคใสมัยนี้...ทำอะไรก็ได้ ขอให้ชั้นได้สบาย...แค่นั้นแหละ :(

เข้าใจคุณพี่เลยคนสมัยนี้นิสัย อัอแต่คุณพี่เนี่ย ว่าที่ สว.นะเนี่ยดูแลทุกข์สุขประชาชี คิกๆ

เวลาขึ้นรถไฟฟ้า ....ถ้าเจอคนท้อง คนแก่ หนูลุกให้นั่งทุกที

แต่หลัง ๆ สิ่งที่เจอ...(เฉพาะคนท้อง/มากกว่าสามครั้ง) เมื่อเราลุกให้นั่ง ไม่มีแม้คำขอบคุณ
หรือแม้แต่รอยยิ้มให้เรา....เค้าก็ไปนั่งเฉย ๆ ....เอ่อ.. หนูอยากเอาที่นั่งคืน

คนเดี๋ยวนี้ ตระหนี่กระทั่งคำขอบคุณหรือคะ...

ไม่อยากเป็นหรอกน้องจ๊อบ สว. เนี้ยอยากเป็น นายก เลยแหล่ะ เห็นคนแย่งกันเป็นจังเลย ฮิๆๆ :D



ไม่เป็นไหรหรอกน้องหนู ทำแล้วเรารู้สึกดีมีความสุขแค่นั้นก็พอแล้ว สนอะไรกับคำขอบคุณที่เค้าไม่ได้เต็มใจให้ จริงป่ะ :D

ขอบคุณคุณฮัทมากที่นำเรื่องดีๆมาฝาก ได้ข้อคิดที่ดีมากๆๆ

ยังไงก็สู้ๆๆ นะทุกคน

อันนี้เคยเจอเหมือนกันค่ะ ที่เซ็นทรัลลาดพร้าว ตรงมาร์คแอนด์สเป็นเซอร์ แม่มันใช้ให้ลูกมันมาแซงคิวจ่ายเงิน ก็เลยสั่งสอนไปดังๆ ให้แม่มันได้ยินด้วย ก็ได้ผลเหมือนกันค่ะ แหม... ก็ไม่ได้จะอะไรหรอกนะ แค่กลัวว่าเยาวชนของชาติจะเข้าใจผิด คิดว่าการแซงคิวได้เป็นการดี ก็เลยต้องบอกเด็กกันหน่อย...

เออ พูดถึงเรื่องให้ที่นั่งบนรถไฟฟ้า วันก่อนเจอเพื่อนของคุณพ่อ อายุประมาณ 63 แกก็บ่นให้ฟังว่าเนี่ย ขึ้นรถบีทีเอสแล้วมีคนลุกให้นั่ง เซ็งเลย... ทินีก็ถามว่าเซ็งทำไมคะ? แกบอกว่า ก็มันทำให้ลุงรู้สึกแก่น่ะสิ ลุงยังแข็งแรงอยู่เว้ย ยืนได้ ลุงเลยค้อนใส่ไปทีนึง แล้วไม่ยอมนั่ง...

เออ... เราก็ไม่เคยนึกถึงจุดนี้นะคะ ฟังแล้วขำ แต่ลุงเค้าเซ็งจริงๆ นะคะ...

ฮ่า เหมือนกันเลยค่ะ รู้จักคุณตาชาวญี่ปุ่นคนนึงอายุ 79 ปีแล้ว แกทำธุรกิจ import-export
เคยคุยกับแกและเล่าให้เราฟังเหมือนกันว่าไม่ชอบให้คนลุกให้นั่งหรือช่วยประคองเวลาเดิน
เพราะแกไม่อยากรู้สึกว่าแก่ ทุกวันนี้ยังนั่งเครื่องบินคนเดียวไปมาญี่ปุ่น-ไทยบ่อยๆ
ขับรถเองด้วย แกบอกว่า " I'm not too old , I'm still heathty...."

ชอบ ๆ เป็นวิธีสอนคนทีดี มาก ๆ ให้ให้รู้...จะได้ไม่ทำอีก ..

ใครน้อ ช่างใจร้ายกะเจ้ได้ลง
ลิว่าเค้าอยากให้เจ้ยืนโพส เป็นนางแบบให้เค้าดูมากกว่าม้าง
แบบว่าเจ้แลดูสวย โดดเด่น สะดุดตา ไรอย่างเงี๊ย
เลยจัดให้เจ้ยืนดีฝ่า คริ คริ

จริงด้วยค่ะพี่....คิดอย่างนี้ดีก่า....อิอิ มิน่า พี่นีน่าถึงสวย
เค้าว่า คิดบวก ทำให้ผู้หญิงสวยขึ้น...:rolleyes:

ยกมือสูงๆๆๆๆๆๆค่ะ

แฟนเราไปผ่าตัดเข่ามา ถือไม้เท้า 2 ข้างขึ้นรถไฟฟ้า

เหอะๆๆ ตอนเดินเข้าก้อเดินชน แย่งกันกลัวไม่ได้ขึ้นกัน จนแฟนเราเซไปเลย

พอขึ้นไฟฟ้าแล้ว555 มันถือไม้เท้ายืนไปตลอดทางเลยอ่า 555

ตลกดี คนสมัยนี้ น้ำใจงามจริงๆ

ส่วนพี่ที่ออฟฟิต ท้องแก่ ผู้ชายนี่นั่งนิ่งเลย ส่วนใหญ่ที่จะลูกคือ ผู้หญิงค่ะ

พอดีวันนั้นไปกะพี่เค๊า แล้วเห็นจะจะ กับตาเลย ผู้ชายนั่งมอง ผู้หญิงลุกให้นั่ง

แม๊นนนนนนนมาก

ถ้าจ๋อนั่งอยู่แล้วเห็นเจ๊ขึ้นมาจ๋อจะรีบลุกให้เจ๊นั่งเลยนะคับ เพราะเจ๊อยู่ในคอนเซปท์

"เด็ก คนแก่ คนท้อง" อิอิ (เลือกเองนะเจ๊ จะเป็นแบบหนาย)

คิดแล้วก็ให้สงสารเค้าเหมือนกันนะคะ พวกเค้าคงมีความจำเป็นบางประการที่ไม่รู้สึกรู้สาถึงคิดที่จะเอื้ออาทรต่อเพื่อนร่วมทาง เค้าคงทำงานจนเหนื่อย ถ้าเป็นเวลาเช้าก็เหนื่อยจากปัญหาภายในบ้าน เวลาเย็นจะกลับบ้านก็เหนื่อยที่ต้องเมื่อยตุ้มจากที่ทำงานมาทั้งวัน ช่วงระยะเวลาเดินทางก็อยากจะได้นั่งพักตุ้มให้สบายหน่อยค่ะ